
‘နံရံတွေ တန်းဖြုတ်မယ့်နေ့’

တဝေါဝေါ ဖြတ်မောင်းသွားတဲ့
ကားသံတွေရဲ့ နေရာမှာ
လော်စပီကာက ထွက်ကျလာတဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံ
တန်းစီခရာမှုတ်သံ
မဂ်လာပါဆိုတဲ့ အသံတွေနဲ့
နံနက်ခင်းဟာ နိုးထခဲ့၊
အရောင်ဆိုးထားတဲ့ ထမင်းလှော်
အရည်များများ အဖက်နဲနဲ
ခပ်ကျဲကျဲဆန်ပြုတ်ဟာ
ငါတို့ရဲ့ နံမည်ကျော် မနက်စာတွေပေါ့၊
ညိုညစ်ညစ်ထမင်းတွေနဲ့ နယ်ဖတ်လို့
ငါတို့ထမင်းပွဲမှာ တည်ခင်းဖို့
ပဲဟင်းတလှည့် တာလပေါတလှည့်
ခင်ဗျားမျက်နှာ မမဲ့နဲ့လေ၊
ကြံဖန်ပြီး ကျေးဇူးတင်ချင်ရင်တော့
ကျုပ်တို့ရဲ့ညစာမှာ
ရေထဲကငါးကို
တစ်ပါတ်တစ်ကြိမ် မြင်ခွင့်ရနေတာကိုပေါ့၊
ဒီနေရာမှာတော့
‘ကိုယ်’ ကျန်းမာရေးအတွက် လမ်းလျှောက်
‘စိတ်’ ကျန်းမာရေးအတွက် စာဖတ်
ကျုပ်လည်း ဒါပဲ တတ်နိုင်တယ်၊
မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ စာကြည့်တိုက်လေးရယ်
သတင်းစာဖတ်ဖတ်ပြတဲ့ ‘ဆက်ရက်’လေးတွေရယ်က
ငါတို့အိမ်မက်ရဲ့ ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာတွေပေါ့လေ၊
ဒီနေရာမှာ
ငါတို့ထက်ပိုဇာတ်နာ
ငါတို့ထက် ပိုကြေကွဲစရာကောင်းတာက
နှစ်ပေါင်းများစွာ သတိစွဲပြီးရပ်နေရရှာတဲ့
ညိုမွဲမွဲ နံရံကြီးတွေပေါ့၊
ဒီလိုနဲ့ပဲ
တော်လှန်ရေးဟာ တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်
ရေချိန်မြင့်တက်လာတာနဲ့အမျှ
ပဲခူးရိုးမပေါ်က
ရခိုင်ရိုးမပေါ်က
ရှမ်းရိုးမပေါ်က
မြေပြန့်လွင်ပြင် ဆီက
သမိုင်းတွေ တစ်ပိုင်းပြီးတစ်ပိုင်းရေးဖို့
လှိုင်းတွေ တစ်လှိုင်းပြီးတစ်လှိုင်း လာချေပေါ့၊
အဲ့ဒိလှိုင်းတွေ
ဒီမြို့ကိုဝင်ဆောင့်မယ်နေ့
အဲ့ဒီနေ့
ငါတို့စောင့်မျှော်နေတဲ့နေ
ထောင်ရဲ့နံရံတွေ တန်းဖြုတ်မဲ့နေ့။ ။
Be the first to comment