70
မျက်သွယ်
‘တခြားရပ်ရွာတခုမှာ ကျန်နေခဲ့သူတဦး’
မျက်သွယ်မင်းလက်ဖဝါးမှာ
ပွင့်တဲ့ပန်းတွေ
ကိုယ်ယူလာတယ်။
မင်းကျခဲ့တဲ့သွေးကြောင့်
လမ်းတလျှောက်
အပင်တွေ စိမ်းလန်းခဲ့ပေါ့။
အခုတော့ မင်းအနားရပါပြီ
မင်းမနားချင်သေးတာ ကိုယ်တို့သိပေမယ့်
မင်းနားလို့ရပြီ။
ကုန်းမြေရဲ့တဝက်ဟာ ပြိုကွဲနေတာဖြစ်ပြီး
ရေထုရဲ့ တဝက်ဟာ မျက်ရည်တွေချည်းပါ။
ကိုယ်တို့အသံတွေအခုတော့ ဆွံ့အနေပေါ့
ကိုယ်တို့ အနာဂတ်ကို ဘယ်သူတွေ
တည်ဆောက်ကြမှာလဲ
အခု ကိုယ်ရပ်နေတဲ့နေရာမှာ
မင်းရှိနေပြီး
ကိုယ်ထွက်ခွါသွားရင် မင်းက ကျန်နေခဲ့တော့မယ်
အချစ်ရေ
ပန်းတွေဟာ နီစွေးလို့
ကိုယ့်လက်ဖဝါးထဲ လှလိုက်တာ
မင်းရဲ့ ချစ်တတ်မှုအတွက် ကိုယ် ခွင့်လွှတ်ပါတယ်။
Have any thoughts?
Share your reaction or leave a quick response — we’d love to hear what you think!
-
0
-
0
-
0
-
0
-
0
-
0
