Year: 2025

“ကျယ်ပြန့်လာတဲ့ တော်လှန်စစ်နဲ့ ကုန်သွယ်စစ် ဒုတိယပိုင်းအစ” – သတင်းသုံးသပ်ချက်ဆောင်းပါး – ■ ​ကျော်​ဇောခိုင် နေပြည်တော်ကိုအထိနာစေခဲ့တဲ့ မတ် ၂၈ ငလျင်နောက်ဆက်တွဲသတင်းတွေ အရှိန်မသေသေးခင် မတ်လကုန်နဲ့ ဧပြီလဆန်းမှာပဲ နေရာအနှံ့ကနေ စကစ စစ်ရှုံးသတင်းတွေ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ ‘ချင်း၊ စစ်ကိုင်း၊ မကွေး၊ ပဲခူး’ တော်လှန်ရေးတပ်​တွေဟာ မတ်လ ၃၀ နဲ့ ၃၁ ရက်တွေမှာ စလင်းက လေကြောင်းရန်ကာကွယ်ရေး စစ်ဆင်ရေးဌာနချုပ်တွေကို ဓာတ်အားပေးနေတဲ့ တညောင်ဓာတ်အားပေးစက်ရုံကို […]

“လူမျိုးစုံတိုင်းပြည်၊ ပြည်သူ*နှင့် တကယ်မလိုအပ်သော အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစား” မာန် အာဏာဟာ ပြည်သူရဲ့လက်အတွင်းမှာ ဖြစ်ရမယ်၊ ဖြစ်နေမှကိုဖြစ်မယ်၊ ဖြစ်ပျက်မှုဟူသမျှကို တမဟုတ်ချင်း မြေလှန်ပစ်နိုင်သူများဟာ ပြည်သူများသာဖြစ်ပေတယ်၊ ချစ်မြတ်နိုးမှု ရှေ့တန်းတင်ပြီး တွဲလက်တွေညီရင် တနေ့မှာ ဖီးနစ်ငှက်ဟာ ပျံသန်းမှာပေါ့။ ဝါဒတွေ၊ အုပ်ချုပ်စနစ် ဆိုတာတွေဟာ ပြည်သူတွေလို ရိုးရာဓလေ့နဲ့ ချစ်စရာအသိုင်းအဝိုင်းကို ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ကြပြီးသား လူအများအတွက် ဘယ်လောက်များ ကြီးကြီးမားမား လိုအပ်နေမှာမို့လို့လဲ။ မြို့ကြီးတွေမှာနေထိုင်ကြတဲ့ ရောယှက် ပေါင်းကူးကြတဲ့ လူမျိုးစုံဟာ ပွထပြီး […]

“မြို့ကလေးသို့ လွမ်းတေး” ဆူးနတ်သန် အခန်းလည်း ပိတ်သွားပြီ မီးလည်း မှိတ်သွားပြီ အမှောင် သိပ်သည်းမှုထဲ မြို့ကလေးဟာ မငိုအားခဲ့။ ခြေထောက်ပြတ်ခဲ့ ပြီးပြီ သည်းအူပြတ်ခဲ့ ပြီးပြီ မီးသင့်ခဲ့ ပြီးပြီ မြို့ကလေးဟာ မနာကျင်အားခဲ့။ အနာကို အနာနဲ့ ပတ်ကြမ်းတိုက် ငလျင်ဒဏ်ကျမှ လူးလွင့် ထလာတယ် ခြင်္သေ့နှစ်ကောင်နဲ့ မြို့တစ်မြို့ တောင်ရိုးတလျှောက် ဘုရားစေတီဖွေးဖွေးနဲ့ မြို့တစ်မြို့ ဒီမြို့တွေကို ကယ်ဖို့ သေနတ်သံတွေကြားက အပြေးလာခဲ့ပါတယ် ဒဏ်ရာနဲ့ […]

