အိမ်ပြေး (သို့) အိမ်အဝေး

05/12/2024 The Call Short Stories 0

“အိမ်ပြေး (သို့) အိမ်အဝေး”

နွေအလင်း (CDM)

ခရီးက အတော်အတန်ရောက်လောက်ပြီ။ “အင်း ငါထွက်လာခဲ့တာ မနက်ခြောက်နာရီဆိုတော့ …” လင်းခန့် ပြန်စဥ်းစားရင်း အချိန်တွေကို လက်ချိုးရေကြည့်သည်။ “အခုက ကိုးနာရီဆိုတော့ အင်း သုံးနာရီလောက်တောင်ကြာပြီပဲ” လင်းခန့် ပျော်သွားသည်။ ဒီလောက်ဆို အဖေ လိုက်မရှာနိုင်တော့။ ဟုတ်သည်လေ နယ်မြို့အစွန်ရှိ တခုတည်းသော ကားဂိတ်လေး၏ တစီးတည်းသော လိုင်းကားကို သူစီးလာသည်မို့ အဖေ လိုက်ရှာရန်မလွယ်တော့။ ရွှီခနဲ လေတချက်ချွန်ရင်း အဝေးပြေးကား၏ ပြတင်းပေါက်မှ ရှုခင်းတွေကို ငေးကြည့်နေလိုက်သည်။ အမြင့်ဆုံးသို့ ပျံသန်းတော့မည့် ငှက်တကောင်၏ ခံစားချက်မျိုးရလာသည်။ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာဖြင့် အရာရာကို အောင်မြင်အောင် ကိုယ့်စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နိုင်ပြီ။

“အိမ်” မုန်းသည်။ သူ့အိမ်ကို မုန်းသည်။ ဘာတခုမှ မလွတ်လပ်။ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဒီဟာမလုပ်နဲ့ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေ များလွန်းလှသည်။ တနေ့တနေ့ ခြေသံမထွက်အောင် လျှောက်ရတာနဲ့၊ အပြင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မလည်ရတာနဲ့၊ ညဘက် ဂစ်တာမတီးရ အို စုံလို့ပါပဲ။ လင်းခန့် စဥ်းစားနေရင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ မလိုတော့။ ဘာတွေမှ တွေးနေစရာမလိုတော့။ အခု သူက အိမ်နဲ့အဝေးဆုံးမှာ လွတ်လပ်ပြီ မဟုတ်လား။ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် နေလို့ရပြီ။ စားချင်တဲ့အချိန် စားပြီး အိပ်ချင်တဲ့အချိန် အိပ်မည်။ ရှေ့မှာတော့ ပျော်စရာ အနာဂတ်က ဆီးကြိုနေလိမ့်မည်။ တွေးနေရင်း မျက်လုံးတွေစင်းလာကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။

“ညီလေး ထ ထ ဂိတ်ဆုံးပြီ၊ ရန်ကုန်ရောက်ပြီ ” စပယ်ယာရဲ့ အသံအဆုံးမှာတော့ ကယ်ရီသမားများ၏ ဆူဆူညံညံ အသံများနှင့် လမ်းဘေးစျေးသည်အသံများက အလုအယက် တိုးဝင်လာသည်။ လင်းခန့် အိပ်မှုန်စုံမွှားဖြင့် ကျောပိုးအိတ်လေးဆွဲပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့သည်။ “ရန်ကုန် မြန်မာနိုင်ငံ၏ သမီးပျို ” ရောင်စုံမီးများဖြင့် လှချင်တိုင်းလှနေပြီ။ သူ တချက်သမ်းဝေရင်း စီးကရက်ဘူးကို ဘောင်းဘီအိပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဟူးခနဲ စီးကရက်ငွေ့များကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း ဘယ်သွားရမည်ကို တွေးနေမိသည်။

