Editorial

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​​နိုဝင်ဘာ ၂၂ ​​​သောကြာနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး ဒီအချိန်ကို အကြိုက်ဆုံးပဲ။ ခြံတဖက်က အိမ်ကလေးရဲ့ တံစက်မြိတ်အလွန် ဒန့်သလွန်ပင်အခက်အရွက်တွေကြားကနေ ပန်းနုနှင်းဆီသွေးနဲ့ မနက်နေရောင်တွေ တိမ်အနားစွန်းတလျောက် တဖြည်းဖြည်းထိုးဖောက်လွှမ်းခြုံလာနေပုံကို အသက်ဝဝရှုသွင်းရင်း ငေးမောဆီးကြိုခွင့်ရတဲ့ အခိုက်အတန့်လေး။ အမျိုးစုံတဲ့ငှက်သံလေးတွေကလည်း တကျီကျီတကျာကျာ။ ကားသံလူသံတွေကတော့ ရပ်ကွက်လမ်းကြားလေးထဲအထိ တိုးဝင်ရောက်ရှိမလာသေး။ ခြံရှေ့တန်းလျားလေးက အခန်းတံခါးတွေလည်း နိုးထမလာကြသေး။ ဒီအချိန်မှာပဲ နှင်းမှုံအေးအေးမှာကွေးနေသည့် ခွေးတကောင်က […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​​နိုဝင်ဘာ ၂၁ ​​ကြာသပ​တေးနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး The world is stage We are players ဆိုသည့် အဆိုအမိန့်တခုကို ငယ်ငယ်ထဲက ကြားဖူးထားသော်လည်း အဓိပ္ပါယ်အစစ်အမှန်ကို ကြီးလာမှ ခံစားတတ်လာသည်။ ဘဝဆိုတာ မလိုချင်တာက ၇၀ ရာခိုင်နှုန်း၊ လိုချင်တာက ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ သွားနေတာလို့ ဆရာတယောက်က ပြောဖူးသည်။ […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​​နိုဝင်ဘာ ၂၀ ​​ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး ဒီနေ့ဟာ The Call နှစ်နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ပါ … Happy Birthday ပါ The Call … လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ် ဒီလိုရက်မတိုင်ခင်မှာ အခုလို အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းတခုလုပ်ဖို့ စပြီး တိုင်ပင် ခေါင်းချင်း ရိုက်ကြ… စမ်းတဝါးဝါး ပုံဖော်ကြ… လုပ်ချင်တဲ့ […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​​နိုဝင်ဘာ ၁၉ ​​အင်္ဂါနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့ညက ပံ့သကူကောက်ရင်း နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ထိခိုက် ဒဏ်ရာရ သေဆုံးကြတဲ့ သတင်းတွေကို ဖတ်ရတော့ ကြည့်ခဲ့ဖူးပြီး စွဲနေတဲ့ ဟောလီးဝုဒ် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတခုထဲက အမှတ်ရရ ရှိနေတဲ့ စကားတခွန်း ခေါင်းထဲမှာ ဒီရက်ပိုင်း ထပ်ခါတလဲလဲ ပေါ်လာနေတယ်။ ရုပ်ရှင်နာမည်က ‘Emancipation’။ အမေရိကန်မှာ ကျွန်စနစ်ရှိခဲ့တဲ့ ကာလတခုတုန်းက […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​​နိုဝင်ဘာ ၁၈ ​​တနင်္လာနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး မနက်လင်းတော့ ငိုသံနဲ့စတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်တန်းလျားက လူတယောက် ညကဆုံးသွားတယ် တဲ့။ ရင်ဘတ်အောင့်တယ်ဆိုပြီး ဆေးရုံကားခေါ်တယ်။ ဆေးရုံကားက နာရီဝက်လောက် နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာတယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ အသက်မမီတော့ဘူး။ အခုတော့ ရင်ခွဲရုံမှာ။ ဗုံးကြဲခံရတာလည်းမဟုတ်၊ ချောင်းပစ်ခံရတာလည်းမဟုတ်။ ညကပဲ စက်ဘီးကလေးနဲ့အပြင်ထွက်ပြီး တခုခုသွားဝယ်တာ တွေ့တဲ့သူက တွေ့လိုက်သေးတယ်။ သေခြင်းတရားက […]

“နှစ်နှစ်မှသည် နှစ်များစွာသို့” ■ အယ်ဒီတာ့စကား The Call ခေါ်သံ အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းကို စတင် တည်ထောင်ခဲ့သည်မှာ မကြာခင် ရက်ပိုင်းအတွင်း နှစ်နှစ်တင်းတင်း ပြည့်မြောက်တော့မည်ဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်နှစ်တာကာလကို ပြန်လည် ငဲ့စောင်းကြည့်သည့်အခါ ကျေနပ် အားရမိသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်ငြား The Call ၏ မူလရည်ရွယ်ချက်ကို ပြည့်မီခဲ့သည်ဟု ဆိုချင်သည်။ The Call ၏ ရပ်တည်ချက်ကို မဂ္ဂဇင်း၏ ဖေ့စ်ဘုတ်စာမျက်နှာတွင် အောက်ပါအတိုင်း အတိအလင်း […]

