ငရဲခန်း၌ သင်္ဂြိုလ်ခြင်း

Saul ဆိုတဲ့ ဂျူး ဟန်ဂေးရီးယန်း ကပြား အမျိုးသားကြီးက ဟိုတလောရက်တွေမှာ အော့ဇ၀ပ်ဇ်လို အကျဥ်းစခန်းမှာ ဘယ်လိုများ ကျော်ဖြတ်လာသလဲမသိ။ အချိန်က သိတဲ့အတိုင်း နာဇီတွေရဲ့ သြဇာဆီမီး တောက်နေတဲ့ ကာလပဲကို။ အော့ဇ၀ပ်ဇ် အကျဥ်းစခန်းဆိုတာ ဂျူးတွေကို နှိပ်စက်သတ်ဖြတ်တဲ့နေရာမှာ အင်မတန်မှ နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာတခုပဲ။ သိန်းပေါင်းများစွာသော ဖမ်းဆီးခံ ဂျူးမိသားစုတွေ အကျဥ်းသားတွေကို မီးရထားတွေနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ ကားတွေနဲ့ဖြစ်ဖြစ် သယ်လာကြတယ်။ ဒီစခန်းရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ သူတို့ဆီက အဖိုးတန်တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို နာဇီစစ်သားတွေက အတင်းအဓမ္မ သိမ်းယူကြတယ်။

ပြီးလို့ရှိရင်တော့ အသုတ်လိုက် အသုတ်လိုက် လူခွဲပြီး နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ သတ်ကြဖြတ်ကြတယ်။ အချို့က အုပ်စုလိုက် စက်သေနတ်နဲ့ ပစ်ယမ်းပြီး ကိစ္စတုံးတာတို့၊ အချို့ကျတော့ ဓာတ်ခွဲခန်းတွေထဲထည့်ပြီး စမ်းသပ်နှိပ်စက်ကြတယ်။ တချို့ကိုတော့ ၀က်တွေလိုပဲ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးတော့ အခန်းထဲကို မောင်းသွင်းပြီး အဆိပ်ငွေ့တွေလွှတ်ပြီး ကိစ္စတုံးပစ်တာဖြစ်တယ်။ အော့ဇ်၀ပ်စခန်းကြီးမှာ ဒီလို လူသိန်းပေါင်းများစွာကို နေ့စဥ်ရက်စက် သတ်ကြဖြတ်ကြရတာဆိုတော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ အလောင်းတွေ၊ မီးရှို့ပစ်ရမှာ ပုံနေတဲ့ပြာတွေ၊ အလောင်းတွေ၊ နောက် ဂျူးတွေဆီက လုယူထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေ၊ အ၀တ်အစားတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်ဖို့က သူတို့လူအင်အားနဲ့ မထိန်းသိမ်းနိုင်ကြဘူး။

ဒီတော့ Saul တို့လို ဟန်းဂေးရီးယန်း ဂျူးနွယ်ဖွားတွေကို မသတ်ဘဲ အလုပ်သမားတွေအဖြစ် ပြန်လည်နေရာပေးထားတယ်။ သူတို့တာ၀န်တွေကတော့ ဒီအကျဥ်းစခန်းထဲက နာဇီတွေ သတ်တဲ့ဖြတ်တဲ့နောက်မှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့ သွေးစက်တွေ အလောင်းတွေကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရတာပါပဲ။ Saul ရဲ့ ဇနီးကတော့ ဂျူးတွေဆီက ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ထိန်းသိမ်းထားသိုတဲ့ ဂိုဒေါင်မှာပဲ အလုပ်လုပ်ရတယ်။

