‘ကိုပေါက်စီနဲ့ အမှောင်ခေတ် မြို့ပြ ဒိုင်ယာရီ (၃)’
ညီမင်းဆက်‘ကိုပေါက်စီရယ် ငါ့ကို ကူညီပါဦး’
ညကြီး ၉ နာရီလောက် တယ်လီဖုန်းဝင်လာလို့ ကိုင်လိုက်မိတုန်း ငိုသံကြီးနဲ့ပြောလာတဲ့ ဘွားအုန်းမြင့်ရဲ့အသံကို ပေါက်စီ ကြားလိုက်ရတယ်။
‘ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘွားအုန်းမြင့် ပြောပါဦး’
‘ပြီးရင် ပြောပြမယ် အခုငါလာခဲ့မယ် ငါနဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပေးပါဦး’
ပြောပြီး ဘွားအုန်းမြင့် ဖုန်းချသွားတော့ ညဝတ်အင်္ကျီပေါ် အပေါ်ဝတ်လေး ထပ်ဝတ်ပြီး ဘာများဖြစ်လို့ပါလဲလို့ ကို ပေါက်စီ တွေးနေမိတယ်။
ဘွားအုန်းမြင့်က တော်တန်ရုံဆို ဘယ်သူ့ဆီကမှ အကူအညီတောင်းလေ့ ရှိတတ်တာမျိုး မဟုတ်ဘူးရယ်။
ဘွားအုန်းမြင့်က အသက် ၆၀ ကျော် ၇၀ တန်းထဲ ရောက်နေပေမဲ့ သွားနိုင်လာနိုင် သန်သန်မာမာထဲကပါပဲ။ အရင်က အစိုးရဌာနတခုမှာ အောက်ခြေအထွေထွေဝန်ထမ်းလုပ်ခဲ့ပြီး အခုကတော့ သက်ပြည့် ပင်စင်စားဆိုပါတော့။ ဘွားအုန်းမြင့် ယောကျ်ားကလည်း ဘွားအုန်းမြင့်နဲ့ ရုံးတခုတည်း အောက်ခြေဝန်ထမ်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ပါပဲ။
ဘွားအုန်းမြင့်တို့ လင်မယားက အိမ်ထောင်ကျတာ နောက်ကျပေမဲ့ ကံကောင်းစွာပဲ သားကလေးတယောက်ထွန်း ကားတယ်။ တဦးတည်းသောသားကလေးဆိုတော့ လက်ရှိ အသက် ၃၅ နှစ်ကျော်အရွယ်ရောက်လာတဲ့တိုင် ဘွား အုန်းမြင့်က သူ့သားကို ပုခုံးလက်နှသစ်အရွယ်ထင်တုန်း။ တုန်နေအောင် ချစ်ရှာတယ်။
လင်မယားတွေ ပင်စင်ယူရင် ရထားတဲ့ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်းလေး ဖယ်ပေးရမှာစိုးလို့ မဖယ်ပေးရအောင် သားဖြစ်သူကို ဝန်ထမ်းလုပ်ခိုင်းပေမဲ့ သားဖြစ်သူက မလုပ်ဘူးဆိုတော့လည်း ဘွားအုန်းမြင့်တို့က အတင်းမတိုက်တွန်းရှာဘူး။ ငါတို့ထက် ထွန်းပေါက်မယ့်သားလေး ဆိုပြီး သူ့သားလုပ်ချင်တာ လုပ်ခိုင်းခဲ့တယ်။
ဘွားအုန်းမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး ပင်စင်ယူကြတော့ ရုံးကပေးထားတဲ့ ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်းကနေ ဖယ်ပေးရတယ်။ အဲဒီနောက် ကိုပေါက်စီတို့ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းလာနေခဲ့ကြတာမှာ တဦးနဲ့တယောက် ခင်ရာဆွေမျိုးလို ဖြစ်လာခဲ့ကြတာပါပဲ။