ဆယ်တန်းအောင်ကာစ လူငယ်တယောက်အနေဖြင့် အိမ်မှလွဲ၍ အပြင်သိပ်မရောက်ဖူးချေ။ ဘယ်သွားရမည်ကို သေသေချာချာမသိသေး။ အိမ်မှာမနေချင်၍ ထွက်လာခဲ့ခြင်းသာ။ အိမ်ပြေးလေးတယောက်။ အနီးဆုံး စားသောက်ဆိုင်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်အကြီးကြီး၊ သူတို့နယ်မြို့လေးမှာ ဒီလိုဆိုင်မျိုး မရှိသေး။ လူအများ ပြည့်ကျပ်နေသည့်ကြားမှ စားပွဲတခု ရလိုက်သည်။ ဟာနေသောဝမ်းကို ဖြည့်ဖို့ ထမင်းကြော်တပွဲနှင့် အအေးတဘူး၊ ရေသန့်တဘူး မှာလိုက်သည်။ စီးကရက်တလိပ်ကို ထပ်မီးညှိဖွာလိုက်ရင်း လူအများကို ရည်ရွယ်ချက် မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။

“အကို မှာထားတာတွေ ရပါပြီဗျ” ပြောပြောဆိုဆို လာချပေးသော ထမင်းကြော်ပန်းကန်ကို ကြည့်ရင်း ဗိုက်ပိုဆာလာသည်မို့ အားရပါးရ စားလိုက်သည်။ ဗိုက်ပြည့်သွားသည်နှင့် ခံတွင်းကချဥ်လာသည်။ သုံးလိပ်မြောက်ဆေးလိပ်ကို နှုတ်ခမ်းဖျား တေ့လိုက်သည်။ “ကလင် ကလင် ကလင်” ဖုန်းမြည်သံကြောင့် လင်းခန့်ကြည့်လိုက်သည်။ မမလေးခေါ်သည့်ဖုန်း။ အိမ်က ထွက်လာတည်းက မမလေး ဖုန်းခေါ်ထားသည်မှာ အခါသုံးဆယ်ကျော်ပြီ။ မောင်နှမနှစ်ဦးထဲ ရှိသည်မို့ အိမ်ကထွက်ပြေးမည့် သူ့အကြံကို မမလေး သိနေလောက်ပြီ။ အဖေကတော့ တခါမှ မဆက်။ နေပေ့စေလေ မဆက်လဲ ကိစ္စမရှိ။ သူ မဲ့ပြုံးတချက်ပြုံးရင်း ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်သည်။

“အေး မမလေး” ဖုန်းဖြေလိုက်သည်နှင့် “နင် ဘယ်တွေ လျှောက်သွားနေတာလဲ လင်းခန့်၊ အခုပြန်လာခဲ့စမ်း၊ တအိမ် လုံး စိတ်ပူနေတယ်၊ အမေဆို နင်ပျောက်သွားလို့ လိုက်ရှာရင်းနဲ့ သတိတောင်လစ်တယ်” မမလေးအသံက စီခနဲ နားထဲဝင်လာသည်။ “အေး ငါ ရန်ကုန်ရောက်နေပြီ” “အမေ အမေ့ အမေ့သားက ရန်ကုန်ရောက်နေပြီတဲ့။” မမလေးက ငိုသံနှင့် လှမ်းပြောသည်။ “သား သားရယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်တာလဲ” အမေ့အသံမှာ ဝမ်းနည်းသံက အတိုင်းသား။ သူလည်း နားထောင်ရင်း ရင်ထဲမှာ ဆို့လာသည်။ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းမသိ။ “သားရယ် ဒီမှာ တအိမ်လုံးစိတ်ပူနေကြတယ်၊ သားအဖေလည်း သားကို ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ရှာရင်း ထော်လာဂျီနဲ့ တိုက်မိလို့ အခုဆေးရုံမှာ” ဟင် … ဘုရား ဘုရား အဖေ ဆေးရုံမှာဆိုပါ့လား။ ဘုရား တရားမလို့ အဖေ ဘာမှ မဖြစ်ပါစေနဲ့။

“မင်းအဖေ ဓာတ်မှန်ရိုက်ရမယ်တဲ့၊ အခုထိတော့ သတိမရသေးဘူး၊ ဦးခေါင်းထဲမှာ သွေးခဲတာဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့။” အမေ့အသံကြောင့် သူ ထိတ်ခနဲ တုန်လှုပ်သွားသည်။ အဖေ သာမန် လက်လုပ်လက်စားဘဝဖြင့် သူ့ကို တချက် မျက်နှာမငယ်အောင် ထားခဲ့သော အဖေ။ နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် ပန်းရံလုပ်လိုက်၊ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလိုက်ဖြင့် ကျောင်းထားခဲ့သော အဖေ။ သားဖြစ်သူကို ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်စေချင်လှသည့် အဖေ။ နှုတ်ဖျားက စကားမချိုသာ ချစ်သည့်အကြောင်းကို မဖွင့်ဟခဲ့သော်လည်း လိုတိုင်းတ ရစေခဲ့သည့် ဣစ်ဆာသယ အဖေ။

ဒီမိသားစုကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်လွန်းသည်ဟု အထင်တခုတည်းနဲ့တင် သူ စွန့်ခွာခဲ့ပြီလား။ “သားအောင်တယ် အမေ၊ ဂုဏ်ထူးနှစ်ခုပါတယ်” ဟု သူပြောစဥ်က သူ့အပေါ် မျက်ရည်လည်‌နေသည့် မျှော်လင့်ချက် မျက်ဝန်းများဖြင့် ကြည်နူးစွာ ကြည့်နေခဲ့သည့် အမေ။ “မောင်လေး နင် ငါ့လို အဝေးသင်မတက်နဲ့၊ ဂျီတီစီတက်နော်၊ နင် အင်ဂျင်နီယာကြီးဖြစ်မှ အဖေနဲ့အမေကို တိုက်အိမ်လှလှလေး ဆောက်ပေးရအောင်” ဆိုသည့် မမလေး၏ စကားသံ။ “ဟေ့ကောင် တွေ ငါ့သားက ဂုဏ်ထူးနှစ်ခုကွ” ဟု ဘဝတူ ကယ်ရီသမားများကို ကြွားနေသည့် အဖေ့၏ပုံရိပ်တို့ ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ မြင်ကွင်းက မသဲကွဲတော့ စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်လာသည်။

“ကဲ သမီး မနက်ဖြန်ကျရင် မေမေတို့ မိသားစုလိုက် ဘုရားသွားကြမယ်နော်၊ သမီး ဆယ်တန်းအောင်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ မေမေ” ဘေးချင်းကပ်ဝိုင်း၏ စကားသံက သူ့နားထဲ လွင့်လာသည်။ သူ ယောင်ယမ်းပြီး ကျောပိုးအိတ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ သူမှားခဲ့ပြီ။ “အိမ်” သူ အိမ်ကိုလွမ်းလာသည်။ ရင်ထဲမှာ စူးနင့်သောခံစားချက်တမျိုး ဖြစ်လာသည်။ အိမ်ပြန်မည်၊ ဒီညထွက်သော ကားကိုစီးရင်ဖြင့် မနက်စောစောတော့ အိမ်ရောက်နိုင် လိမ့်မည်။ ဟုတ်ပြီ။ “ညီလေးရေ ရှင်းရအောင်ဟေ့” သူ ကပျာကယာရှင်းပြီး ကားဂိတ်ဘက်သို့ ဦးတည်ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးရောင်စုံများကြားမှ ကားလမ်းမကြီးကို ဖြတ်အကူး။ အုန်းခနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ သူ့တကိုယ်လုံးသည် လေထဲသို့ လွင့်ခနဲ။ သူ့စိတ်အစဥ်သည်လည်း နယ်မြို့လေးဆီသို့။
(အိမ်အဝေးကို ရောက်နေသော အိမ်ပြေးတယောက်၏ ခံစားချက်မျိုး ရေးဖွဲ့ပါသည်။)

About The Call 321 Articles

"The Call - ခေါ်သံ" အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းသည် မြန်မာ့နွေဦးတော်လှန်ရေးဘက်တွင် အခိုင်အမာရပ်တည်သော မဂ္ဂဇင်းတခုဖြစ်သည်။ နွေဦးတော်လှန်ရေးကို အထောက်အပံ့ဖြစ်စေသော၊ နွေဦးတော်လှန်ရေးတွင် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုး ပုံသဏ္ဌာန်အမျိုးမျိုးဖြင့် ပါဝင်လှုပ်ရှားနေကြသူအားလုံးအတွက် အတွေးသစ် အမြင်သစ်များရစေပြီး တော်လှန်ရေးလုပ်ငန်းများကို အထောက်အကူဖြစ်စေသော ကဏ္ဍပေါင်းစုံကို ရေးသား၊ တင်ဆက် ထုတ်လွှင့် ဖော်ပြသွားမည်ဖြစ်သည်။ စစ်ကောင်စီ ကျူးလွန်သော စစ်ရာဇဝတ်မှုများ၊ လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုများသာမက ပြည်သူတို့အပေါ် ကျူးလွန်သည့် စစ်ကောင်စီ၏ ရာဇဝတ်မှုတိုင်းအား ဖော်ထုတ်သွားမည် ဖြစ်သည်။

