“နှင်းဆီ ၈၀ သို့” စံပယ်ဖြူနု မြင်ကွင်း (၁) ၁၉၈၉ ခုနှစ်၊ နွေဦးရာသီ။ အသက် ကိုးနှစ် အရွယ် မိန်းကလေးငယ်သည် ခန္ဓာအတွင်း ရှိသမျှ …
အက်ဆေး
-
-
“အပြာရောင် ကျောပိုးအိတ်ကလေး” မျက်သွယ် “တကယ်တော့ ဒီကျောပိုးအိတ်ကလေးက ကျမ ဆယ်တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ့်အချိန်၊ ကျမအမေက ဝယ်ပေးခဲ့တာ” လို့ အိတ်ကလေးကိုကြည့်ရင်း ကျမ သူ့ကိုပြောလိုက်တယ်။ ပြောလက်စ …
-
‘Beyto (2020)’ ထွင် ဘေတို့လိုအဖြစ်မျိုး နိုင်ငံတိုင်းဆီမှာရှိကြတဲ့ LGBT တွေ ကြုံတွေ့ခဲ့ကြရမှာပါ။ (လူသားချင်း စာနာထောက်ထားစိတ် အပြည့်အဝ ရှိသွားပြီဖြစ်တဲ့ နိုင်ငံတွေမှာတော့ ကြုံရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး) …
-
‘အဝါရောင်တိမ်တွေနဲ့ နေ့’ ညီလင်းအိမ် ပြတင်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီးတော့ ကောင်းကင်ဆီကို မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ပြေးနေတဲ့တိမ်တွေဟာ အဝါရောင်တွေဖြစ်နေတာကို မြင်ရရဲ့။ တကယ်က ကွန်ပျူတာစခရင်ကြည့်နေရင်း မောသွားတဲ့ အချိန်တွေခဏ။ အတွေးတိမ်တောင်များဝေ့ဝဲနေစဉ်ခဏ။ …
-
-
“အရာရာကို အကောင်းဆုံး ပြန်တုံ့ပြန်နိုင်ဖို့” မြကေခိုင် အတွေးတခုဟာ ကျမရဲ့ဦးနှောက်ထဲကို ဘယ်ကမှန်းမသိ ဝင်လာပြီး ပဲ့တင်ထပ်နေပြီဆိုရင် အဲဒီအတွေးထဲမှာပဲ သုံးလေးရက် ဒါမှမဟုတ် ပိုကြာရင် တပတ်ကနေ တလအထိ …
-
“ကိုတို့ဟာ ပစ်တိုင်းထောင်လေးတွေပါ ယုမေ” ဘရိုင်ယံရိန်း (၁) စိန်လက်စွပ်က ဆယ်သိန်းငါးသောင်း။ ရွှေဆွဲကြိုးက ဆယ်သိန်းသုံးသောင်း ငါးထောင်။ Confirm နော် ညီမ။ ခဏနေ ပိုက်ဆံလွှဲမယ်။ …
-
-
‘ပွဲတော်တွေ ပျော်စရာကောင်းတဲ့အခါ ငါ့ကိုနှိုးပါ – ချာလီ’ ဂနိုက် ကတ္ထူစက္ကူ အလွတ်တချပ်ပေါ်မှာ မင်အနက်နဲ့ ခပ်သော့သော့ အဲဒီလိုရေးပြီး ချာလီဟာ အခန်းဝမှာ ထွက်ကပ်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ …
-
“စစ်ပြန် ကားအိုတစင်း၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ” ညီလင်းအိမ် ခင်ဗျားမှာ ဘာလို့ အရာရာ ကိုစိတ်တိုကြီး ဖြစ်နေရတာလဲလို့ မေးရင် မင်းကို ဒါတွေပြောတော့ရော နားလည်မှာလားလို့ ဘုတောတောလိမ့်မယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်ပါတယ်။ …
