တော်စတွိုင်းရဲ့ ရသေ့သုံးပါး

“တော်စတွိုင်းရဲ့ ရသေ့သုံးပါး”

အော်စွန်းမိုင်

ကမ္ဘာကျော် ရုရှားစာရေးဆရာကြီး လီယိုတော်စတွိုင်းက စစ်နဲ့ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ အန်နာကရီနီနာ ဂန္ထဝင်ဝတ္ထုကြီးတွေ ရေးသားခဲ့ရုံသာမက ဝတ္ထုတို ဝတ္ထုရှည် အမြောက်အများနဲ့ အက်ဆေးတွေ ရေးသားခဲ့တယ်။ ဒါ့အပြင် ပုံပြင်တွေလည်း ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့တယ်။ ပုံပြင်တွေထဲကတပုဒ်က ရသေ့ကြီးသုံးပါးပါ။

တရံရောအခါက သာသနာပိုင်ပုဂ္ဂိုလ်က သူ့ရဲ့နယ်မြေဒေသတွေမှာ စာမရီ ကြွချီပါတယ်။ သင်္ဘောတစင်းနဲ့ ပင်လယ်ထဲက သူ သာသနာပြုရာနေရာတွေကို လှည့်လည်တယ်။ အဲဒီမှာ ခေါင်ဖျားလှတဲ့ ပင်လယ်ပြင်တနေရာက ကျွန်းတကျွန်းပေါ်မှာ ရသေ့တွေ တရားအားထုတ် ကျင့်ကြံနေကြတယ် သတင်းကြားသိထားလို့ အဲဒီကျွန်းကို ရွက်လွှင့်တယ်။ အဲဒီကျွန်းကိုဆိုက်ရောက်တော့ ကျွန်းပေါ်မှာ တောမီ ကျွန်းမီ ရသေ့အဖြစ်နဲ့ တရားအားထုတ်နေကြတဲ့ ရသေ့သုံးပါးက ကြိုဆိုကြတယ်။ အကျိုးအကြောင်း ပြောဆိုမိတ်ဆက် နှုတ်ဆက်ကြပြီး သာသနာပိုင်ပုဂ္ဂိုလ်က သူတို့ ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုများကို စူးစမ်းပါတယ်။

တရားဘာဝနာပွားများပုံနဲ့ ရွတ်ဖတ်ကြတာတွေကို မေးမြန်းတယ်။ ရသေ့သုံးပါးက သူတို့ကျင့်ကြံအားထုတ်တာတွေ ရှင်းပြကြ၊ ရွတ်ဖတ်ကြတာတွေ ပြောပြကြတော့ အမြီးအမောက်မတည့်တာတွေ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ သာသနာပိုင်ပုဂ္ဂိုလ်က ကျင့်ကြံအားထုတ်ပုံနဲ့ အစီအစဉ်ကျနတဲ့ တရားစာတွေကို သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ရသေ့သုံးပါးကိုလည်း တိုင်တိုင်ပင်ပင် နေထိုင်ကြပြီး ဆက်လက် ကျင့်ကြံအားထုတ်ကြဖို့ မှာကြားပြီး သင်္ဘောနဲ့ ခရီးဆက်ထွက်ခွာပါတယ်။

အတော်အတန်ကြာ ခရီးပေါက်ပြီး ပင်လယ်ပြင်အနှံ့ မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်ရှုနေတုန်း သင်္ဘောနောက်ဘက် ကျွန်းဆီကနေ မဲမဲမဲမဲနဲ့အရာတွေ လိုက်လာနေတာကို သာသနာပိုင် သတိပြုမိတယ်။ လှေလား၊ သင်္ဘောလား၊ ဖောင်လား ဘာလဲ မကွဲပြားသေး။ သင်္ဘောအရှိန်လျှော့ချပြီး မှန်ပြောင်းနဲ့ သေချာကြည့် တော့မှ ရသေ့ကြီးသုံးပါးက ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်ပေါ် လမ်းလျောက်လာကြပြီး သင်္ဘောဆီကို လိုက်လာနေကြတာဖြစ်ကြောင်း တွေ့မြင်ရတယ်။ သူတို့မျက်နှာတွေပေါ်မှာလည်း မေးမြန်းစရာတွေရှိနေတဲ့အသွင် မြင်ရတယ်။ ဒါနဲ့ သာသနာပိုင်က သင်္ဘောကို ကျောက်ချရပ်တံ့စေပြီး စောင့်ဆိုင်းနေတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်းမှီရသေ့ကြီးသုံးပါး သင်္ဘောဆီ ရောက်လာကြတယ်။ သင်္ဘောပေါ်က သာသနာပိုင်က “ဘာအကြောင်းကိစ္စများရှိလို့ လိုက်လာကြတာလဲ၊ ဘာအခက်အခဲကြုံလို့လဲ၊ ဒါမှမဟုတ် ကျွန်းပေါ်မှာ မနေချင်တော့ဘဲ ကုန်းမြေပေါ် ပြန်လိုက်ချင်ကြတာလား” လို့ မေးမြန်းပါတယ်။

