ဝတ္ထု

“အမြဲမှတ်မိနေမယ့် ရန်သူတဦး” ရဲချမ်းအောင် သူ့အဆင့်က ဗိုလ်ကြီး၊ ဒုစစ်ကြောင်းမှူးလည်းဖြစ်တယ်။ တရက်မှာ သူတို့စစ်ကြောင်းက ကျနော်တို့ဘက်က ကင်းပုန်းတွေကိုကျော်ပြီး ရွာထဲဝင်သွားတယ်၊ စီစဉ်ထားတာက ရွာပြင်ကနေ စောင့်တိုက်ဖို့ပဲ၊ စည်းပေါက်ပြီး ရွာထဲရောက်သွားတာကို သတင်းအတိကျရတဲ့ ကျနော်တို့ဘက်က တပ်စိတ်သုံးစိတ်ခွဲပြီး ဝင်စီးဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါ အမှားလေးတခုသာ မလုပ်မိလိုက်ရင် ကြက်ကလေးငှက်ကလေးဖမ်းသလို ဖမ်းနိုင်မှာ။ အဲဒီအမှားကြောင့် ထိတွေ့ဖြစ်တယ်၊ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ဒီကောင်တွေ ဟိုပြေးသည်ပြေးတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်၊ ကြောက်ပြီး ပုန်းတဲ့သူက ပုန်းပေါ့။ ဗိုလ်ကြီး […]

“စစ်ဘေးဒုက္ခသည်” မောင်သုည (ရှပ်ပုံသားလေး) (၁) စစ်သည် စစ်ပီသပါပေ၏။ ထို့ကြောင့် ဘယ်ဘုရားမှ အသက်ပိုမပေးသော သတိတရားသည် သူ့ရင်ထဲ ကိန်းဝပ်လျက် ရှိသည်။ သူ့ရှေ့၌ အသက်နှင့်ခန္ဓာ အိုးစားကွဲသွားရသည့် ရွာသားများကိုလည်း အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန် သူတွေ့မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ အသက်ရူနေသူများကို ကြည့်ပြန်သော်လည်း ခေါင်းမလှုပ်သာ ခြေမလှုပ်သာနှင့် ကျောပြင်က ခြင်းတောင်းထဲတွင် အိုး၊ ခွက်၊ ပန်းကန်၊ ကလေးနှီးအပြည့်။ ပုခုံးတွင် စလွယ်သိုင်းလွယ်ထားသော ကလေးမှာမူ နို့မဝ၊ ရေမဝနှင့် အမေတယောက်၏ […]

“စစ်ပွဲ = စစ် + ပွဲ” မောင်မူ ၁။ စစ်ပွဲအကြောင်း ဝတ္ထုရေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးတဲ့နောက် စာရေးဆရာက စစ်ပွဲကနေပြန်လာတဲ့ ရဲဘော်တယောက်ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ အသားညိုညို ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ ရဲဘော်လေး၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ခပ်ပြူးပြူးကိုမှ အပြုံးအရယ်မရှိတဲ့ မျက်နှာနဲ့။ မကြိုဆိုတဲ့ ခံစားချက်လို့ ပြောရမလား။ စာရေးဆရာက သူ စစ်ပွဲအကြောင်း ဝတ္ထုရေးဖို့အတွက် မေးမြန်းချင်တာလေးတွေရှိလို့ လာခဲ့တာပါဆိုတော့ “ကောင်းတာရယ်လို့ မရှိပါဘူး” တဲ့၊ တုံးတိတိအသံနဲ့ ဖြေတယ်။ […]

“အိမ်ပြေး (သို့) အိမ်အဝေး”နွေအလင်း (CDM)ခရီးက အတော်အတန်ရောက်လောက်ပြီ။ “အင်း ငါထွက်လာခဲ့တာ မနက်ခြောက်နာရီဆိုတော့ …” လင်းခန့် ပြန်စဥ်းစားရင်း အချိန်တွေကို လက်ချိုးရေကြည့်သည်။ “အခုက ကိုးနာရီဆိုတော့ အင်း သုံးနာရီလောက်တောင်ကြာပြီပဲ” လင်းခန့် ပျော်သွားသည်။ ဒီလောက်ဆို အဖေ လိုက်မရှာနိုင်တော့။ ဟုတ်သည်လေ နယ်မြို့အစွန်ရှိ တခုတည်းသော ကားဂိတ်လေး၏ တစီးတည်းသော လိုင်းကားကို သူစီးလာသည်မို့ အဖေ လိုက်ရှာရန်မလွယ်တော့။ ရွှီခနဲ လေတချက်ချွန်ရင်း အဝေးပြေးကား၏ ပြတင်းပေါက်မှ […]