သင်ခန်းစာ

“The Lesson”

Miroslav Holuv

A tree enters and say with a bow:
I am a tree.
A black tear falls from the sky and says:
I am a bird.

Down a spider’s web
Something like love
Comes near
And say:
I am silence.

But by the blackboard sprawls
a national democratic
horse in his waistcoat
and repeats,
pricking his ears on every side,
repeats and repeats
I am the engine of history
and
we all
love
progress
and
the fighter wrath.

Under the classroom door
Trickles
a thin stream of blood.

For here begins
the massacre
of the innocents.

“သင်ခန်းစာ”

အောင်ဇေဦး

သစ်ပင်တပင် အခန်းထဲဝင်လာပြီး ဦးညွှတ်လို့
ကျနော်ဟာ သစ်ပင်တပင်ပါ တဲ့၊
ကောင်းကင်ပေါ်က မည်းနက်တဲ့မျက်ရည်တစက် စီးကျလာ
ကျမဟာ ငှက်တကောင်ပေါ့ တဲ့၊

ချစ်ခြင်းမေတ္တာ ပမာ တစုံတရာ
ပင့်ကူအိမ်ပေါ်က ဆင်းလာ အနားရောက်တော့
ငါဟာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ခြင်း လေ တဲ့၊

ကုတ်အင်္ကျီချွတ်ထားတဲ့ အမျိုးသားဒီမိုကရက်တစ်မြင်းတကောင်
ကျောက်သင်ပုန်းနား ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ရင်း
အရပ်လေးမျက်နှာကို နားတစွင့်စွင့်နဲ့
တခါ ထပ်ပြောပြန်တယ်
ငါဟာ သမိုင်းရဲ့ အတွင်းမီးအင်ဂျင်တလုံးပဲ
ငါတို့အားလုံး
တိုးတက်မှု၊ ရဲရင့်သတ္တိနဲ့ တိုက်ပွဲဝင်တို့ရဲ့ ဒေါမာန်ဟုန်ကို
နှစ်ထောင်းအားရရှိလှတယ်။
ထပ်ပြန်တလဲလဲ< ထပ်ပြန်တလဲလဲ

စာသင်ခန်းတံခါးရဲ့အောက်က
သွေးစီးကြောင်းမျှင်မျှင်လေး စီးကျစိမ့်စိမ့်

အပြစ်မဲ့သူတွေကို အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှု
စတင်ခဲ့ရာ နေရာမှာလေ။ ။

‘Miroslav Holuv ၏ The Lesson’