သူမတူ အကျဥ်းသား” စာမြည်းအတွက် ကျေးဇူးတင်စကား

“An Unlikely Prisoner”
“သူမတူ အကျဥ်းသား” စာမြည်းအတွက် ကျေးဇူးတင်စကား

ပါမောက္ခ Sean Turnell ရဲ့ “An Unlikely Prisoner” စာအုပ်ကို ကိုအောင်မိုး (A K Moe) က “သူမတူ အကျဥ်းသား” ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဥ်နဲ့ ဘာသာပြန်ပြီးတော့ စာမြည်းတွေကို သူ့ရဲ့ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ တင်ခဲ့တာကြောင့် ဖတ်ရှုခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။

ဒီစာမြည်းတွေကို The Call မှာ ပြန်ပြီးဖော်ပြခွင့်ရရင် ကောင်းမယ်လို့ ဝိုင်းတော်သားတွေ စဥ်းစား တိုင်ပင်ပြီး ကိုအောင်မိုးဆီကနေ ခွင့်ပြုချက် တောင်းခံတဲ့အခါ လိုလိုလားလားပဲ ခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါတယ်။

The Call မှာ အခု ပြန်လည် ဖော်ပြသွားမယ့် စာမြည်းတွေဟာ ဘာသာပြန်သူ ကိုအောင်မိုးရဲ့ ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ တင်ထားပြီးသား စာမြည်းတွေဖြစ်ပြီး ဒီကနေ့ကစလို့ အပတ်စဥ် သောကြာနေ့တိုင်း တင်သွားဖို့ စီစဥ်ထားပါတယ်။ စာမြည်းအပြည့်အစုံ အပိုင်းလိုက်ကို ကိုအောင်မိုးရဲ့ ဖေ့စ်ဘုတ် (https://www.facebook.com/akmoe2001) မှာလည်း သွားရောက် ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။

အခုလို ပြန်လည်ဖော်ပြခွင့်ရတဲ့အတွက် မူရင်းရေးသားသူ ပါမောက္ခ Sean Turnell ကိုရော၊​ ဘာသာပြန်သူ ကိုအောင်မိုး (A K Moe) ကိုပါ The Call က အထူး ကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်။

………………………………

“စာရေးသူအမှာစာ”

“တရားမျှတမှု မရှိတဲ့ ကံကြမ္မာလှည့်ကွက်တခုမှာ ငါတို့တွေဟာ ခဏပဲဖြစ်ဖြစ် မှေးမှိန်နေကြရဦးမယ်။ ဒါပေမဲ့ တနေ့နေ့ မှာ အချိန်တခု ရောက်လာပါဦးမယ်။ အဲဒီအချိန်ကြရင် ငါတို့ အတူတူလုပ်ခဲ့တာတွေကို လူတွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သိခွင့်ရလာလိမ့်မယ်။ အဲဒီအချိန် မတိုင်ခင်ထိတော့ မင်းရဲ့ရပ်တည်မှု၊ စွမ်းဆောင်ခဲ့မှုတွေကို ငါ့ရဲ့စာမျက်နှာတွေမှာ သိမ်းထားပြီး ငါတို့ အတူတူ ဆက်ချီတက်နေကြမယ်။”
– March Bloch, 1944 (ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းက နာဇီဆန့်ကျင်ရေးကြောင့် အသက်ပေးသွားခဲ့ရသော ပြင်သစ်လူမျိုး သမိုင်းပညာရှင်တဦး)

ဒီဇာတ်လမ်းဟာ သာမန်အချိန်မှာ ထောင်ကျဖို့ ဖြစ်နိုင်ခြေနည်းလှတဲ့ အကျဥ်းသားတယောက်ရဲ့ ဒုက္ခတွေ၊ ကယ်တင်ခြင်း ခံရပုံတွေကို ရေးပြထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတပုဒ်ပါ။ စစ်အာဏာရှင်တွေ ကျနော့်ကို ထောင်မချခင် အချိန်အထိကတော့ ကျနော်ဟာ အများအမြင်ရှိတတ်တဲ့ ခပ်ကြောင်ကြောင် ပညာရှင် တယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘာသာတော့ အဲလိုလူ‌ပုံစံမျိုးနဲ့ သိပ်မကွာလှဘူးလို့ မြင်တယ်။ ကျနော့်ကိုသိတဲ့ လူတိုင်းနီးပါးက ကျနော် အဖမ်းခံရပြီ ဆိုတာကို ကြားလိုက်ရအချိန်မှာ “ဟာဗျာ။ ဒီလူလား။ မဖြစ်နိုင်တာ။ တခုခု မှားနေပြီ” ဆိုတာမျိုးတွေ ရေရွတ်ကြတယ်လို့ ပြန်သိရတယ်။

