မြိုင်

“မြိုင်”

ဘဘဝ

“ရမ်းစတိန်း အစည်းအဝေးက အဓိကပေးမယ့်သတင်းစကားကတော့ လက်နက်အကြီးစားတွေ ခေတ်ပိုမီတဲ့ လက်နက်တွေ ထောက်ပံ့ဖို့ပဲပေါ့၊ ဒီစစ်ပွဲဟာ ငါတို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာတန်ဖိုးအတွက် တိုက်နေတဲ့ပွဲတပွဲဖြစ်လို့ပဲ” လို့ Jens Stoltenberg ရဲ့ဒါဗို့စ်ဖိုရမ် ယူကရိန်းတပ်လှန့်သံက ငါ့ရွာထိ မြည် ဟီး လို့။

ငါ့နှလုံးရဲ့ညာဘက်ခြမ်းမှာ မြေပုံတပုံရှိတယ်။ အမြင့်ဘုံကို လမ်းညွှန်တယ်။ ဘယ်ဘက်အခြမ်းကတော့ လူ့ငရဲသို့သွားတဲ့ စာရင်းပဲ။ အညာအကြေက လရောင်ဟာ မြေပေါ် ပြန့်ကျဲ ကွဲကြေနေတဲ့ ဖန်ခွက်ထဲက နွားနို့အရောင်ပဲ၊ ဒီလရောင်ရဲ့ အေးမြမှုတွေ၊ လှပမှုတွေကို နွားနို့ကတဆင့် ငါ့ညာဘက် နှလုံးသည်းပွတ်မှာ သိုမှီးထားနေဆဲပဲ။ ဘယ်ဘက်အချမ်းရဲ့ လူ့ငရဲကျနေတဲ့ အပူလွင်ပြင်ဟာ ငါ့ရွာတနေရာက ပြာပုံထဲက အဖြူစတွေ ဝိဉာဉ်တွေပဲ။

သူတို့နိုင်ငံအလိုက် ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် တိုက်တဲ့စစ်ပွဲတွေလို မြိုင်နဲ့ အညာအကြေတကြောမှာ စစ်ကျွန်စနစ်မှ လွတ်မြောက်ဖို့ဖြစ်တယ်။ လင်ကွန်းရဲ့ ဂက်တာဘီမေးခွန်းကို အညာသားတွေ နားမထောင်ဖူးဘူး။ ဒီမေးခွန်းထဲက လူမဲတွေ လွတ်လပ်ခွင့်ကို အညာသားတွေ အသဲထဲ အူထဲအထိ ခါးသက်မှုနဲ့အတူ ချစ်မြတ်နိုးတယ်။ လင်ကွန်းရဲ့ လူမဲတွေဟာ မြိုင်နဲ့ အညာအကြေက ငါ့ရွာသားတွေပဲ၊ ဂလိုဘယ်ရွာသားတွေ၊ လွတ်မြောက်လိုတဲ့ အမှတ်တံဆိပ် ကို အသဲထဲမှာချိတ်လို့။ ဂျူးလီယက်ဆီဆာ ပြဇာတ်ထဲက ဘရူးတတ်ဟာ ပျူတွေပေါ့။

ပျူတွေ၊ ပျူတွေကိုဖန်တီးတဲ့ အစိမ်းရောင်တွေ၊ သူတို့ မချစ်နိုင်ခြင်းဟာ ဒီ ဂတ်စ်ဘီထဲက လူမဲကျွန်ဘဝကို အဆုံးသတ်စေသလို အညာသားတွေရဲ့ ပြာပုံအတိပြီးရတဲ့ စစ်ကျွန်ဘဝကို အပြီးတိုင် သုတ်သင်လိုက်ဖို့။ အဓမ္မသူတွေရေးတဲ့သမိုင်းဟာ လျှပ်တပျက်၊ ထီးတရိပ်၊ မြိုင်တို့ကဗျည်းနဲ့သာ သမိုင်းကိုလှစေမှာ။ ဘရူးတတ်လို ပျူတွေကို ငါတို့မမုန်းသော်လည်း ငါ့ရဲ့နှလုံးဟာ နွားပုခုံးလိုနာလို့ မြေပုံထဲမှာ ထည့်ထားတယ်။ ငါတို့ မှားခဲ့သလား။

ကျွန်ဘဝနှင့် ကျွန်ဒဿနဟာ အတူတူဖြစ်တယ်လို့ အညာသားတယောက်ရဲ့ တော်လှန်ရေးဒိုင်ယာရီမှာ ရေးထိုးခဲ့သလို မိန်းမတယောက်ကို အိပ်ယာပေါ်တင်ဖို့ ဒိန်ခဲနဲ့ မျှားစရာ မလိုပါဖူးဆိုတဲ့ ဖေးမနစ်တွေ ဖိုဒိန်ခဲကို မယုံကြည်သလိုမျိုး။ အညာအကြေတော်လှန်ရေးဟာ လူမှုတော်လှန်ရေးဖြစ်သလို အလုံးစုံပြောင်းလဲရေးဖြစ်တယ်။ ဘာနှင့်မျှားမျှား တော်လှန်ရေးဓါးသွားက ချွန်ထက်ပြီးသား။

ဒါကြောင့်ငါ့ခေါင်းမှာ မြေပုံနှစ်ချပ် ရှိလာရတယ်။
တခုက ပြည်သူ သန်း ၅၀ ကျော် မတရားတာကို အသက်နဲ့လဲ၊ မဲတင်းထားသူတွေ။ ကျန်တချပ်က ဘာသာ သာသနာကနေ စစ်အာဏာဆိုတဲ့ မအလတွေဖြစ်တယ်။ ဘယ်ကမ္ဘာမှာ ကျေနိုင်မလဲ။ ကျေအေးရမလား၊ ဒီမေးခွန်းရဲ့ အလုံးစုံအဖြေဟာ တော်လှန်ရေးအောင်မြင်ဖို့ခရီးမှာ ဆုံးခန်းတိုင် မြေမြှုပ်ပစ်ရမည့် အမေးပဲ။ အဖြေက win-win မရှိဘူး။ ငါတို့ဖုန်းဆိုးမြေမှာ ငါတို့သွေးနဲ့ ငါတို့ ပြန်ဆေးကြောသန့်စင်မယ်။ နဂါးနဲ့ လင်းယုန်တို့ကြား အချစ်တပွဲ ထက် စစ်ပွဲတရာ နွှဲလိုက်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ အညာအကြေက ရွာသားတွေ ကိုတွံတေးတွေလို ဟဲလို့။

ဒါဗို့စ်ကလည်း
ကြားလို့
ပျော်လို့
ဆော်လို့
ဆော်စို့၊
မြိုင်သို့။