Saul တို့လို အကျဥ်းသား အလုပ်သမားတွေမှာ နားရတယ်လို့ မရှိ။ ဂျူးတွေကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်လာမှုကလည်း တရက်ထက်တရက် ပိုပိုတောင် များလာသလိုပဲ။ ဂျာမန်စစ်ဗိုလ်တွေကတော့ နေ့စဥ်ရက်ဆက် လူသတ်ပွဲတွေကို စနစ်တကျနဲ့ လုပ်ဆောင်နေကြတယ်။ မသတ်ခင်မှာ ပါတီတွေပေးကြ၊ စားကြသောက်ကြတယ်။ ပြီးပြီဆိုမှ အသုတ် လိုက်ခွဲထားတဲ့ ဂျူးတွေကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အခန်းထဲကို မောင်းသွင်းကြတယ်။ အချို့ကိုတော့ ဓာတ်ခွဲခန်းထဲ ခွဲသွင်းပြီး ဆရာ၀န်တွေက သူတို့အလိုကျ ကိုယ်လက်အဂ်ါ ဖြတ်တောက်တာ၊ စမ်းသပ်တာတွေကို လုပ်ဆောင်ပေးရတယ်။ စမ်းသပ်ရင်း သေသွားပြီဆိုရင် ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သွေးတွေကို Saul တို့အလုပ်သမားတွေက သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးကြရတာပါ။ အဆိပ်လွှတ်ခန်းထဲ ရောက်သွားတဲ့ ဂျူးတွေမှာတော့ သိပ်မကြာပါဘူး။ အော်သံဟစ်သံ ပြေးလွှားသံ လဲပြိုသံတွေ ကြားပြီးတဲ့နောက်မှာ အထပ်လိုက် အစုလိုက် သေသွားကြတော့တယ်။

အဲဒီအလောင်းတွေကို စုပုံထုတ်လာပြီး မီးရှို့တဲ့သူက ရှို့ကြရတယ်။ Saul ဟာ ဒီလိုလုပ်နေရင်းနဲ့ပဲ အဆိပ်လွှတ်ခန်းထဲက သေငယ်ဇောနဲ့ အသက်မသေဘဲ ပြန်ပါလာတဲ့ အသက်ဆယ့်နှစ် ဆယ့်သုံး အရွယ်လောက်ပဲ ရှိပုံရမယ့် ကောင်လေးတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကောင်လေးက သေတ္တာရှည်တလုံးပေါ်မှာ အ၀တ်အစားမပါ။ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေတယ်။ ဘေးပတ်လည်မှာတော့ နာဇီစစ်ခမောက် ဆောင်းထားကြတဲ့ ဆရာ၀န်တွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေတယ်။ နားကြပ်တွေတပ်ပြီး ရင်ဘတ်ကို ထောက်နေတယ်။ အသက်ရှိမရှိ အတည်ပြုတာဖြစ်မှာပေါ့။ မသေသေးမှန်းလည်းသိတော့ ဆရာ၀န်ဖြစ်သူက လက်နဲ့ အသက်ရှုလမ်းကြောင်းတွေကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ကောင်လေးက မွန်းလာလို့ ဖြစ်မယ်။ လူးလွန့်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ ယင်းဆရာဝန်ရဲ့ လက်တွေကြားမှာပဲ ငြိမ်သက်သွားပြီ။ ဆရာ၀န်တွေက အသက်သေသွားပြီလို့ အတည်ပြုလိုက်ကြတော့တယ်။

သူတို့အတွက်ကတော့ နေ့စဥ်ရက်ဆက် ဒီလိုသတ်ဖြတ်နေတာက အဆန်းတကြယ်မှ မဟုတ်တော့တာပဲ။ ဒီလို အရွယ်တောင် ကောင်းစွာမရောက်သေးတဲ့ ကလေးတယောက်ကို သတ်ဖြတ်ပုံကလည်း စက္ကူစွန်တခုကို ပြုလုပ်နေရာက ရေစိုသွားလို့ ဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်ရတဲ့ အနေအထားလိုမျိုးပဲ။ တချက်ကလေးမှ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိ။ သူတို့မျက်နှာပေါ်မှာ တုန်လှုပ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း အလျဉ်းရယ်မှ မရှိ။ ဖက်ဆစ်အာဏာရှင်ကနေ ထိုးထည့်ပေးလိုက်တဲ့ အမုန်းတရားတွေဟာ အဲဒီလောက်ပဲ အစွမ်းထက်လွန်းလှလေသလား။