ဘွားအုန်းမြင့်တို့တွေ ပြောင်းလာတာကိုပဲ ၅ နှစ်ကျော် ၆ နှစ်ထဲမက ရှိတော့မယ်ထင်တယ်။
‘ဘယ်သွားမလို့လဲ ဘွားအုန်းမြင့်ရဲ့’
ဘွားအုန်းမြင့် ရောက်လာတော့ ကိုပေါက်စီလည်း အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ဘွားအုန်းမြင့်နဲ့အတူ လိုက်လာရင်း မေးရတယ်။
ဘွားအုန်းမြင့်က ကိုပေါက်စီမေးတာကို ပြန်မဖြေသေးဘဲ လမ်းပေါ်လက်ပြရင်း ကားတားတယ်။ အချိန်က ည ၉ နာရီကျော်ဆိုပေမဲ့ လမ်းမပေါ် အငှားကားတွေက အရင်လို ပေါပေါများများ ရှိမနေကြတော့ဘူး။ မြို့ပြက မြို့ပြနဲ့မတူလောက်အောင်ကို ညပိုင်း ၇ နာရီ၊ ၈ နာရီလောက်ဆိုရင် တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်နေပြီဖြစ်တယ်။ ခဏနေလို့ ကားတစီးရတော့ ဘွားအုန်းမြင့်က မြို့နယ်ရဲစခန်းဆီကို မောင်းခိုင်းတယ်။
‘ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘွားအုန်းမြင့် ပြောဦး၊ ရဲစခန်းက ဘာလုပ်ဖို့သွားမှာလဲ’
‘နင့်တူ အဖမ်းခံရလို့ အဲဒါ အခုလိုက်ရမှာ’
ကိုပေါက်စီအမေးကို ဘွားအုန်းမြင့် တိုတိုပြတ်ပြတ်ပဲ ပြန်ဖြေတယ်။
အကျိုးအကြောင်းသိရအောင် သေချာထပ်မေးတော့မှ ညပိုင်း ၈ နာရီလောက် ရပ်ကွက်ထိပ်ပလက်ဖောင်းမှာ ဘွားအုန်းမြင့်သားအပါအဝင် လူငယ်တချို့ ဂစ်တာစုတီးနေတုန်း ရဲတွေက ကားပေါ်အဓမ္မဖမ်းခေါ် တင်သွားတာလို့ သိ ရတယ်။
စစ်မှုထမ်းဥပဒေ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက်ပိုင်း လူငယ်လူရွယ်တွေကို အတင်းအကြပ် တပ်သားသစ်စုဆောင်းတာအပြင် ညပိုင်းတွေမှာ အခုလိုအဓမ္မဖမ်းဆီးတာတွေ ဒီဘက်နှစ်တွေထဲ ဆိုးဆိုးရွားရွား ရှိလာနေခဲ့တာ ဖြစ်တယ်။
ကိုပေါက်စီတို့ ရဲစခန်းရောက်တော့ ဘွားအုန်းမြင့် သားနဲ့အတူ ဖမ်းခံရတဲ့လူငယ်တချို့ရဲ့ မိဘတချို့လည်း ရောက်နှင့်နေတာ တွေ့ရတယ်။
ခဏနေတော့ မိသားစုဝင်တွေအားလုံးကို ရဲစခန်းမှူးက သူ့ရုံးခန်းထဲခေါ်ပြီး ဖမ်းဆီးထားတဲ့ လူငယ်တွေထဲ စစ်မှု ထမ်းစာရင်းပေါက်လူငယ် ပါမပါ နာမည်၊ နေရပ်လိပ်စာနဲ့ တိုက်စစ်ဆေးတယ်။ မပါတဲ့သူတွေ ငွေကျပ်ငါးသိန်းပေးပြီး ပြန်ခေါ်သွားနိုင်တယ်လို့ ဒဲ့ဒိုးပဲပြောတယ်။ စစ်မှုထမ်းစာရင်း ပါထားပြီးသားသူတွေကိုတော့ စာရင်းမပါတဲ့ သူတွေ ကိစ္စပြီးမှ ဆက်ဆွေးနွေးမယ်လို့ ဆိုတယ်။