“အပြောနည်းနည်း အလုပ်များများ” ■ အယ်ဒီတာ့စကား ဗမာစကားတွင် “လူပြောမသန် လူသန်မပြော” ဟူသည့် ဆိုရိုးတခုရှိသည်။ “အပြောကြီးသူသည် လက်တွေ့ မဆောင်ရွက်တတ်သကဲ့သို့ လက်တွေ့ ဆောင်ရွက်တတ်သူသည်လည်း အပြောမကြီး တတ်ပေ” ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ တနည်းအားဖြင့် လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်နေသူများသည် စကား အပိုမပြော၊ အလုပ်သာ အားစိုက်လုပ်သည်။ မလိုအပ်သည့်စကားများ ပြောဆိုနေသူဖြစ်လျှင် ထိုသူသည် လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်နေသူမဟုတ်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ ယနေ့ဆင်နွှဲနေသည့် နွေဦးတော်လှန်ရေးတွင် နေရာပေါင်းစုံ ကဏ္ဍပေါင်းစုံမှ […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​စက်တင်ဘာ ၃၀ တနင်္လာနေ့ – ထားလိုက်ပါ။ ဘယ်အရာတွေမှ ပထမဆုံးလည်းမဟုတ်သလို နောက်ဆုံးလည်း ဟုတ်မနေဘူး။ တချိန်တုန်းက တိုက်ပွဲဝင်သူရဲကောင်းတွေဖြစ်ခဲ့တယ်။ အခုတော့ တိုက်ပွဲရဲ့အပြင်မှာ သူ့အိပ်မက်ကလေးတွေကို နေထုတ်လှမ်းနေမယ်။ သူ့ခြေအိတ်အဟောင်းကလေးကို အပေါက်ဖာချင်ဖာနေမယ်။ နွမ်းလို့ကြွေသွားတဲ့ပန်းတွေအတွက် အပင်မှာ လွမ်းခွင့်ရှိတယ်မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ပွင့်နေတဲ့ပန်းတွေရဲ့ သင်းရနံ့ကို ပြက်ရယ်တော့မပြုကောင်းဘူး။ သူတို့ရဲ့တောက်ပတဲ့အသွေးအရောင်ကို အပြစ်မတင်ထိုက်ဘူး။ ငါတို့ရဲ့မနက်ခင်းတွေကသာ ချစ်သူတွေကို ရယ်မောစေခဲ့တယ်လို့ မဝင့်ကြွားသင့်ဘူး။ […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​စက်တင်ဘာ ၂၇ ​သောကြာနေ့ – ■ မနက်ခင်းအတွေး မနက်မိုးလင်းတာနှင့် ယူကျု့က တရားခွေတွေ တန်းစီဖွင့်သည်။ လူကတော့ ရေအိမ်ဝင်လိုက်၊ ညကပန်းကန်တွေဆေးလိုက်၊ ခြံထဲဆင်း တံမြက်စည်းလှဲလိုက်နှင့် လုပ်စရာရှိတာတွေ လျှောက်လုပ်နေသည်။ အားလုံးပြီးတော့ လမ်းထိပ်မှာတခုခုသွားဝယ်ဖို့ ဆိုင်ကယ်လေးနှင့်ထွက်သွားပြန်သည်။ မေတ္တာသုတ်တွေ၊ အန္တရယ်ကင်းဂါထာတွေ၊ လာဘ်ခေါ်ကပ်ကျော်သီချင်းတွေကတော့ မရပ်မနား။ သူ့စိတ်ကူးနှင့်သူဆိုတော့လည်း ကိုယ်မကြိုက်တာလေးနှင့် အပြစ်သွားပြောလို့မရ။ မနက်စောစော အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုသံတွေနှင့် နိုးထတတ်သည့် […]

“The Call ရဲ့ မနက်စာ” -၂၀၂၄ ​စက်တင်ဘာ ၂၆ ကြာသပ​တေးနေ့ – နေခြည်လင်းပွင့်တာမြင်လိုက်ရင် စိတ်က ကြည်လင်သွက်လက်သွားတယ်။ စိုစွတ်အေးမြတဲ့လေလေးကတိုးဝင်လာရင် လူကောစိတ်ကောလန်းဆန်းသွားတယ်။ တိတ်ဆိတ်သွေ့ခြောက်နေတဲ့ ခြံထဲဆင်းလာတဲ့အခါ လူဟာ တစုံတခုကိုသတိရသလိုလို အထီးကျန်မိပြန်တယ်။ မနက်ခင်းတွေဟာ တနေ့နဲ့တနေ့ ဆင်တူတာတွေရှိတယ်။ ကွဲလွဲတာတွေရှိတယ်။ လုံးဝခြားနားတာတွေရှိတယ်။ ဘယ်လိုမနက်ခင်းဖြစ်ဖြစ် ညအိပ်ရာထဲက လူးလွန့်နိုးထလာတဲ့လူတယောက်ကို ကြိုဆိုတဲ့အငွေ့အသက်လေးတွေတော့ ရှိနေသင့်တယ်မဟုတ်လား။ တခါတလေ ငှက်သံလေးတွေကို ဂရုတစိုက်နားထောင်ဖြစ်တယ်။ အမှတ်တမဲ့ကြားလိုက်ရတဲ့အသံတခုနောက်ကို ငေါက်ကနဲကောက်ပါသွားတဲ့စိတ်ကလေးကိုလည်း ကမန်းကတမ်းလိုက်သိမ်းရတဲ့အခိုက်အတန့်တွေလည်း […]