သူတို့မှာ ဂျူးတယောက်ကို တခါကိစ္စတုံးလိုက်တိုင်း နတ်ဘုံတံခါးတချပ် လှပ်ပေးလိုက်တယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်ကြလေရော့လား မပြောတတ်ပါဘူး။ အခန်းပြင်ပမှာတော့ ဖြူဆွတ်တဲ့အသားအရည်တွေနဲ့ အ၀တ်အစားမပါတော့တဲ့ သတ်ဖြတ်ပြီးသား အလောင်းတွေ ပုံထပ်လို့‌နေတယ်။ ဒီလိုထဲမှာ လူကြီးအရွယ် မိန်းမကြီးတွေ၊ ယောကျ်ားကြီးတွေ၊ အရွယ်ကောင်း မိန်းမပျိုလေးတွေ၊ ခလေးငယ်တွေ အကုန်လုံးကို ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်ထားတာတွေ။

ရှင်းလင်းရေးအလုပ်သမားကြီး Saul ဟာ သေတ္တာကလေးပေါ်က အသက်မဲ့သွားတဲ့ ဂျူးကောင်လေးကို လှမ်းပြီး ငေးကြည့်နေတယ်။ ကောင်လေးရဲ့ခန္ဓာပေါ်မှာတော့ အ၀တ်ဖြူကလေးလွှမ်းလို့။ ခဏနေရင် သူ့ကို ဆရာ၀န်တွေက ယူသွားပြီး ခွဲတာစိတ်တာတွေ လုပ်တော့မှာ။ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး ပျောက်သွားအောင် ဖျက်ဆီးကြတော့မှာ။ Saul ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ဒီလို အပြစ်မဲ့ အရွယ်ကလေးတွေဟာ ခုလိုနည်းလမ်းမျိုးနဲ့ မသေသင့်သေးဘူးလို့ တွေးလိုက်မိတာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ရဲ့ ရှိရစ်ခဲ့တဲ့ သားကလေးအရွယ်မို့ သူ့သားကလေးလို့သာ မှတ်ယူပြီး ဘာသာရေးထုံးတမ်းအရ တခုခုလုပ်ပေးဖို့ တာ၀န်ရှိတယ်လို့ပဲ ခံယူလိုက်တာလား မပြောတတ်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူလည်း ဒီလိုဂျူးလူမျိုးတွေနဲ့အတူ အနှေးအမြန်ပဲ ကွာနိုင်တယ်။ နောက်ကနေ လိုက်ပါရမှာကို သိတာမို့ မသွားရသေးခင် စပ်ကြားမှာ သူ့စိတ်လိပ် ပြာအတွင်းသားဝယ် လူသားပီသသော၊ ကိုယ်ချင်းစာတရား ပြည့်ဝသော၊ ဘယ်မျှပဲ လက်ရှိ လူ့ကမ္ဘာဟာ ပျက်စီးလျက်သား ရှိနေခဲ့ပါစေ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်းမှာ ထားရှိရမယ့် လောကပါလတရား နှစ်ပါးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုမူဆောင်ရွက်သွားမယ်ဆိုပြီး တွေးတော ဆင်ခြင်လိုက်တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကောင်လေးရဲ့ နောက် ဆုံးခရီးကို သူတို့ ရှင်သန်ကျင်လည်ရတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ထုံးတမ်းစဉ်လာနဲ့အညီ မြေချ သင်္ဂြိုလ်ပေးနိုင်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒီငရဲခန်းကြီးထဲမှာ ဘာသာတရား အစဥ်အလာနဲ့အညီ သင်္ဂြိုလ်ချင်တယ် ဆိုတဲ့စကားက အင်မတန်မှ ရယ်စရာကြီးပေါ့။ နာဇီတွေက သားသတ်သမားတွေ တိရစ္ဆာန်တွေကို သတ်ဖြတ်တာမျိုးထက် ပိုလွန်တဲ့ ရက်စက်မှုတွေနဲ့ ဂျူးတွေကို မငြီးမငွေ့ကို သတ်ဖြတ်နေကြတာ။ ဒီအချိန်မှာ ယင်းကောင်လေးကို ဘာသာတရားနဲ့အညီ သင်္ဂြိုလ် မြေမြှုပ်ပေးဖို့ ကြိုးစားဖို့ဆိုတာ သာလို့တောင် ဝေးသေး။ အပြင်မှာဆိုလည်း တညလုံး စစ်သားတွေက သူ့ဂျူတီနဲ့သူ အားရပါရ သတ်ဖြတ်နေကြတာတွေ။ ကားပေါ်ကနေ ခေါ်လာတဲ့ ဂျူးတွေ ရောက်လာတဲ့အခါ ပါလာတဲ့အထုပ်တွေ အ၀တ်အစားမှန်သမျှကို အကုန်ချွတ်ခိုင်းတယ်။ အတွင်းထဲမှာ ထားရှိပြီး သတ်ဖြတ်ဖို့နေရာ မလောက်ငနေတဲ့အခါမျိုးမှာ စစ်သားတွေကပဲ အသင့်တူးထားတဲ့ ကျင်းကြီးတွေအနားကို ပြေးခိုင်းပြီး သေနတ်နဲ့ပစ် ကန်ချလိုက်တာတို့၊ အချို့ကိုတော့ ဂက်စ်လောင်စာသုံးတဲ့ မီးငွေ့လက်နက်တွေနဲ့ အရှင်လတ်လတ် မီးရှို့ပစ်ကြတာမျိုးတို့ကို ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီးကို ကျူးလွန်နေကြတာဖြစ်တယ်။

