ကဗျာ

‘ရန်ကုန်မှာငေး ရန်ကုန်ဟာဆွေး’ Jo ကြားချင်ပါ့မလားမသိပေမယ့် ရန်ကုန်အကြောင်းငါပြောပြမယ်။ မြက်ရိုင်းတွေထူလာတယ် တောကြောင်တွေပေါလာတယ် နေဝင်စောတဲ့ဆောင်းရာသီမှာ မမှောင်ခင်အိမ်ပြန်ရောက်မှ စိတ်တွေဟာတပူငြိမ်းတယ်။ ရန်ကင်းပန်းခြံထဲ ဂီတာထိုင်တီးတဲ့သူတွေမရှိတော့ဘူး လှည်းတန်းဂုံးတံတားအောက် စကိတ်မစီးကြတော့ဘူး နေ့မှာမျက်နှာသေတွေနဲ့ …

“အသံတိတ်ရုပ်ရှင်” လူရောင်လွင် စစ်ကြီးက ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို အစိတ်အပိုင်းသေးသေးလေးတွေအဖြစ် ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပစ်တယ်။မင်းရဲ့လက်တဖက်က ဘယ်မှာလဲ။ချစ်ရသူရဲ့အိပ်ယာကုတင်ဘေးက ဝက်စုဘူးလေးထဲမှာလား။စပါးကျီရဲ့ထုတ်တန်းမှာ တွဲလွဲချိတ်ထားတာလား။ဆိုင်ကယ်ကို လေဘာကုန်ဆွဲရင်း နားကြပ်ကို တပ်လိုက်တော့ Gun n` Roses …

‘တကိုယ်ရည်စာယားယံမှုကိုကုတ်ခြစ်ဖို့ မဆုံသောလမ်းမှာ’ ထူးထက် ကိုယ်စီရွေးချယ်မှုတွေပါပဲ အားလုံးဟာ ဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေတွေကို အားလုံးလည်းသိခဲ့ပြီးမှ ဆက်ပြီးပြောစရာမလိုတော့တာမျိုး မနက်ဖြန်ရှိချင်ရှိမယ် ရှိချင်မှလည်းရှိမယ် မရေရာမှုတွေကိုပဲ နေ့စဥ်ဝါးမြိုနေလိုက်ကြပုံများ လက်ကျန်အသက်ဟာ ဖွဲကြမ်းများလို ကပ်ကာလမှာ …

‘မှားယွင်းတဲ့ အချစ်’ ရာမွန် အချစ်ထက် အစစ်လိုတယ်လို့ အော်နေတဲ့ ခေတ်မှာ ကိုယ်က ငူငူကြီးရပ်နေမိတယ် ကိုယ်တို့က မရေရာဘူး မြူတွေထဲကနေ အသက်ကို ငင်ရတယ် သားနှစ်ယောက် …

‘မေ့လိုက်ပါမြနန္ဒာ’ မိုးမြင့်ကျော် အေးစက်စက်ရာသီဥတုထဲ တယောက်တည်းလျှောက်သွားမိတိုင်း အမလက်ဖဝါးနွေးနွေးကိုသတိရတယ်။ အမကြိုက်တဲ့ မြက်ရိုင်းပန်းဖြူတွေ၊ အမ မကြိုက်တဲ့စစ်ပွဲတွေ။ စစ်ပွဲကာလထဲ လေယာဥ်တွေဝဲလာတိုင်း ဗုံးခိုကျင်းလေးထဲ အမကြောက် နေမလား။ ကျနော့လက်တွေကို …

‘ငါ့အလံတော်’ ယောနသံ တစ်ယောက်အကြောင်း ပြောလို့ မပြီးသေးဘူး နောက်တစ်ယောက်ရဲ့ နာ‌ရေး သတင်းကို ကြားရ။ တစ်ယောက်အကြောင်း ရေးလို့ မပြီးသေးဘူး နောက်တစ်ယောက်ရဲ့ ဓါတ်ပုံအဟောင်းကို ပြန်လည် …

