အက်ဆေး

“မနက်ဖြန် အဝါရောင်ပန်းတွေပွင့်ရင်”ချမ်းငြိမ်း(၁)လူခြေတိတ်ဆိတ် ငှက်ကလေးတွေ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ အိမ်ရှေ့က ခရေပင်ထိပ်မှာ လခြမ်းကွေးကွေးလေး လာချိတ်ချိန်။ အဲဒီ လခြမ်းကွေးကွေးလေးကို မျက်နှာမူပြီး ကျနော် ခရီးစထွက်ခဲ့ပါသည်။ လရောင်ရဲ့ အလင်းပုဝါပါးအောက်မှာ ရိုးတိုးရိပ်တိပ် မြင်ရတဲ့ မပန်းဝါရဲ့ ပန်းခင်းလေးကို ခေတ္တ ငေးမိပါသေးသည်။ ကျနော် ခရီးထွက်ရပါဦးမည်။ တိတ်ဆိတ်သော အိမ်ငယ်လေးထဲမှာ အဝါရောင်ပန်းတပွင့် အိပ်ပျော်နေပါသည်။ ဒါက ကျနော့်အထင်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အရုဏ်မလာမီ အမှောင်သည် သိပ်သည်းလွန်းပါသည်။ လရောင်ပန်ထားသော ကမ္ဘာမြေသည် […]

“နေ့တိုင်း ထိုးကိုက်နေတဲ့ ခေါင်းတွေ” မောင်မိုးအေး ဘာကို ခံစားရမလဲမေးတော့ အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေးထွက်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသာ တွေ့။ ဘယ်လိုခံစားရမလဲမေးတော့ နှလုံးသားက ဘယ်ကျကျန်ခဲ့သည် မသိ။ ခေါင်းတွေသာ ထိုးကိုက်လာသည်။ လက်ညှိုးမကွေးခင် ချစ်တတ်ဖို့လိုကြောင်း တဖွဖွပြောကြသည့် ဒဿနတွေကို ဆင်ခြင်ရင်းသာ နှလုံးသားက လုံးပါးပါးခဲ့ရသလားလို့ တွေးမိလာသည်။ အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေးထွက်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို နှာခေါင်းသွေးတိတ်ဖို့ အရင်ကြိုးစားရမည်။ သွေးတိတ်ဖို့ လိုနေသည်။ ဘာနေနေ နည်းမျိုးစုံသုံးမည်ဟု စဉ်းစားလိုက်ကတည်းက လူက […]

ပန်းဟာ ဖူးပွင့်ခဲ့ပြီ ပိုးတုံးလုံးဟာ လိပ်ပြာ ဖြစ်လာခဲ့ပြီ ငါတို့ရဲ့ ပျံသန်းခြင်းကို ဘာလက်နက်နဲ့မှ တားလို့မရ ဒီတိုက်ပွဲအတွက် ငါတို့တွေ အဆင်သင့်နေရာယူပြီးကြပြီ မိုးတိမ်မည်းမည်းတွေကုန်သွားရင် ကြယ်တွေ လင်းလက်လာလိမ့်မယ် ငါတို့ရဲ့ အလင်းတန်းတွေကို အမှောင်တရားက မဖုံးဖိနိုင်ပါဘူး ငါတို့ကိုယ်တိုင်က ကျိန်စာပဲ သတ်လို့ မသေတဲ့ကျိန်စာ ‘ဘယ်ကောင်သေရဲလဲ’ မေးရင် ‘ဘယ်ကောင်သတ်ရဲလဲ’ ပြန်မေးမယ့်ကျိန်စာ သတ်ရဲတဲ့ကောင်က ရှုံးပြီး သေရဲတဲ့ကောင်က နိုင်တဲ့ ကျိန်စာ ဒီတခါ ရှုံးတဲ့ကောင်က ထာဝရရှုံးမှာဖြစ်ပြီး […]