Short Stories

‘သက်တံရောင် ပင့်ကူအိမ် (သူနဲ့ ကျနော်)’ ရူပါပိုးအိ မှတ်မိပါသေးတယ်၊ အဲဒီနေ့က နေပူပြီး မိုးတွေ သည်းကြီးမည်းကြီး ရွာနေခဲ့တာ။ “နေပူမိုးရွာ သူခိုးလာ၊ လာတဲ့သူခိုး တုတ်နဲ့ထိုး” ဆိုပြီးတောင် နှစ်ယောက် သား သံပြိုင်အော်ခဲ့ကြသေးတယ်။ အိမ်တံစက်မြိတ်အောက်မှာ မိုးရွာတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေရင်း သူက စကားစလာတယ်၊ “ငါ အိမ်ပြန်တော့မယ်” တဲ့။ ကျနော်လည်း မျက်စောင်းထိုးက သူတို့ လက်ရှိနေနေတဲ့အိမ်ထင်လို့ … “အိမ်ပြန်တာပဲ ပြန်ပေါ့ဟ၊ […]

‘အမေ့ရဲ့ မိလေး’ မအိ (ရေကြည်) မိ‌လေး။ နာမည်ရှေ့မှာ မိတပ်ထားတော့ မွန်လူမျိုးဟု ထင်ကြမည်ထင်သည်။ သို့‌သော် မဟုတ်ပါ။ အဖေ ဗမာ အမေ ဗမာမှ မွေးထားသော ဗမာစစ်စစ်တယောက်ဖြစ်သည်။ မိ‌လေးဟူသော အမည်မှာ ကျမအမေ ကျမကိုခေါ်သော နာမည်ဖြစ်သည်။ အလုပ်လုပ်ရာတွင် ဖြည်းဖြည်း လေး‌လေး နှေးနှေးကွေးကွေး လုပ်တတ်သောကြောင့် မိလေးဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု အမေကပြောသည်။ အမေ အလုပ်တခုခုခိုင်းလျှင် တော်တော်နဲ့ မပြီးသောကြောင့် ကျမကို […]

‘စိတ်ကုထုံးဝတ္ထု’ ရေအေး ၁။ စစ်ပွဲက ပြန်လာပြီးတဲ့နောက် ဖိုးစီ လူမဖြစ်ချင်တော့ဘူး။ လူဖြစ်ရတာ မပျော်တော့ဘူး။ လူဖြစ်ရတာ မကောင်းဘူး၊ လူဖြစ်ရတာ အကျိုးမရှိဘူး၊ လူတွေနဲ့ ဆက်ဆံရတာ အလကားပဲလို့ တွေးလာတယ်။ လူတွေမှာ ကောင်းကွက်ရယ်လို့ မရှိဘူး၊ လူတိုင်းလူတိုင်း တမျိုးစီ ဆိုးနေကြတာပဲပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ ဖိုးစီက လူအဖြစ်မနေတော့ဘဲ သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း သူ့ကိုယ်သူ ပုံစံတွေပြောင်းပြီးနေတယ်။ တချို့ရက်တွေမှာ စိမ်းရင့်ရင့် ပန်းရုံထက်မှာ စွင့်စွင့်လေးပွင့်နေတဲ့ စံပယ်ပွင့်လေးပေါ့။ တချို့ရက်တွေကျ […]

