‘ရခဲလှတဲ့လူ့ဘဝ’
ခွန်းနီလူ့ဘဝဆိုတာရခဲတယ်ငါ့မြေးရဲ့
အဖွားရဲ့လက်သုံးစကားပဲ…
ငယ်ငယ်တုံးကအမြဲနားယဥ်တဲ့စကား
အခုရက်ပိုင်းတွေအဖွားကိုသတိရတယ်
ဟုတ်ပါတယ်ကျွန်တော်မေ့နေလို့ပါ
အဖွားမရှိတော့တာနှစ်ပေါင်းမနည်းတော့
အဖွားအဆုံးအမတွေနားထဲပြန်ပြန်ကြားနေရတယ်
လူ့ပြည်ကအပ်တစ်စင်းနဲ့မိုးပေါ်ကအပ်တစ်စင်း
ဒီအပ်နှစ်စင်းအပ်ဖျားချင်းထိမှ
လူ့ဘဝဆိုတာရတတ်တာတဲ့
အတော်ခက်တဲ့ကိစ္စပဲပေါ့…
အခုချိန်မှာအဖွားနဲ့ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးချင်တယ်
အဖွားစကားကိုငြင်းချက်ထုတ်ချင်တယ်
တချို့တချို့များတော့လူ့အသက်တွေ
လူ့ဘဝတွေ၊လူ့အိမ်မက်တွေကို
ကြက်ကလေး၊ငှက်ကလေးများလို
သတ်လိုက်ဖြတ်လိုက်နဲ့အဖွားရေ
လွယ်လင့်တကူပါပဲလား….
အဖွားမလွယ်တဲ့ကိစ္စကိုသူတို့ဟာ
လွယ်လွယ်လေးနဲ့ဖျတ်စီးနေကြတယ်
ကဲ…အဖွားဘာပြောမလဲ…
အဖွားရှိရင်လဲဘာမှပြောနိူင်မှာမဟုတ်ဘူး
အဖွားတို့ခေတ်ကခေတ်ပျက်ကြီး
ငါမြေးတို့ခေတ်ကောင်းကြီးကြုံရတာ
ကံသိပ်ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့အဖွား
အခုများတော့အဖွားတို့ခေတ်ပျက်ကြီးကို
ကျွန်တော်အလည်ရောက်နေတယ်
အဖွားရှိမလားရှာပါသေးတယ်
အဖွားမရှိပေမဲ့အဖွားသိခဲ့သလို
ကျွန်တော်သိလာရတယ်….
အဖွားမသိတာတစ်ခုကအဖွားခေါင်းချခဲ့တဲ့
အညာဟာအဖွားကိုညာနေခဲ့တာပဲ
ကျွန်တော့်ကိုလဲညာသွားတယ်
တမာရနံ့တွေသင်းရင်ပြန်လာမယ်ပြောပြီး
ယမ်းခိုးယမ်းငွေ့တွေနဲ့မီးလောင်ပြင်တွေကို
အထိတ်တလန့်နဲ့ဖြတ်ပြေးပြီး
အညာဟာအားလုံးကိုညာသွားတယ်
အဖွားဟာအညာသူအစစ်ဆိုတာယုံပါတယ်
ရိုးတယ်၊ရှင်းတယ်၊ဘွင်းဘွင်းကြီး
အဖွားချစ်တဲ့အညာဟာအခုတော့ခေတ်မှီလာပြီ
ခေတ်ပျက်ကြီးနဲ့ခေတ်ကျပ်ကြီးထဲ
တစ်လှည့်စီခိုဝင်ရင်းမျက်နှာများတတ်လာပြီ
လူမည်ကာမည်ယုံပဲရှိတဲ့ကောင်တွေ
အညာမှာခြေရှုပ်နေတာအဖွားသိလား
မိုးဦးကျချိန်ဆိုတော့ထယ်ထိုးနေရမှာ
အခုများတော့စစ်ကြောင်းတွေထိုးလို့
အလှူအတန်းဆိုရင်အညာဟာမီးခိုးတိတ်ပဲဆို
အခုများတော့မီးခိုးလုံးတွေနဲ့မိုးလုံးမှိုင်းလို့
ဗျောသံတွေအစားဗုံးသံတွေနဲ့အဖွားရေ
အဖွားတို့ခေတ်ကကျွဲညီနောင်ဆိုးတယ်ဆိုတာ
ဟုတ်လောက်မယ်…
ကျွန်တော်တို့ခေတ်မှာဒီခွေးတစ်ကောင်နဲ့ကို
တိုင်းပြည်ဟာအလုပ်ရှုပ်နေရတယ်…
မီးရှို့ခံရလို့ရွာတွေ၊အိမ်တွေဟာပြာအတိနဲ့
အပ်တိုတစ်ချောင်းတောင်မကျန်ရှာဘူး
မိုးပေါ်ကအပ်တစ်စင်းကျလာရင်တောင်
မြေပြင်ကအပ်ဟာအရည်ပျော်နေလို့
အပ်ဖျားချင်းထိစရာမရှိတော့ဘူး
အဖွားဆုတောင်းတဲ့ခေတ်ကောင်းကြီးမှာ
ဒီတိရစ္ဆာန်တွေမပါဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်
အဖွားကိုလဲသတိရတယ်…
မီးခိုးညော်နံ့တွေနဲ့အညာကိုလဲလွမ်းပါတယ်…။
Be the first to comment