ကျနော်ဟာ ၂၀၁၆ ကနေ ၂၀၂၁ ခုနှစ်အထိ “စီးပွားရေးအကြံပေး အထူးပုဂ္ဂိုလ်” အနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံက လူထု ရွေးကောက်တင်မြောက်ထားတဲ့ အစိုးရ ထံမှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က လွှတ်တော်ရဲ့ အမတ်နေရာအများစုက ဒီမိုကရေစီအရ ရွေးကောက်ထားတဲ့လူတွေပေါ့။ ဒီအလုပ်ကိုလည်း မျှော်လင့်ချက် ကြီးမားစွာနဲ့ စလုပ်ခဲ့တယ်။ အလယ်ပိုင်းမှာတော့ တင်းမာမှုတွေ၊ ညှိနှိုင်းမှုတွေ အများကြီးနဲ့ လုပ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ စစ်အာဏာသိမ်းမှုကြောင့် ဒီအလုပ်ဟာ အဆုံးသတ်ခဲ့ရတယ်။ ကျနော်ဟာလည်း အာရှတိုက်ရဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်ကြားတဲ့ အကျဥ်းထောင်တွေမှာ ရက်ပေါင်း ၆၅၀ နေခဲ့ရတယ်။ ဇာတ်လမ်းအဆုံးမှာတော့ ရုပ်ရှင်ဆန်ဆန် ပြန်လွှတ်ပေးခဲ့ပြီး သြစတေးလျနိုင်ငံကို ပြန်လာနိုင်ခဲ့တယ်။

ဒီဇာတ်လမ်းက ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ မျှော်လင့်ချက်၊ ဂရုဏာ၊ သစ္စာတရားတွေဟာ အခက်ခဲဆုံး အခြေအနေ၊ အချိန်အခါတွေကို ကျော်ဖြတ်စေနိုင်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းတရားတွေဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြထားတယ်။ ဒါတွေအားလုံးကို စုပြီး မေတ္တာလို့ပဲ ခေါ်ပါရစေ။ ဒီမေတ္တာတွေဟာ ကျနော့်အိမ်သူ Ha၊ သမီးလေး Phuong နဲ့ မိသားစုဝင်တွေ၊ ကျနော့် မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ၊ ရေတွက်လို့ မရနိုင်တဲ့၊ ကျနော် အကုန်မသိနိုင်တဲ့ ကမ္ဘာတဝန်းက လူတွေဆီက လာပါတယ်။ ဒီမေတ္တာတွေကြောင့် ကျနော် အသက်ရှင်ခဲ့ရတယ်။ ဒီမေတ္တာတွေကြောင့် ကျနော် နောက်ဆုံး လွတ်လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းဆိုပေမဲ့ ကျနော့်လို ကြုံခဲ့ရ၊ ကြုံနေဆဲ အခြားသူတွေရဲ့ ဇာတ်လမ်းဆိုလည်း မမှားပါဘူး။ အကျဥ်းသားလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊ ပြန်ပေးအဆွဲခံရသူလို့ပဲ ခေါ်ခေါ်၊ ဒီလိုလူတွေ နောက်ကြောင်းပြန် ပြောတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေမှာ ကူညီပေးခဲ့သူတွေ၊ ကာကွယ်ပေးခဲ့သူတွေ ပါတတ်စမြဲပါ။ ကျနော့်ဇာတ်လမ်းမှာလည်း ဒီလိုလူတွေပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ဒီလူတွေကို ကျနော့်ရဲ့ သူရဲကောင်းတွေလို့ တင်စားချင်တယ်။ သူရဲကောင်းဆိုတာ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပေါ်လာတတ်တာမျိုးပါ။ မထင်မှတ်တဲ့နေရာမှာ မထင်မှတ်သလို ပေါ်လာတတ်တဲ့ လူစွမ်းကောင်းတွေပါ။

ကျနော့် သူရဲကောင်းအများစုရဲ့ နာမည်တွေကို စာအုပ်ထဲမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။ တချို့ကိုလည်း ထည့်မထားဘူး။ တချို့ကတော့ နာမည်ဝှက်နဲ့ ထည့်ထားတယ်။ နာမည်ဝှက် သုံးပေးထားတဲ့ လူများဟာ မြန်မာပြည်သားများပါ။ ဒါကလည်း မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒီသူတွေက စစ်အာဏာရှင်ရဲ့ အဓိက ပစ်မှတ်ထားခံရသူတွေ၊ သားကောင် ဖြစ်သွားကြသူတွေပါ။ ဒီလူတွေကပဲ ဆိုးဝါးလှတဲ့ အခြေအနေအောက်မှာ ဂရုဏာ၊ ကြင်နာစိတ်နဲ့ လူသားဆန်မှုကို ပြနိုင်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ ရဲရင့်မှုအောက်မှာ ကျနော်ဟာ အသက်ရှင်ခဲ့ရတယ်။

စစ်အာဏာသိမ်းပြီးတဲ့ နောက်တနေ့မှာ ကျနော်က အချိန်အခါမဟုတ်မှန်းသိလျက်နဲ့ သိပ်စဥ်းစားမနေဘဲ ဖေ့စ်ဘုတ် ပို့စ်လေးတခု တင်ခဲ့ဖူးတယ်။ “ကျနော် သိခဲ့သမျှ လူတွေထဲမှာ မြန်မာပြည်ကလူတွေဟာ အကြင်နာတတ်ဆုံးနဲ့ သတ္တိအရှိဆုံး” လို့ ရေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတုန်းက ကျနော့် သုံးသပ်ချက်ဟာ အခုအချိန်အထိ မှန်နေတဲ့အတွက် အထူး ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေရဆဲပါလို့ပဲ ပြောချင်ပါတယ်။

ဘာသာပြန် – အောင်မိုး (A K Moe)

(မူရင်းပို့စ် – https://tinyurl.com/m7v95at9)