‘အရိပ်ကလေးရဲ့ မနက်ဖြန်’ စုသဲမွန် (၁) အမှန်တရားအတွက် အသက်ပေးတိုက်ကြတာပဲ၊ ချစ်သူနဲ့အတူ သေအတူ ရှင်မကွာပေါ့။ သူတို့လက်ထဲ ညိုတို့ဘဝတွေဆုံးရရင် နောင် ဒီရွာဒီနယ်တကြောမှာ ညိုတို့ချစ်သူနှစ်ဦးတို့ တော်လှန်ရေးအတွက် အသက်ပေးခဲ့ကြရတယ်ဆိုတဲ့ သမိုင်းကမ္ဗည်း တင်ကျန်လိမ့်မယ်။ (၂) ဖုန်းစခရင်ပေါ်က ချစ်သူမျက်နှာကို ညို ငေးကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် ဖုန်းခေါ်သံများ မြည်လာမလား ညို စောင့်နေမိတယ်။ ဒီနေ့နဲ့ဆို ခေါ်နေကျအချိန် သူ ဖုန်းခေါ်မလာတာ သုံးရက်ရှိပြီ။ နေမကောင်းတာတော့ မဖြစ်နိုင်၊ […]

‘အားလုံး မိုက်ကယ်ကေ’ ရေအေး အိမ်နီးချင်း မိုက်ကယ်ကေကို သတ်တဲ့အမှုနဲ့ သူ့ကို ရဲတပ်သားဝတ်စုံ ဝတ်ထားတဲ့ မိုက်ကယ်ကေက ဖမ်းတယ်။ “ငါ ဘယ်သူ့ကိုမှ မသတ်ဘူး၊ အခု မင်းလည်း ရှိနေတာပဲ၊ မင်းသေတာ ဟုတ်မှ မဟုတ်တာပဲကွာ မိုက်ကယ်ကေရာ” လို့ သူကပြောပေမဲ့ ရဲတပ်သား မိုက်ကယ်ကေက လက်မခံဘူး။ “မင်းက သူ့ကို သေနတ်နဲ့ ဒီလိုပစ်သတ်ခဲ့တာ” လို့ ပုံသဏ္ဌာန်တူလုပ်ပြပြီး သူ့ကို လက်ထိပ်ခတ်တယ်။ ပြီးတော့ […]

“အိတ်မည်းကြီး” တာပလု အိတ်တလုံးကို အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်ပြန်ပေါ်လာတယ်။ အခုအချိန်ထိလည်း တခါတခါ ပြန်ပေါ်လာတုန်းပဲ။ သတိမရအောင် ဖျောက်ထားကြည့်တော့လည်း မရပါဘူး၊ ပြန်ပေါ်လာတာပဲ။ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စွဲလန်းရလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး မေးခွန်းထုတ်ကြည့်တယ်။ကျနော်နဲ့ အချိန်အတော်ကြာကြာ အတူရှိခဲ့ကြဖူးလို့ပဲ နေမှာပါဆိုပြီး ကိုယ့်မေးခွန်းရဲ့အဖြေကို ပြန်ရလိုက်တယ်။ ကျနော် စာကြည်ခန်းထဲမှာ ရေနံဆီမီးခွက်တလုံးရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ တယောက်ထဲ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်တယ်။ တခါတလေတော့ ကျနော့်ညီက ကျနော့်စာကြည့်ခန်းထဲလာပြီး ကျနော်နဲ့အတူ စာတွေ […]

“စစ်ကြီးအတွင်းက စာရေးဆရာ -၂” ရေအေး စာရေးဆရာက သူ့ဇာတ်လမ်းကို တော်လှန်ရေးစခန်းတခု ဝင်စီးခံရတာနဲ့ စပြီးဖွင့်တယ်။ ဖွင့်ဖွင့်ချင်း နိဒါန်းမှာပဲ လက်နက်ကြီးသုံးလုံးကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဖောက်ခွဲပြီး စခန်းတခုလုံးကို မီးလောင်တိုက်သွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အဓိကဇာတ်ကောင် တယောက်တည်းကိုပဲ ချန်ရစ်ပြီး ကျန်တဲ့ရဲဘော်တွေ အားလုံးကို တချက်တည်းနဲ့ သတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အခု စခန်းတခုလုံး မီးပွားတွေ တဖွားဖွားလွင့်ပြီး လူသွေးနံ့တွေ၊ အသားမီးလောင်နံ့တွေ ထောင်းထောင်းထနေပြီ။ ဒါပြီး ဘာဆက်ဖြစ်ရင် ကောင်းမလဲ။ […]

