ကဗျာ

မောင်တိမ်ဘားမား သေနတ်ပြောင်းမှာ ချည်ထားတဲ့ ဇာပဝါဖြူဖြူ*တွေကို အိမ်သူတွေက ဆံပင်မှာစည်းလို့ လမ်းတွေမှာ ပန်းတွေ မခြောက်သေးတဲ့ သွေးတွေအပြည့်နဲ့ ကတ္တရာလမ်းမကို ငါဟာ ကုန်းနမ်းလိုက်တယ်။ တမြို့လုံးက ကားဟွန်းသံတွေဆူညံလို့ ငါတို့နိုင်ပြီလို့ အသံမြည်တဲ့ အပြုံးတွေဟာဝေလို့ မျက်ရည်တွေအားလုံးဟာ စုစည်းသွားပီး အုတ်ဂူတလုံးဖြစ်သွားတယ်။ ကျဆုံးလေပြီးသော အညတရအားလုံးအား အလေးပြု လို့ ငါ ထ,အော်လိုက်တယ်။ သစ္စာဖောက်တွေဟာ ခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ကြဘူး။ စစ်ပြန်ကြီးနာမည်နဲ့ ဘားတွေ တမြို့လုံးအနှံ့ပေါ်လာတယ်။ အမေတွေက မျက်လုံးလေးတွေကိုပွတ်လို့ အဖေတွေ […]

◼️သက်ဆိုင် ခေါင်းပေါ်မှာ လေယာဉ်ဝဲတဲ့အခါ ပထမဆုံး တွေးမိတာက ကိုယ်ကြုံနေရတာက ဟုတ်မှ ဟုတ်ပမလားဆိုတာပါပဲ ငယ်ငယ်တုန်းက အိမ်ပေါ်လေယာဉ်ဖြတ်ပျံတဲ့အခါ တာတာ့ ပြတယ် ခေါ်သွားဖို့ အော်ပြောတယ် ဒီလို အမှတ်တရတွေကနေ ဆက်မကြုံချင်တော့တဲ့အထိ ခံစားမှုတွေ ရလာတာဆိုတော့ အချစ်ရယ်   ကိုယ်ကြုံရတာကို မယုံနိုင်ဘူး တခါတလေ ကြုံရတဲ့ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ရှိရင်တော့လည်း ကိုယ်တို့ရခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေကို ပြန်တွေးတယ် ကိုယ်တို့ သင်္ကြန်ပွဲဆို ဘယ်လို ဘုရားပွဲနဲ့ မွေးနေ့ပွဲတွေမှာ ပျော်ခဲ့ကြပုံတွေကို […]

“ပြန်ဆုံကြေး” ◼️ဆူးနတ်သန် မပျော်နဲ့ဦး အချစ်  ဝမ်းနည်းလည်း မနေနဲ့ဦး  ပွဲက မသိမ်းသေးဘူး။ မျက်ရည် စက်လက် ဖြစ်လို့မရဘူး  ခွက်ထိုးခွက်လန် ရယ်လို့မရဘူး ဥုံဖွဆိုပြီး မန်းမှုတ်လို့မရဘူး တစ်ချက်မှားရုံနဲ့ သေနိုင်တယ်  တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ပန်းတိုင်ရောက်နိုင်တယ်  မချစ်လို့မှ မဟုတ်တာပဲ  အသက်တွေ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး  အချစ်ခရီးက တွင်နေမှာပဲ။ ဘာလို့ ခေါင်းငုံ့နေမလဲ  ခေါင်းမော့ထား အချစ်  သက်တန့်တွေ မြင်ရဖို့  ဘယ်ခေတ်ရောက်ရောက် အမှန်တရားက  အလင်းဆုံးဆိုတာ […]

◼️ဂနိုက် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ သူ့မိသားစုလေး သူ့အိမ်အိုလေး ထားသွားခဲ့ပြီ သူ့သမီးငယ်လေးကိုရော ချစ်ဇနီးသည်လေးကိုရော ချန်ထားခဲ့ပြီ သူယုံကြည်တဲ့တော်လှန်ရေးနဲ့သူမြင်ချင်တဲ့လွတ်လပ်ရေးကို နောက်ဆုံး အလေးပြုချိန် စစ်ရေးပြရဲဘော်တွေအားလုံးကလဲမျက်ရည်တွေ၀ိုင်း လက်သီးဆုပ်တဖက်ကကျစ်လို့မာလို့ နောက်တဖက်က လက်၀ါးဖြန့်မျက်ခုံးနားကပ် တုန်လို့ခါလို့ “နေမြဲ” လက်တွေရုတ်ကနဲ သူ့ဇနီးသည်လေး အရုပ်ကျိုးပျက်လဲကျ သူ့သမီးငယ်လေးက မျက်ရည်မကျပဲ ရှိုက်ကြီးတငင်နဲ့ “ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ”တဲ့ သူထွက်သွားပြီ ရုတ်ချည်း လေတွေတိုက် မိုးတွေရွာ  တိမ်တစကိုခိုစီးပြီး မင်းအ​ဝေးကြီးကိုထွက်သွားတာ မင်းမိသားစုလေး မင်းရဲ့အသိုက်အမြုံလေး […]

“မိုးထဲရေထဲ” ညိမ်းအေး အိမ်မဟုတ်တဲ့ ခိုနားရာရိပ်မြုံငယ်လေးကနေ ခွာရတုန်းက မိုးလေးဖွဲနေတာ မှတ်မိတယ် ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ဆက်မဲ့သူ မရှိသလို ကျွန်တော် ဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောခဲ့ပါဘူး ကိုးနှစ်နီးနီး ရုန်းကန်ခဲ့သမျှဟာ မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပြိုလဲ မိုးထဲရေထဲမှာ ပြေးလွှားနိုင်ဖို့ဖြစ်မှာပါ ချစ်ရသူတွေနဲ့ ဝေးခဲ့ရပေမယ့် မေတ္တာတွေ မပြတ်လပ်ခဲ့ဘူး မိုးထဲရေထဲ ကြည်နူးရတယ် မိုးထဲရေထဲ ဆူးညောင့်ခလုတ်တွေ ပေါတဲ့လမ်း ခြေဖဝါးတွေ စုတ်ပြဲပါစေ ကျွန်တော်တို့ ဖြတ်ပါရစေ ကတ္တီပါခင်းတဲ့ လမ်းနုနုတွေ ချစ်ရသူတွေ […]