‘ကျနော် မြတ်နိုးမိသော ဒေစီပန်းကလေး’
ဂျော့လင်းညိုတိတိကျကျပြောရရင် လူ့သက်တမ်းမှာ အသက် (၃၀) ပြည့်လုပြည့်ခင် အချိန်မှာပင် သူမနှင့်စတင်တွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ဒီတခါ အချစ်နှင့်ထိတွေ့မှုက ကိုရီးယားကားမဆန်သလို ကဗျာလည်း မဆန်ခဲ့ပါ။ ဒီတခါလို့ ပြောရခြင်းက သူမနှင့် မတွေ့မီအချိန်မှာ ကျနော့်တွင် လက်ထပ်မည်ဟု ရည်စူးပြီးမှ လမ်းခွဲခဲ့ရသော ချစ်သူရည်းစားဟောင်း ရှိခဲ့ဖူးသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။
အရင်ရည်းစားနှင့် ပြတ်စဲခါစ အသည်းကွဲနေချိန်မှာ မင်းအောင်လှိုင်က အာဏာထသိမ်းလိုက်သဖြင့် အသည်းကွဲနေသည့် အခြေအနေမှ ဒေါသများကို မင်းအောင်လှိုင်ဆီသာ ပုံချခဲ့သည်။ တော်လှန်ရေးကာလအတွင်းမှာလည်း အကြောင်းကြောင်းဖြင့် အချစ်သစ်မရှာဖြစ်ခဲ့။ အလုပ်ထဲသာ စိတ်နှစ် ပုံချထားခဲ့သည်။
နိစ္စဓူဝ အလုပ်များကို ဖြတ်သန်းရင်း လေယာဉ်လာတိုင်း အသက်လုပြေးနေရသည့်ကြားမှ မိသားစုဆိုသည့်အရာလေးကို တောင့်တမိပြန်သည်။ ပျော်စရာမိသားစုဘဝလေး တည်ဆောက်ချင်သည်။ သမီးလေးမွေးမည်။ သမီးလေး၏ ဆံပင်အရှည်ကြီးကို ကျစ်ဆံမြီးကျစ်ပေးပြီး ပန်းတွေပန်ပေးမည်။ ညနေနေဝင်ရီုးရီတွင် မိသားစုနှင့်အတူ နေဝင်သည်ကို ငေးကြည့်မည်။ လူသားထဲက လူသားပေမို့ မိသားစုဘဝလေးဖြင့် ငြိမ်းချမ်းသောဘဝတွင် နေချင်ပါသေးသည်။
တော်လှန်ရေးနှင့် ဆက်နွယ်သော ကဗျာ၊ ရသဆောင်းပါး တို့ကို မဂ္ဂဇင်းအချို့တွင် ရေးဖြစ်သည်။ နဂိုကပင် ကဗျာရူး စာရူး ဆိုတော့ စိတ်ကူးယဉ်မိသည်မှာလည်း ကဗျာဆန်ဆန် စိတ်ကူးယဉ်မိသည်ပဲလေ။ ဒီလိုနှင့် ကဗျာအတိုအစလေးတွေ ရေးရင်းနှင့်ပင် ကဗျာများကို နှစ်သက်သဘောကျသော သူမနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တကယ်တော့ ခေါင်းစဉ်မှာ တပ်ထားသလို သူမသည် ဒေစီပန်းလေးနှင့် မတူပါ။ သူမသည် အရပ်မြင့်မြင့် ဒေါင်ကောင်းကောင်းနှင့် အမျိုးသမီးတဦးဖြစ်ပါသည်။ ကဗျာဆရာ၏ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်ကောင်ကဲ့သို့ အားနွဲ့သောအမူအရာ၊ ချစ်စရာကောင်းသော မျက်လုံးဝိုင်းလေးနှင့် ကြောက်ရွံ့အားငယ်တတ်သူ တဦးလည်း မဟုတ်ပါ။ တိကျပြတ်သားသည့် ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် မှန်သည်ထင်ရင် မည်သည့်အရာမဆိုရင်ဆိုင်ဝံ့သူတဦး ဖြစ်ပါသည်။
မှတ်မှတ်ရရ ချစ်သူတွေမဖြစ်ခင်အချိန်က သူမဖတ်ဖို့ ပို့ပေးဖြစ်သည့် ကဗျာတော်တော်များများက ဆရာတာရာမင်းဝေ၊ ဆရာဆန်းကျော်စွာဝင်း စသည်တို့ဖြစ်သည်။ စိတ်ဓါတ်ခိုင်မာပြတ်သားသူ အမျိုးသမီးလေးကို နုရွလာအောင် ရင်ခုန်တတ်လာအောင် ကဗျာများက စွမ်းဆောင်ပေးခဲ့ပါသည်။
ဖုန်းလိုင်း၊ အင်တာနက်အခက်အခဲတို့ကြောင့်မှလွဲရင် အချိန်များများ အပြန်အလှန်ဖုန်းပြောခဲ့ကြသည်။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်၊ ရင်ခုန်သံမနူးမနပ်အရွယ်တို့ မဟုတ်သည်ကြောင့် ဘဝအတွက်၊ မိသားစုအတွက် လေးနက်စွာ တိုင်ပင်ခဲ့ကြသည်။ တော်လှန်ရေးအလွန်ကာလတွင် အခြေချနေထိုင်မည့် အသေးစိတ်အကြောင်းအရာတွေအထိပါ တိုင်ပင်ရင်း ဘဝမှာ ပို၍ အဓိပ္ပာယ်ရှိလာခဲ့ပါသည်။
တော်လှန်ရေးအတွက် မိသားစု၊ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းကို ကျောခိုင်းစွန့်လွှတ်ခဲ့သူတယောက်အတွက် အဓိပ္ပာယ်ရှိသော ခိုနားရာ၊ အိမ်ဟု မှီတွယ်ရာ နေရာလေးတခုတော့ မက်မက်မောမောလိုချင်လှပါသည်။ အမြန်ဆုံး တော်လှန်ရေး အောင်မြင်ချင်ပါသည်။ အလုပ်တွေလည်း အားကြိုးမာန်တက်ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ရင်း ချစ်သောသူနှင့်လည်း နီးချင်လှပါသည်။ ဤစစ်ကြီးပြီးလျှင် ငြိမ်းအေးသော ကျေးလက်မြေတခု၌ သူမနှင့်အတူ မခွဲမခွာနေလိုပါသည်။ ယခုတော့ဖြင့် ဝေးနေချိန်များကို ကြိုးစားဖြတ်ကျော်ရပါဦးမည်။ ဆရာတဦး၏ စာသားအတိုင်းပြောရလျှင်ဖြင့် စစ်ကြီးလည်း ပြီးလိုပါသည်၊ အချစ်ခရီးလည်း နီးလိုပါသည်။
တရားသောစစ်ဆင်နွှဲနေသူအားလုံး၊ ဓမ္မဘက်တော်သားများအားလုံး ချစ်သောသူတိုင်းညား၍ ညားသောသူတိုင်း ချစ်နိုင်ကြပါစေ။
Be the first to comment