ရဲစခန်းမှူးစကားကြားတော့ ဘွားအုန်းမြင့်တွေခနဲ တချက်ဖြစ်သွားတာ ကိုပေါက်စီ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ဘွား အုန်းမြင့်သားက အသက် ၃၅ နှစ်ကျော်နေပြီမို့ စစ်မှုထမ်းစာရင်းကနေ ကင်းလွတ်နေတာမှန်ပေမဲ့ ရဲစခန်းမှူးပြောသလို ငွေကျပ် ငါးသိန်းပေးပြီး ပြန်ခေါ်ဖို့အတွက်ကျ ဘွားအုန်းမြင့်လို ပင်စင်စား အမယ်အို တယောက်အတွက် အတော့်ကို ကြီးမားတဲ့အခက်အခဲပါပဲ။
လက်တွေ့မှာလည်း ကိုပေါက်စီတို့ရပ်ကွက်ထဲ ဘွားအုန်းမြင့်တို့ ပြောင်းလာပြီး မကြာမီ ကိုဗစ်ကာလအစောပိုင်း လေးမှာပဲ ဘွားအုန်းမြင့် ယောကျ်ားဆုံးတယ်။ သုံးချောင်းထောက်စားပွဲ တချောင်းကျိုးသလို ယောကျ်ားဆုံးပြီး နောက်ပိုင်း ဘွားအုန်းမြင့်တို့ သားအမိလည်း ဘွားအုန်းမြင့် ပင်စင်လစာလေးရယ်၊ သားဖြစ်သူရဲ့ ကုမ္ပဏီအောက် ခြေဝန်ထမ်းလစာလေးရယ်မှာ စားစရိတ်၊ အိမ်လခ၊ ရေဖိုး၊ မီးဖိုးနဲ့ တလတလ လောက်ငအလျင်မီအောင် ခြိုးခြံချွေတာ သုံးစွဲနေရတာမျိုးဖြစ်တယ်။
‘ကိုပေါက်စီ နည်းနည်းပြောပေးပါဦး။ ငါးသိန်းကြီးကျ ဘယ်လိုလုပ်တတ်နိုင်မှာလဲ၊ ပြောပေးပါဦး’
ဘွားအုန်းမြင့်က ကိုပေါက်စီကို ကောက်ရိုးတမျှင်လို အားကိုးတကြီး ဆိုရှာတယ်။ ကိုပေါက်စီလည်း ရဲစခန်းမှူးကို ဘယ်ကဘယ်လိုစပြီး ပြောရမလဲစဉ်းစားမရရှိနေခဲ့တယ်။ တချို့ငွေကြေးပြေလည် တတ်နိုင်သူတွေကတော့ သူတို့ရဲ့ သားသမီးကို ရဲစခန်းမှူးတောင်းတဲ့ ငွေကြေးပမာဏပေးပြီး အချုပ်ခန်းထဲကနေ ခေါ်ထုတ်သွားကြတယ်။
‘စခန်းမှူးကြီး’
ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး ကိုပေါက်စီလည်း သူ့ထက် ၁၀ နှစ်ကျော်လောက်ငယ်ပုံရတဲ့ ရဲစခန်းမှူးကို စခန်းမှူးကြီးချင်း ထပ်အောင်ခေါ်ပြီး ဘွားအုန်းမြင့်တို့သားအမိရဲ့ အခြေအနေကို တောင်းတောင်းပန်ပန်ရှင်းပြရတယ်။
