ဝတ္ထု

“ခေါ်သံ” ဒေး​ဗစ်မောင်မောင် အမေဟု ခေါ်သံအကြားမှာ မိခင်သည် ထိတ်လန့်စွာ နိုးထသွားသည်။ သား၏ခေါ်သံသည် မိခင်အတွက် လွန်စွာ ထိတ်လန့်ဖွယ်ပင်။ သားသည် ညစဥ်ညတိုင်း မိခင့်အား အမေဟု ခေါ်မြည်တမ်းခဲ့သည်။ သား၏ခေါ်သံကြားတိုင်း မိခင်သည် သားအတွက် ရတက်မအေးဖြစ်ကာ သားကွယ်လွန်ပြီးကတည်းက ယနေ့ညအထိ အမျှဝေပေးခဲ့သည်။ သား၏ ရက်လည်တင်မက တလပြည့်၊ နှစ်လပြည့် စသဖြင့် ရေစက်ချ ပင့်ဖိတ်တရားနာပွဲ ကျင်းပပြီး အမျှဝေခဲ့ရုံမက အိမ်က ဘုရားစင်ရှေ့တွင် နံနက်ဆွမ်း၊ […]

“ထိုအကြည့်ကို လွှဲလိုက်သည်” ဏငယ် ခပ်နွမ်းနွမ်း ၁၀၀ တန် ၃ ရွက် …၂၀၀ တန် ၃ ရွက် … ၅၀၀ တန် ၂ ရွက် … ၅၀ တန်လေး ၂ ရွက် … တို့ကို လိပ်ပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်က အိတ်ကပ်လေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မှတ်ပုံတင်လေး ထည့်သည်။ အလုပ်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် ဖုန်းနံပါတ် ကဒ် ၃ ကဒ်လောက် […]

“ဝေသီအိပ်မက်၊ အိပ်မက်ဝေသီ” ကျော်သိင်္ဂါထွန်း ဝေသီဟာ တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ တယောက်တည်း ထိုင်နေတယ်။ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေက နာမည်အတိုင်းပဲ အမြဲတမ်း ဝေသီမှုန်ပျနေပြီး အမှောင်ထဲမှာ အဓိပ္ပါယ်တခု လိုက်ရှာနေသလိုပဲ။ အရင်ကတော့ သူ ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး။ လာမယ့်နေ့တွေမှာ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ ဆိုတာတွေးပြီး ရင်ခုန်နေတတ်တဲ့ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတယောက်ပဲ။ ညဘက်တွေဆို ကျနော်တို့နဲ့ ဘယ်လောက်သောက်သောက် မနက်ဆိုရင် အစောကြီးထပြီး ဟင်းချက်တယ်။ ပြီးရင် ရေမွှေးထောင်းထောင်းထဆွတ်ပြီး အလုပ်သွားတော့တာပဲ။ ကျနော်တို့နေတဲ့ တိုက်တခုလုံး ဝေသီ့သီချင်းသံကြားရင် မနက် […]

“ဆင်းရဲတွင်းထဲက မနှင်းဆီ” Ei Thandar Aung “ကျမနာမည်က မနှင်းဆီ။ ဘဝကတော့ နှင်းဆီပန်းလို မွှေးမနေပါဘူး။ တနေ့တနေ့ ချွေးသံတရဲရဲ လုပ်စားနေရတာ အနိုင်နိုင်နဲ့ပဲ” သူမ၏နာမည်က မနှင်းဆီ။ ဆီမလိမ်းထားသည့် သူမ၏ ဆံသားများက ကော်ဖီရောင်ပေါက်ကာ ထုံးထားသည့်ကြားထဲက ဖွာလန်ကြဲနေသည်။ သူမ အဝတ်များမှာလည်း ပြောင်ရောင်မှုမရှိပေ။ သို့သော် သူမ အတတ်နိုင်ဆုံး ပြင်ဆင်ကာ အသပ်ရပ်ဆုံးနေသည်။ သူမပိုင်ဆိုင်သည့် ပေ ၂၀ ပေ ၁၀ […]

“တူတလက်နဲ့ ရုန်းကြွနေတဲ့ မြေဖြူ” ဆူးနတ်သန် တဒုန်းဒုန်း တူ ထုနှက်သံတွေနဲ့ ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းခွင်က ဘဝတခုဟာ အခြားဘဝတခုကို ဈာန်ဝင်စားခွင့် ရခဲ့ဖူးတယ်။ အစကတော့ ကျနော်လည်း တူတချောင်းနဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းရလိမ့်မယ် မတွေးဖူးပါဘူး။ လူလတ်ပိုင်း လေးဆယ်ကျော်ဘဝမှာ ခေတ်ရဲ့ ဂငယ်ကွေ့ အချိုးအကွေ့တခုကြောင့်ပဲ ကျနော်ဟာ မြေဖြူကို ပစ်ချ၊ တူတလက် ကျနော့်လက်ထဲ ရောက်လာရတာပဲ။ အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံကို ဝတ်၊ စာသင်ပုန်းမှာ ချရေးခဲ့တဲ့ စာလုံးပေါင်းတွေဟာ […]

‘မက်အိမ်’ ဏငယ် ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ အဝေးတနေရာကနေ ငိုသံ ရှိုက်သံ ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်။ အသံတွေ ကြားနေပေမယ့် သူမ ခေါင်းထဲမှာတော့ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေသည်။ သူမ မျက်နာကျက်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီညမှ ကောင်းကင်မှာ ကြယ်တွေ စုံလင်နေသည်။ ကြယ်တွေ စုံလင်နေတာကို သူမ အခုမှ မြင်ဖူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူမ မမြင်ရတာ ကြာခဲ့ပြီ။ ကောင်းကင်ကြီးကို သူမ မုန်းခဲ့သည်။ ကောင်းကင်ကြီးကထွက်တဲ့ […]

“ကျမယောက်ျား တော်လှန်ရေးသမား” မောင်သုည (ရှပ်ပုံသားလေး) ”အသက်ဆိုတာ နှမြောသင့်တဲ့နေရာမှာ နှမြောရတယ်၊ မနှမြောသင့်တဲ့နေရာမှာ မနုမြောရဘူး” ဆရာနိုင်မြန်မာ အက်ကြောင်းတွေ ဗရပွနဲ့ ပြည့်နက်နေသော ဤနိုင်ငံတော်က နှလုံးသားများကိုတွေးရင်း မလှမြင့် စိတ်မချမ်းမြေ့ဖြစ်နေမိတယ်။ ဟော တွေးရင်းငေးရင်း ကိုဖိုးတေ ပြန်လာပြီ၊ ကျောပိုးအိတ်ကို တဲအိမ်ပေါ် ဗြုန်းခနဲ ပစ်ချလိုက်သံကြောင့် မလှမြင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ဒီတခေါက် ကိုဖိုးတေ ရှေ့တန်းကပြန်လာတာ မျက်နှာမသာမယာနဲ့။ ”ဘာဖြစ်လာတာလဲ ကိုဖိုးတေ၊ ရှင် နေမကောင်းဘူးလား” […]