အက်ဆေး

“အရာရာကို အကောင်းဆုံး ပြန်တုံ့ပြန်နိုင်ဖို့” မြကေခိုင် အတွေးတခုဟာ ကျမရဲ့ဦးနှောက်ထဲကို ဘယ်ကမှန်းမသိ ဝင်လာပြီး ပဲ့တင်ထပ်နေပြီဆိုရင် အဲဒီအတွေးထဲမှာပဲ သုံးလေးရက် ဒါမှမဟုတ် ပိုကြာရင် တပတ်ကနေ တလအထိ တွေးနေမိတတ်တဲ့အကျင့် ရှိပါတယ်။ အဲဒီလို ကြုံပြီဆိုရင်လည်း တိုက်ဆိုင်တာတွေကပဲ ပေါ်လာတာလား၊ ကျမကပဲ နစ်ဝင်နေတဲ့ ကျမအတွေးရှုထောင့်ကနေ ကြည့်နေလို့ပဲလား မသိပေမယ့် ဆက်စပ်ပြီးတွေးစရာတွေ ဆက်စပ်တိုင်ဆိုင်မှုတွေဟာ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ပေါ်လာတတ်ပါတယ်။ ဒီရက်ပိုင်း အတွေးထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်နေတာကတော့ “အရာရာဟာ ကောင်းဖို့ […]

“ကိုတို့ဟာ ပစ်တိုင်းထောင်လေးတွေပါ ယုမေ” ဘရိုင်ယံရိန်း (၁) စိန်လက်စွပ်က ဆယ်သိန်းငါးသောင်း။ ရွှေဆွဲကြိုးက ဆယ်သိန်းသုံးသောင်း ငါးထောင်။ Confirm နော် ညီမ။ ခဏနေ ပိုက်ဆံလွှဲမယ်။ (၂) မနက်စောစောကြီး ကိုတို့ online marketing ပိုင်းမှာ customer တယောက်က စိန်လက်စွပ်တကွင်းနဲ့ ရွှေဆွဲကြိုးတပင် ဈေးဦး စဖောက်ပေးသွားတယ် ယုမေ။ ပိုင်ရှင်တွေတော့ ဒီပမာဏလေးအတွက် ပျော်ရဲ့လား မသိနိုင်ပေမယ့် ကိုတို့ Online Marketing […]

‘ပွဲတော်တွေ ပျော်စရာကောင်းတဲ့အခါ ငါ့ကိုနှိုးပါ – ချာလီ’ ဂနိုက် ကတ္ထူစက္ကူ အလွတ်တချပ်ပေါ်မှာ မင်အနက်နဲ့ ခပ်သော့သော့ အဲဒီလိုရေးပြီး ချာလီဟာ အခန်းဝမှာ ထွက်ကပ်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ချာလီဟာ စစ်ကြီးအတွင်းမှာ အကြီးအကျယ် အိပ်မောကျသွားတယ်။ အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံရမှုကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့လိုက်ရသူလို သွေးပျက်ပြီး လဲကျသွားတယ်။ စစ်မီးဟာ ဆက်လောင်နေဆဲပါပဲ။ လူငယ်တွေ သေကြေနေရဆဲပါပဲ (လူငယ်တွေဆိုပေမဲ့ ကလေးငယ်တွေရော လူကြီးသူမတွေရော သေနေရတာပါပဲ)။ ရုတ်တရက် ချာလီဟာ […]

“စစ်ပြန် ကားအိုတစင်း၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ” ညီလင်းအိမ် ခင်ဗျားမှာ ဘာလို့ အရာရာ ကိုစိတ်တိုကြီး ဖြစ်နေရတာလဲလို့ မေးရင် မင်းကို ဒါတွေပြောတော့ရော နားလည်မှာလားလို့ ဘုတောတောလိမ့်မယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်ပါတယ်။ သူခံစားခဲ့ရတဲ့ အရာတွေကို ကျနော်တို့မှ မသိကြတာဘဲလေ။ သိဖို့ရော ထပ်တူနားလည်နိုင်ဖို့ရော အဲဒီအခြေအနေကြီးထဲကို သွားရဲကြမှာမို့လို့တဲ့လား။ အခုဆိုရင် ခေတ်ကြီးက လူသားတွေကို ဘဝဆိုတာ သာယာပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာကောင်းတဲ့ ဘုံခမ်းဝါတခုအဖြစ်သာ ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်အောင် ဖန်တီးထားတော့တာ။ ဒီအဖိုးကြီးလို အိပ်နေရင်း သေနတ်သံတွေ […]