ဒီလို ၂၄ နာရီလုံးလုံး ပွဲတော်ကြီးတခုလို တရက်တလေမှမနားဘဲ နေ့မနားညမနား သတ်ဖြတ်နေတဲ့ စခန်းကြီးထဲမှာ Saul တယောက် သူတာ၀န်ကျေချင်တဲ့ တရားဟောဆရာ တယောက်လောက်ရှာပြီး ကောင်လေးရဲ့အလောင်းကို သင်္ဂြိုလ်မှုပြုဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှ ခဲယဥ်းတဲ့ ကိစ္စတရပ်ပါပဲ။ ခုလောလောဆယ်တောင် ဆရာ၀န်ဖြစ်သူကိုပြောပြီး အလောင်းကို ဖွက်ပေးထားဖို့ မေတ္တာရပ်ခံထားရတယ်။ စခန်းကြီးက တချိန်လုံး သွေးနံ့တွေ၊ ပုံစံအနေအထားမျိုးစုံနဲ့သေနေကြတဲ့အလောင်းတွေ၊ အလောင်းတွေကို မီးရှို့ရာကနေ ထွက်လာတဲ့ မီးခိုးမြူတွေ၊ မသေသေးဘဲရှိနေတဲ့ ဂျူးအကျဥ်းသားတွေရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေနဲ့ ပွက်လောရိုက် ရှုပ်ထွေးနေတယ်။ ဒီလိုကြားထဲမှာ နာဇီတပ်သားတွေကလည်း လက်နက်တွေအပြည့်အစုံနဲ့ သူတို့တွေ လှုပ်ရှားနေသမျှကို နည်းနည်းကလေးမှ အလစ်မပေးကြ။ Saul တို့ဆိုတာလည်း မဖြစ်လို့သာ အသက်ရှင်သန်ခွင့်လေး ပေးထားတာမဟုတ်လား။ တနေ့နေ့မှာ နာဇီတွေက သတ်ဖြတ်ပစ် မှာပဲ ဆိုတာကို သိနေကြတာပဲလေ။