‘မှိန်စုတ်စုတ် ဆေးထိုးအပ်တချောင်း’ပန်းနုဝင်းမှုန်ကုတ်ကုတ် တောင်တန်းပေါ်ကလှုပ်တုတ်တုတ် အလင်းရောင်နောက်လိုက်နေတဲ့မှိန်စုတ်စုတ် ဆေးထိုးအပ်တချောင်း။အသက်ရှုမဝတဲ့ ဆေးရုံကိုရင်နာနာနဲ့ကျောခိုင်းခဲ့တာဘလေဘဇာဖြစ်နေတဲ့ ခေတ်ကို ပြောင်းစေချင်လို့။ငရဲမီးတွေ ငါတို့နယ်ကို မလောင်ခင်ကတည်းကမီးမုန်တိုင်းထဲ တိုးဝင်ခဲ့တာသတ္တိကောင်းလွန်းလွန်းလို့ မဟုတ်ဘူး။အိမ်က အဆင်ပြေလွန်းလို့ မဟုတ်ဘူး။ကြယ်တွေကြွေတာ မကြည့်နိုင်လို့။အေး…ကြယ်တွေကြွေတာ …

‘ရခဲလှတဲ့လူ့ဘဝ’ ခွန်းနီ လူ့ဘဝဆိုတာရခဲတယ်ငါ့မြေးရဲ့ အဖွားရဲ့လက်သုံးစကားပဲ… ငယ်ငယ်တုံးကအမြဲနားယဥ်တဲ့စကား အခုရက်ပိုင်းတွေအဖွားကိုသတိရတယ် ဟုတ်ပါတယ်ကျွန်တော်မေ့နေလို့ပါ အဖွားမရှိတော့တာနှစ်ပေါင်းမနည်းတော့ အဖွားအဆုံးအမတွေနားထဲပြန်ပြန်ကြားနေရတယ် လူ့ပြည်ကအပ်တစ်စင်းနဲ့မိုးပေါ်ကအပ်တစ်စင်း ဒီအပ်နှစ်စင်းအပ်ဖျားချင်းထိမှ လူ့ဘဝဆိုတာရတတ်တာတဲ့ အတော်ခက်တဲ့ကိစ္စပဲပေါ့… အခုချိန်မှာအဖွားနဲ့ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးချင်တယ် အဖွားစကားကိုငြင်းချက်ထုတ်ချင်တယ် …

‘မှန်ကန်စွာရူးသွပ်ခြင်း’ ခွန်းနီ ညကတဖြေးဖြေးနက်လာပြီ ညဆိုတာအိပ်စက်ရကောင်းမှန်းသိလေ ငါ့မှာမျက်လုံးတွေမှိတ်ပစ်ဖို့ကြောက်လေပဲ။ ညရဲ့အမှောင်ထုမှာငါ့ကိုငါရှာကြည့်တယ် ဖြစ်တည်မှုဟာအသည်းအသန်ပျောက်ရှသွားခဲ့ပေါ့။ ငါ့နံရိုးတွေကိုစမ်းကြည့်မိသေးတယ်မာရီနာ မင်းမဟုတ်တဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ကများငါ့နံရိုးကို လိမ်လည်လှည့်ဖျားပြီးယူသွားသလားပေါ့…။ တကယ်တော့ဘာမှမယူသွားကြသလို ငါ့မှာလဲဘာမှမရှိတော့ပါဘူး…။ ဟနေတဲ့မေးရိုးထဲလက်နှိုက်ရှာကြည့်မိတော့ မျှတလွတ်လပ်တဲ့အငွေ့အသက်ဆိုတာ စိုးစင်းမျှမထိတွေ့၊မခံစားရတဲ့ညတွေပါမာရီနာ။ …

‘ နွမ်းနွမ်းလျလျ ​ဒီဇင်ဘာ ” ဆိုမာလီ အမှောင်ထဲကဗျာတွေရေးတော့ စကားလုံးတွေကတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေတယ် ဒီဇင်ဘာလမှာအအေးဓာတ်တွေက တစ်ယောက်ထဲပိုလွန်ကဲနေလို့ မင်းကိုယ်ငွေ့လေးအနဲငယ်လိုတယ်…..။ ဒီလိုပဲဖြတ်ကျော်လာခဲ့ရင်း မကြာခင်ဒီဇင်ဘာပြန်ရောက်တော့မယ် ရေခဲရိုက်ပြီးသားနှလုံးသားလေး အခုထိရောင်းတန်းမဝင်သေး ဒီနှစ်ဒူးရင်းသီးတွေပိုချိုမယ်ထင်လို့ …