“ကျွန် နှစ်ထပ်ကွမ်း” ဇာတ် ရပ်ကြလော့ ■ အယ်ဒီတာ့စကား မတ်လ ၂၁ ရက်နေ့ကို ကမ္ဘာ့ကဗျာနေ့အဖြစ် သတ်မှတ်ကြောင်း ကမ္ဘာကုလသမဂ္ဂ ယူနက်စကိုအဖွဲ့ကြီးက သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ၁၉၉၉ ခုနှစ်ကတည်းက စတင် သတ်မှတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။အီကွေတာပေါ်သို့ နေရောင်တည့်တည့်ကျရောက်သောအချိန်၊ ကမ္ဘာ့အပူဆုံးအချိန်ကို ရွေးချယ်ပြီး ကမ္ဘာ့ကဗျာနေ့ဟု သတ်မှတ်ကြောင်း သိရသည်။ တန်ဖိုးကြီးသော စိန်ရတနာသည် လုံလောက်သောအပူချိန်နှင့်ဖိအားရရှိမှသာ ကမ္ဘာ့မြေကြီး၏ဒုတိယအလွှာ အပေါ်ယံမျက်နှာပြင်အောက်တွင် စိန်ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟု သိရသည်။ ကဗျာကိုလည်း တွင်းထွက်စိန်ကဲ့သို့ အဖိုးမဖြတ်နိုင်မှုကို ရည်ညွှန်းလေသလားမသိ။ […]

“သန္ဓေမမှန်တဲ့ ပရဟိတ” Simon ကျနော် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး “လောကပါလ” ဆိုတဲ့ ပရဟိတအဖွဲ့လေးတခု ဖွဲ့ဖြစ်တယ်။ ပရဟိတအဖွဲ့ဆိုပေမယ့် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မဟုတ်ပါဘူး၊ အခါကြီးရက်ကြီးတွေမှာ ဘုရားသွားပြီး စတုဒီသာ ကျွေးတာမျိုးလောက်ပဲ လုပ်ဖြစ်တာပါ။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်ခါစကာလဆိုတော့ ကျနော်တို့ဘော်ဒါတွေ တဖွဲ့လုံးက ကျောင်းတက်ရတဲ့ အချိန်တွေကလွဲရင် အချိန်တော်တော်များများက အားနေကြတာကြောင့် ဒီအဖွဲ့ကိုဖွဲ့မိပြီး ကုသိုလ်ရေးအတွက် ကိုယ်လုပ်နိုင်တဲ့ အရာလေးတွေ လိုက်လုပ်မိတာပါ။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း လုပ်ရတဲ့အခါ […]

“မင်းကိုရှာလိုက်ရတာ” ပေး ​အပိုင်း (၃) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ​သူပြတဲ့ ဖုန်းစခရင်ပေါ်က ဝါကျင့်ကျင့် အဖြူအမဲ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံက သူ့ဘေးနားမှာရှိနေရတဲ့ မသက်သောင့်မသက်သာဖြစ်မှု၊ ဘာမှန်းမသိ ကြောက်ရွံ့မှုတွေကို ငါဆီကနေ ချက်ချင်းဆိုသလို လွင့်ပြယ်သွားစေခဲ့တယ်။ ဓာတ်ပုံကိုကြည့်ရင်း အံသြမှုနဲ့အတူ နှစ်သိမ့်မှုတစ်ခုကို ငါခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒီဓာတ်ပုံကို တခြားသူငယ်ချင်းတွေသာ မြင်ရင်နင်ဘယ်တုန်းက ရိုက်ထားတာလဲလို့ မေးရလောက်အောင်ပဲ။ ငါ ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ၊ ပုဆိုးပုံစံမျိုးနဲ့ ငါဆံပင်ပုံစံအတိုင်း ငါ့နဲ့ချွတ်စွပ်နီးပါးတူတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ သူ့ပခုံးကို လက်တင်ထားတဲ့နေကာမျက်မှန်တပ်ထားတဲ့ […]

‘သမိုင်းရထားဟာ သွားနေတယ်’ မိုဃ်းဇက်သော် သေသွားပြီဆိုတော့ တစ်ကိုယ်လုံးလားလို့ ဟာသနှောပြီး မေးမိတယ် မလွမ်းအားဘူးလို့ညာပြီး မော့မော့သောက်ရင်း မျက်ရည်တွေကျရ ဖုန်းတွေ တရစပ်ခေါ်ရ ချွဲသလိပ် စစ်ရတယ် ဘရိတ်ကပ်မကပ် ကြည့်ရတယ် နံရိုးကျိုးမကျိုး စမ်းရတယ် ဝါယာကြိုး အနေအထား မျက်လုံး ကန်းမကန်း ဆီ ရေ လေ မှန်မမှန် အင်္ဂါ စုံမစုံ ဆေးစာအတု ဟုတ်မဟုတ် ဘက်မှန် ကောင်းမကောင်း ဘယ်လိုဆိုဆို တရိပ်ရိပ်ကျန်ရစ်ခဲ့တာက ရံွစရာဖလင်ကွက်တွေ […]