ဒီလို အချိန်ပြည့် ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေတဲ့ ငရဲခန်းတွေထဲမှာ ကျွန်တွေနဲ့မခြား နာဇီတွေ ရိုက်ပုတ်ခိုင်းစေတာတွေကို မနားမနေ လုပ်ကိုင်နေရတဲ့ Saul ခမျာ ဒီအလောင်းထုပ်ကြီးကို ဟိုဖွက် ဒီဖွက်နဲ့ တရားဟောဆရာကို လိုက်ရှာနေရတယ်။ တွေ့ရင်ကော သင်္ဂြိုလ်လို့ ရပါ့မလားဆိုတာလည်း မသေချာလှဘူး။

ယခုရုပ်ရှင်ဟာ Saul ရဲ့ အဲဒီကောင်လေးအလောင်းကို သင်္ဂြိုလ်ခွင့်ရဖို့ ကြိုးစားတာကို ရိုက်ပြတဲ့ တရက်နဲ့ နေ့တပိုင်းအချိန်ကို တင်ပြထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ဖြစ်ပါတယ်။ ပြထားတာက တရက်နဲ့တပိုင်းသာ ကာလဖြစ်ပေမဲ့ မိမိတို့ကိုယ်တိုင်ပါ ဒီစခန်းကြီးထဲ နှစ်ကာလရှည်ကြာ ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားကြရတာ။ ကြည့်ရင်နဲ့ပဲ ရုန်းထွက်လွတ်မြောက်လိုစိတ် တွေ ဖြစ်လာအောင် ဒီရုပ်ရှင်က မွန်းကြပ်မှုတွေ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ပြောရရင် လက်ရှိခေတ်နောက်ပိုင်း နာဇီအခြေခံရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ အကောင်းဆုံး ဟန်ဂေရီ ရုပ်ရှင်ကားတကားလို့ပြောရင်လည်း မှားမယ်မထင်ပါဘူး။ ၂၀၁၅ ဟောလိဝုဒ်အော်စကာပွဲမှာ ဒီရုပ်ရှင်က အကောင်းဆုံး နိုင်ငံခြားဘာသာစကားပြော ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားဆုကို ဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ရုပ်ရှင်တင်ပြပုံဟာ 16 MM ဖလင်မျိုးနဲ့ပဲ အဓိကဇာတ်ဆောင် Saul ကိုပဲ အဓိက Focus လုပ်ပြီး တင်ပြထားပေမဲ့ ဇာတ်ဆောင်သွားရာတလျှောက်ကို တရစပ် လွတ်မသွားအောင် တင်ပြနိုင်တဲ့အခါမှာ ငရဲခန်းကြီးရဲ့ အတွင်းသားထဲကို ကျနော်တို့ဟာ မွန်းမွန်းကြပ်ကြပ်နဲ့ ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။ ဆိုရရင် ၁၉၈၅ က ဖြန့်ချိခဲ့တဲ့ Come And See နာဇီရက်စက်မှုအခြေခံ ရုရှားဖလင်နဲ့ တင်ပြပုံချင်း ဆင်တူပါတယ်။ ပိုမိုမွန်းကြပ်မှုတွေနဲ့ စိတ်လက်မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်မှုကိုတော့ ရုရှားဖလင်က ပို၍ပေးစွမ်းတယ်လို့ပဲ ပြောရပါ့မယ်။