ဘွားအုန်းမြင့်လည်း သူ့သားအရွယ်သာသာရှိတဲ့ ရဲစခန်းမှူးကို လက်အုပ်ကလေးချီရင်း ကိုပေါက်စီ စကားတခု ဆုံးတိုင်း ဟုတ်ပါတယ် စခန်းမှူးကြီးရယ်၊ ဟုတ်ပါတယ်နဲ့ စကားထောက်လိုက်ရှာတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ ငွေကျပ်ငါးသိန်းအစား သုံးသိန်းနဲ့ အဆင်ပြေသွားခဲ့တယ်။ ခက်တာက ဘွားအုန်းမြင့်လို ပင်စင်စား အမယ်အိုအတွက် ငွေကျပ်သုံးသိန်းဆိုတာက ချက်ချင်းရှာဖို့ လွယ်ကူမနေခဲ့ပြန်ပါဘူး။ ကိုပေါက်စီဆိုတာကလည်း ရရစားစားသမားမို့ အခြေအနေက တောင်မင်း မြောက်မင်း မကယ်နိုင်တဲ့ ဘဝတွေပါပဲ။
ဘွားအုန်းမြင့်ကတော့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့သားကို အချုပ်ကနေလွတ်ဖို့ ငွေကို ဆက်ဆက်ပေးပါ့မယ်လို့ ရဲစခန်း မှူးကို ထိုင်ရှိခိုးမတတ် အထပ်ထပ်ကတိပေးရင်း မနက်အထိစောင့်ပေးဖို့ တောင်းပန်ရှာတယ်။
ကိစ္စအဝဝပြေလည်ပြီး ကိုပေါက်စီတို့ ရဲစခန်းကနေပြန်လာတော့ အချိန်က အတော်လင့်နေပြီ။ အငှားကားတွေလည်း မရှိကြတော့ဘူး။ လမ်းမတလျှောက် အမှောင်ထုက သိပ်သိပ်သည်းသည်းရှိနေခဲ့တယ်။ တချို့နေရာမှာလမ်း မီးတိုင်အလင်းမှိန်ဖျော့ဖျော့ကလေးရှိနေပေမဲ့ အရာရာက အမှောင်ထုအောက် ချောက်ချားငြိမ်သက်စွာရှိနေခဲ့တယ်။
ကိုပေါက်စီတို့နှစ်ဦးသားလည်း တဦးနဲ့တယောက် ဘာစကားတခွန်းမှမဆိုဖြစ်ကြဘဲ လမ်းကိုသာတွင်တွင် လျှောက်နေမိတယ်။ လမ်းတလျှောက် ဘွားအုန်းမြင့်ရဲ့သက်ပြင်းမောချသံက အိပ်တန်းတက်ငှက်တအုပ်ကို လေ သေနတ်နဲ့ပစ်ဖောက်လှန့်လိုက်လို့ အထိတ်တလန့်ထပျံသွားတဲ့ တောင်ပံခတ်သံတွေလို တိတ်ဆိတ်အမှောင်ထုကို ဖောက်ထွင်းပြီး တလျှောက်လုံး ကိုပေါက်စီ ကြားနေရမိတယ်။
ငွေကျပ်သုံးသိန်းအတွက် ဘွားအုန်းမြင့်ရင်ထဲ ဘယ်လိုတွေများ ပူလောင်နေမလဲ၊ မနက်ခင်းအမီ အဲဒီငွေရအောင် ရှာကြံနိုင်ဖို့ ဘယ်လိုတွေများတွေးတောပြီး အကြံအိုက်နေမလဲဆိုတာ ဘွားအုန်းမြင့်ရဲ့သက်ပြင်းမောချသံတွေက တဆင့် ကိုပေါက်စီ ခံစားရမိတယ်။
ငွေကို ဘယ်လိုရှာမလဲလို့ ကိုပေါက်စီ ဘွားအုန်းမြင့်ကို မမေးရက်ဘူး။ ဘွားအုန်းမြင့်လို ဘဝတွေဘယ်လောက် များများ အခုလို ကြုံတွေ့ဖြတ်သန်းခဲ့ရလဲဆိုတာလည်း ကိုပေါက်စီ ဆက်မတွေးချင်မိဘူး။ နောက်တနေ့ မြန်မြန် မိုးလင်းပြီး အဲဒီလူ့အန္ဓတွေမရှိဘဲ အရာရာဖြစ်တဲ့၊ ပျက်တဲ့၊ သာယာတဲ့နေ့သစ်တခု မြန်မြန်သာရောက်ချင်နေမိ တော့တယ်။
Be the first to comment