“အမယ်အိုကြီးရဲ့ ခံတက်ချဥ်” ရွယ်မိုး ခေါင်းခုပုဆိုးခွေကို ဖြည်ရင်း မောကြီးပန်းကြီးနဲ့ ချွေးသုတ်​နေတဲ့ အမယ်အိုကြီးရဲ့လက်ဟာ ဇရာရဲ့သဘောကို ဆောင်နေတယ်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း မြင်နေရတယ်။ နောက်ပြီး မဲသလဲနေတယ်။ ချွေးဝနေတဲ့ ညစ်ထေးထေး ဖျင်နီကြမ်းအင်္ကျီဟာ ချုပ်ရာကြောင်းတချို့ ရှိရဲ့။ အောက်ချထားတဲ့ စျေးဗန်းကြီးထဲမှာက တိုလီထွာထီ စုံလှသားကလား။ ကန်စွန်း၊ မုန်လာ၊ ပဲသီး၊ သရက်ချဥ်၊ ကိုက်လန်၊ ဘူးသီး၊ ခဝဲညွန့်၊ ငရုတ်သီးစိမ်းကလေးတွေ၊ ချင်းတက်ကလေးတွေ စသဖြင့် တွေ့ရပါတယ်။ မြေအိုးငယ်လေးတလုံးလည်း […]

“ကြားနေမရှိ”သလို ပြည်မက အမှောင်ညများ လွန်ပါစေ မြရဲလွင် (ဝေးလွင့်ငှက်) ပြာသိုလပြည့်ကျော် တရက်နေ့၊ ရှမ်းမြောက်ကိုရောက်နေတဲ့ CDM ကျောင်း ဆရာတဦးဟာ လရောင်အောက်က နှင်းမြူတို့ကို ခေါင်းတိုးပြီး ကျနော်ရှိရာ အခန်းဆီ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလျက် ဦးတည်ကာ လာနေခဲ့၏။ ထိုသူ၏ ချောင်းဟန့်သံမှာ ပုံမှန်မဟုတ်၊ အဆုပ်ကို အအေးမိထားသည့်ဟန်ရှိသည်။ သူ၏ချောင်းဆိုးသံကို ကျနော် သတိထားမိနေသည်မှာလည်း ကြာခဲ့ပြီ။ ကျနော်နေသော အခန်းသို့မရောက်မီ သုံးကြိမ်ထက်မနည်း ချောင်းဟန့်လာခဲ့သည်ကို ကြားမိသည်။ အလင်းရောင် […]

“မမျှော်သာသည်” (ဇာတ်သိမ်း) ညိုသူ “ဟော ၉ နာရီတောင်ခွဲတော့မယ်၊ ပြန်ကြမယ်လေ၊ အဆောင်ပိတ်ချိန်အမှီပြန်မီကောင်းမယ်” နေလင်းက နာရီကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။ ထိုအခါ ပန်း၀တ်မှုန်က “ဒါဆိုလည်း ပြန်ကြတာပေါ့၊ ချစ်လေး ၀င့်ဝါတို့နဲ့ပဲ ပြန်လိုက်မယ်မောင်၊ မောင်လိုက်ပို့မနေနဲ့တော့” ဟုပြော၏။ ပြီးနောက် “ကိုညိုကြီးရေ ကျွန်မတို့ဝိုင်းရှင်းမယ်” ဟုဆိုကာ ကျသင့်ငွေအားပေးချေပြီး အဆောင်ရှိရာသို့ ပြန်ခဲ့ကြ၏။ ထိုနေ့ ညနေစကားဝိုင်းတွင် သာမန်အရေးကိစ္စတခုသာဖြစ်သော ဝူဟန်ဗိုင်းရပ်စ်ကိစ္စသည် နေ့ချင်းညချင်းပင် ကမ္ဘာ့အရေးအခင်းကြီးတခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။၂၀၁၉ ခုနှစ်တွင် […]