Leave a Reply Cancel reply

About me

အက်ဆေး

ခေတ်မဲ့ပန်း

“ခေတ်မဲ့ပန်း” အိမ့်ဘုန်းစစ်ဘော်(တော်လှန်ရေးရဲဘော်) “စက္ကန့်တိုင်းက ဝါးမြိုခံထားရသလိုမျိုးပဲ။ တဆစ်ဆစ်နဲ့ နာကျင်ရတယ်၊၊ ခံစားရတယ်။ ကျွန်တော့် ကမ္ဘာထဲက ကောင်းကင်ကြီးက ဖျားနာနေပြီးတော့ လေကောင်းလေသန့်လဲရမနေဘူး။ အသက်ရှုကြပ်တယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒါက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ထားတဲ့လမ်းဖြစ်နေပြီး ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှနောက်ပြန်လှည့်မှာမဟုတ်ပါဘူး။” တကယ်တမ်းက ကျွန်တော့်မှာ မြိုသိပ်ထားတဲ့အကြောင်းအရာတွေမှအများကြီးပဲ။ ထုတ်မ‌ပြောခဲ့တာကလည်း ဘယ်သူမှနားမလည်လောက်ဘူးထင်တာကြောင့်ပဲ။ နေ့တစ်နေ့စီတိုင်းမှာ ဗလာစာရွက်အလွတ်ထဲ ပိတ်မိနေတဲ့လူတစ်ယောက်လိုမျိုး ဖြတ်သန်းနေမိတာ။ တကယ်တမ်းကျ ရယ်စရာကောင်းပါတယ်။ သစ်ရွက်လေးဘယ်လိုကြွေကျတယ်၊ ကောင်းကင်ကြီးဘာကြောင့်ပြာတယ်၊ လူတွေဘယ်လိုရင်ခုန်တယ်ဆိုတဲ့ ဖော်ပြရခက်တဲ့ကိစ္စတွေကို အထူးဆန်းလုပ်ပြီး တွေးနေမိခဲ့တာ။ [...]
Real Life Stories

ရန်ကုန်က ကြာသပတေးသားတွေ

“ရန်ကုန်က ကြာသပတေးသားတွေ” ထောင်စန်း စစ်သားနဲ့ ဗေဒင်၊ နက္ခတ်၊ ဘာသာတရားဆိုတာ ခွဲပြောလို့မရဘူး။ လက်ဦးက ပေါင်မှာနေသလို ဆိုတာမျိုး။ စစ်ကောင်စီဘက်က စစ်သားတွေလည်း ဗေဒင်၊ နက္ခတ်၊ ဘာသာရေးဆိုတာကို တော်တော်ယုံသလို ကျနော်တို့ဘက်က ဝါရင့် တော်လှန်ရေးသမားကြီးတွေလည်း ယုံတာပဲ။ ဘယ်သူ ပိုယုံလဲဆိုတော့ မပြောတတ်ဘူး။ နှစ်က်စစ်သားတွေ အဆောင်တွေ ထုတ်ပြိုင်ခိုင်းရင်တော့ သိလောက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဟာသတော့ သွားလုပ်လို့မရဘူး။ အသက်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေဆိုတာ အပိုမှမပါဘဲ။ နိုင်ငံခြားကာတွန်းတခုထဲကလို၊ [...]
Multimedia

𝐌𝐞𝐫𝐫𝐲 𝐂𝐡𝐫𝐢𝐬𝐭𝐦𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐇𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐍𝐞𝐰 𝐘𝐞𝐚𝐫

“𝐌𝐞𝐫𝐫𝐲 𝐂𝐡𝐫𝐢𝐬𝐭𝐦𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐇𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐍𝐞𝐰 𝐘𝐞𝐚𝐫” ခရစ္စမတ်စ်နဲ့ နှစ်သစ်ကူး အခါသမယမှာ The Call ပရိသတ်အပေါင်း ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာ ချမ်းသာပါစေကြောင်း ဆုမွန်ကောင်း ပို့သပါတယ်။ ငြိမ်းချမ်း သာယာ ပျော်ရွှင် အေးငြိမ်းစွာ ဆင်နွှဲခွင့်ရတဲ့ ခရစ္စမတ်စ်နဲ့ နှစ်သစ်ကူး အခါသမယတွေ အမြန်ဆုံး ရောက်ရှိလာစေဖို့လည်း ဆန္ဒမွန်ပြုပါတယ်။ The Call ဝိုင်းတော်သားများ
ကဗျာ