မိမိပတ်၀န်းကျင် မိမိဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ လူတယောက် ကွယ်လွန်တိမ်းပါးသွားရခြင်းဟာ နှစ်ကာလအတန်ကြာမျှအထိ ဖြေမဆည်နိုင်အောင် နာကျင်ဆုံးရှံးမှုကြီးတခုဖြစ်ပေမဲ့ ဒီထဲမှာ သေဆုံးခြင်း သတ်ဖြတ်ခံရခြင်းဆိုတာ ပုရွတ်ဆိတ်တကောင် လမ်းကူးတုန်း တခုခုနဲ့ နင်းမိကြိတ်မိလို့ သေသွားသလို အဖြစ်မျိုးသာပဲ။ Saul တို့လို အလုပ်သမားတွေမျက်နှာမှာ အနိဋ္ဌာရုံနဲ့ ယဥ်ပါးသွားတော့တဲ့ အနေအထားတွေကို မြင်နိုင်တယ်။

ကျနော်တို့မှာလည်း ကြည့်နေရင်း အံ့အားသင့်တဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေ ပေါ်လာခဲ့ရတယ်။ တကယ့်အဖြစ်အပျက်များထဲမှာ ကျရောက်ခဲ့ရတဲ့ လူသားတွေဟာ ဘယ်လို စိတ်လက်မြဲမြံမှုမျိုးနဲ့ ဒီအခြေအနေဆိုးကြီးထဲမှာ ခရီးဆက်ခဲ့သလဲ စလို့ပေါ့။ တူညီတဲ့ လူသားချင်းဖြစ်လျက်နဲ့ နာဇီစစ်သားတွေအပေါ်ကို ဒီမျှအထိ ပြောင်းလဲသွားစေတဲ့ ရက်စက်မှုမျိုးတွေဖြစ်လာအောင် ဘယ်တရားတွေကပဲ ပြောင်းလဲသွားစေသလဲဆိုတာကို လူ့သမိုင်းသစ်များအတွက် သတိချပ် သံဝေဂယူသင့်တဲ့အရာမျိုးပေါ့။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ခေတ်တွေ ဘယ်လောက်ပဲ တိုးတက်လာလာ လူ့သားတယောက်ရဲ့ကနဦး စိတ်လက်တည်ဆောက်မှုဟာ ဆန့်ကျင်ဘက်အရာတွေနဲ့သာ ဒွန်တွဲရပ်တည်တာမို့ တဘက်ဘက်ကို အစွန်းရောက်သွားတာနဲ့အမျှ ဒီလို အနိဋ္ဌာရုံတွေ ပြန်လည်တွေ့မြင်ရတာပါပဲ။ အခွင့်အာဏာဆိုတဲ့ ခိုင်းစေပိုင်မှုက အင်အားကြီးသူတွေဆီ ပိုရောက်ရင် ရောက်သလို အားနည်းသူတွေက ကြား၀င်ခံရ၊ သေရကျေရ၊ ဒုက္ခပင်လယ်ဝေရဦးမှာပါပဲ။

ခေတ်တွေ သမိုင်းတွေ သင်ခန်းစာတွေ ရှိရစ်ခဲ့လည်း မပြောင်းလဲဘူးဆိုတာကို မိမိတို့နိုင်ငံက နိုင်ငံသားချင်း သတ်ဖြတ် အာဏာလုနေတဲ့ လက်ရှိအဖြစ်အပျက်တွေက Son Of Saul ထဲက အော့ဇ်၀ပ် ဆင့်ပွား ငရဲခန်းငယ်များအဖြစ် ပြဆိုပေးလျက်ရှိပါတယ်။ အထူးသဖြင့် သမိုင်းသင်ခန်းစာဆိုတာ ကျနော်တို့နိုင်ငံအတွက်တော့ ရယ်ချင်စရာကြီးပေါ့။ ခုလိုရုပ်ရှင်မျိုးဆိုတာလည်း ဒီက စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်တွေအတွက် စော_က်ပေါရုပ်ရှင်ကြီးပဲ ဖြစ်နေမှာမျိုး။

ရုပ်ရှင်ရည်ညွှန်း – Son Of Saul Movie (2015)