“စစ်ပွဲမှတ်စုများ” မိုးမြင့်ကျော် ၁။ အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ တောဆီပြေးဝင်လာကြတဲ့ လူတွေရဲ့ဆံပင်တွေမှာ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေတဲ့ပြာတွေကို တွေ့ရတယ်။ ကြည့်စမ်းပါဦး၊ ဟိုတခါဆောင်းမှာ ကျတဲ့နှင်းတွေနဲ့ မတူဘူးလား။ ဒါ သူတို့ နေထိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့အိမ်တွေ မီးရှို့ခံလိုက်ရတယ်ဆိုတာရဲ့ တခုတည်းသောသက်သေ ​ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ညှိုးငယ်နေတဲ့ အဲ့ဒီမျက်နှာတွေမှာ ဆာလောင်မှု၊ ရှင်သန်လိုမှုကို မျက်လုံးအိမ်များထဲမှာ ဝင်းပပတွေ့ရတယ်။ ၂။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်မလို့လဲ၊ ကံတရားကိုလား။ မင်းအိမ်ကို မီးရှို့သွားတဲ့သူ၊ မင်းတို့နေထိုင်ရာအရပ်ကို လေယာဥ်နဲ့ ဗုံးကြဲချတဲ့သူ၊ မင်းတို့ကို နှိပ်စက်ခဲ့တဲ့သူ၊ […]

“လူရှာထွက်ခြင်း” ခန့်ဝေး မျိုးသန့်ဇင်ဟိန်းကို တွေ့မိကြသေးလား မျိုးသန့်ဇင်ဟိန်း ၊ အေး ဟုတ်တယ် မျိုးသန့်ဇင်ဟိန်းကို … အင်း ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် သွားတက်ကလေးနဲ့ ရယ်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် စကားပြောရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် သိသာတယ် နောက်ပြီးတော့ စကားပြောရင်လည်းအေးအေးလူလူရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့တော့ ဘယ်လိုထင်လဲမသိဘူး ကျနော်တော့ အဲဒါကို သိမ်မွေ့တယ်လို့ထင်တယ်။ အင်း ဟုတ်တယ် အရပ်က ငါးပေခြောက်လောက်ရှိမယ်၊ ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် ပိန်တာလည်းမဟုတ်သလို ဝတာလည်းမဟုတ်ပြန်ဘူး မဆိုးဘူး၊ သူ့ကို စစ်ယူနီဖောင်းနဲ့ ကျနော်မြင်ဖူးတယ် […]

“ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတွေ” မောင်သစ်အောင် အာဏာသိမ်းကာလမစခင် ကိုဗစ်ကာလထဲက ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေ ကွဲကွဲပြားပြား ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။ ခု‌တော့ တချို့ကလည်း အလုပ်ခွင်ထဲမှာ မိန်းမတွေ ဘာတွေရ၊ တချို့ကလည်း မိသားစုကို ပြန်ထောက်ပ္ပံကြရ၊ တချို့ကတော့ ဘယ်တော့ပြန်လာရမယ် မသိတဲ့လမ်းကို လျှောက်ကုန်ကြရဲ့။ အရင်က ဂိမ်း အတူတူဆော့ဖူးကြတဲ့ အချိန်တွေ၊ ထန်းရည် တူတူခိုးသောက်ကြတဲ့ အချိန်တွေ ၊ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ အချိန်တွေ အကုန်လုံးဟာ အမှတ်ရစရာတွေချည်းပဲ။ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ခိုတဲ့ကပ်တဲ့ကောင် တချို့ကိုတော့ ကျနော်တို့ […]