ရခဲလှတဲ့လူ့ဘဝ

‘ရခဲလှတဲ့လူ့ဘဝ’ ခွန်းနီ လူ့ဘဝဆိုတာရခဲတယ်ငါ့မြေးရဲ့ အဖွားရဲ့လက်သုံးစကားပဲ… ငယ်ငယ်တုံးကအမြဲနားယဥ်တဲ့စကား အခုရက်ပိုင်းတွေအဖွားကိုသတိရတယ် ဟုတ်ပါတယ်ကျွန်တော်မေ့နေလို့ပါ အဖွားမရှိတော့တာနှစ်ပေါင်းမနည်းတော့ အဖွားအဆုံးအမတွေနားထဲပြန်ပြန်ကြားနေရတယ် လူ့ပြည်ကအပ်တစ်စင်းနဲ့မိုးပေါ်ကအပ်တစ်စင်း ဒီအပ်နှစ်စင်းအပ်ဖျားချင်းထိမှ လူ့ဘဝဆိုတာရတတ်တာတဲ့ အတော်ခက်တဲ့ကိစ္စပဲပေါ့… အခုချိန်မှာအဖွားနဲ့ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးချင်တယ် အဖွားစကားကိုငြင်းချက်ထုတ်ချင်တယ် တချို့တချို့များတော့လူ့အသက်တွေ လူ့ဘဝတွေ၊လူ့အိမ်မက်တွေကို ကြက်ကလေး၊ငှက်ကလေးများလို သတ်လိုက်ဖြတ်လိုက်နဲ့အဖွားရေ လွယ်လင့်တကူပါပဲလား…. အဖွားမလွယ်တဲ့ကိစ္စကိုသူတို့ဟာ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ဖျတ်စီးနေကြတယ် ကဲ…အဖွားဘာပြောမလဲ… အဖွားရှိရင်လဲဘာမှပြောနိူင်မှာမဟုတ်ဘူး အဖွားတို့ခေတ်ကခေတ်ပျက်ကြီး ငါမြေးတို့ခေတ်ကောင်းကြီးကြုံရတာ ကံသိပ်ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့အဖွား အခုများတော့အဖွားတို့ခေတ်ပျက်ကြီးကို ကျွန်တော်အလည်ရောက်နေတယ် အဖွားရှိမလားရှာပါသေးတယ် အဖွားမရှိပေမဲ့အဖွားသိခဲ့သလို ကျွန်တော်သိလာရတယ်…. အဖွားမသိတာတစ်ခုကအဖွားခေါင်းချခဲ့တဲ့ အညာဟာအဖွားကိုညာနေခဲ့တာပဲ ကျွန်တော့်ကိုလဲညာသွားတယ် [...]
အယ်ဒီတာစကား

မနေ့က ဘာရှားအယ်အာဆက်ဒ် ဒီနေ့ အကြမ်းဖက် မင်းအောင်လှိုင်

“မနေ့က ဘာရှားအယ်အာဆက်ဒ် ဒီနေ့ အကြမ်းဖက် မင်းအောင်လှိုင်” ■ အယ်ဒီတာ့စကား မနေ့က ဖီလစ်ပိုင်၊ ဒီနေ့ မြန်မာ (Yesterday Philippines, Today Burma.) ဆိုသည့်စာသားကို ၈၈ အရေးတော်ပုံကာလက အဆောက်အဦအမြင့်ကြီးများနှင့် အုတ်တံတိုင်း နံရံများပေါ်တွင် တွေ့ရသည်။ ဖိလစ်ပိုင်တွင် လူထုအုံကြွမှု၊ ဆန့်ကျင်တွန်းလှန်မှုများကြောင့် အာဏာရှင်ဖာဒီနန်မားကို့စ်သည် ၁၉၈၆ ခုနှစ်၌ အာဏာစွန့်လွှတ်ခဲ့ရပြီး မိသားစုလိုက် အမေရိကန်သို့ ထွက်ပြေးခဲ့ရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း ၈၈၈၈ အရေးတော်ပုံကြီးပေါ်ပေါက်လာပြီး [...]

Be the first to comment

Leave a Reply Cancel reply