အဲဒီလိုမေးမြန်းတဲ့အခါ ရသေ့ကြီးသုံးပါးက “သူတို့ သာသနာပိုင်သင်ပေးတဲ့ တရားစာတွေ ရွတ်ဖတ်ကြရာမှာ တပါးတမျိုးစီ ဖြစ်နေကြတယ်။ အစ၊ အလယ်၊ အဆုံး ဘယ်ဟာက အစီအစဉ်ကျနတယ်ဆိုတာ ကွဲလွဲနေကြတယ်။ ငြင်းခုန်နေကြရတယ်။ ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုမှာလည်း သဘောထား ကွဲလွဲနေကြတယ်။ ဒါကြောင့် သာသနာပိုင်ကို အမီလိုက်လာပြီး မေးမြန်းကြတာပါ။ အစီအစဉ်ကို အမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်မိန့်ကြားပေးဖို့နဲ့ အားထုတ်ကျင့်ကြံပုံကိုလည်း ပြန်ညွှန်ကြားပေးဖို့ လာကြတာပါ” လို့ ပြောကြတယ်။

သာသနာပိုင်ပုဂ္ဂိုလ်က “ရသေ့ကြီးသုံးပါး ရွတ်ချင်သလို ရွတ်ဆိုကြပါ။ ကျင့်ကြံအားထုတ်လက်စကိုလည်း ဆက်လက်အားထုတ်ကြပါ။ ရသေ့ကြီးသုံးပါးဟာ သူတော်ကောင်းတွေဖြစ်ကြောင်း တပည့်တော် ခိုင်ခိုင်မာမာသိရပါပြီ။ မိမိအနေနဲ့ ဘာမှ ထပ်မံလမ်းညွှန်ပြစရာ မလိုတော့ပါဘူး။ ရသေ့ကြီးတို့ ကျွန်းကိုပြန်ပြီး စိတ်ချလက်ချသာ ကျင့်ကြံအားထုတ် မေတ္တာပို့သပြီး နေထိုင်ကြပါတော့” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ရသေ့ကြီးသုံးပါးလည်း ကျွန်းဆီကို ပင်လယ်ပြင်ပေါ် လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်သွားကြတယ်။ သာသနာပိုင်ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ သင်္ဘောလည်း ခရီးဆက်လက် ထွက်ခွာသွားတယ်။

ဒီကနေ့ အချိန်အခါမှာလည်း မရင့်ကျက် မပြည့်စုံသေးတဲ့ လူငယ်တွေမှာ အလွန်မတန်ကို မွန်မြတ်သန့်စင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ ရှိနေကြတယ်။ သူတော်ကောင်း သူတော်စင် စိတ်ဓာတ်တွေ ကိန်းအောင်းနေကြတယ်။ ကိုယ်ကျိုးမပါဘဲ စေတနာသက်သက် အနစ်နာခံမှုသက်သက်နဲ့ စွန့်လွှတ်စွန့်စားနေကြတာ မြင်တွေ့နေရတယ်။ သူတို့လုပ်ရပ်တွေက သိပ်ကို ထင်ရှားပြတ်သားတဲ့ အမှန်တရားတွေပါပဲ။ လေးစားအသိအမှတ်ပြုရပါတယ်။

လူငယ်တွေဟာ အနာဂတ်ကို ဖန်တီးကြမယ့်သူတွေပါ။ သူတို့ကပဲ တချိန်မှာ လူသားသမဂ္ဂကောင်းကျိုးတွေကို စီမံဆောင်ရွက်ကြမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့ကို ကူညီမယ်၊ ပံပိုးမယ်၊ စေတနာထားမယ်ဆိုတာတွေ မလုပ်နိုင်၊ မကိုင်နိုင်ရင်တောင်မှ သူတို့ကို အနှောက်အယှက်မဖြစ်စေဖို့၊ မထိခိုက်စေဖို့ ရှောင်ကြဉ်နေထိုင်ကြရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့က ရသေ့ကြီး ၃ ပါးလို သူတော်စင်တွေလေ။