အက်ဆေး

“လိမ္မော်နုရောင် ရေငွေ့နှင့်အတူ (His Side)” အိမ့်ဘုန်းစစ်သော် (ကျောင်းသားလက်ရုံးတပ်တော်) “မြေမှုန့်တွေ လွင့်ပျယ်နေတယ်။ ဆောင်းတွင်းနွေဟာ သိပ်ပူမှန်း အမှန်တကယ်သိခဲ့ရတဲ့‌နေ့ပါပဲ။ ကျ​နော် အများကြီးမမျှော်လင့်တော့ပါဘူး။ ကျ​နော့်ရဲ့ အပြာရောင်ရေငွေ့လေး အဆုံးမသတ်သွားသ၍ လုံလောက်ပြီ။ တော်လှန်ရေးပြီးလို့ ကျ​နော်တို့အိပ်ခန်းလေးထဲ ဆေးအတူသုတ်နိုင်ခဲ့ရင် လုံလောက်ပါပြီ။” လက်ရှိမှာ ကျနော်ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ အခက်ခဲတခုပါပဲ။ ကျနော်တို့နိုင်ငံဟာ အင်မတန် ဖျား‌နာနေခဲ့တယ်။ ပြည်သူလူထုက ဒုက္ခရောက်နေတယ်။ ကျနော် ကြည့်နေရတယ်။ ကျနော် ကြည့်နေမိတယ်။ သည့်ထက်ပိုပြီးတော့လည်း ဘာမှ […]

“ဝေလေဝါးလား’ ရွက်စိမ်း ရေခဲမုန့်ကို အိမ်သားအဖြစ် အိမ်ပေါ်တင်ဖို့ပြောနေတဲ့ ဘိုးတော်ရဲ့ အပြင်ကမ္ဘာမှာ ရေခဲမုန့်က ဇွန်ဘီဗိုင်းရပ်စ်လို စကြာဝဠာတစ်ခုလုံး၊ နေအဖွဲ့စည်း၊ နေပြင်ပအဖွဲ့စည်း၊ အကုန်လုံးကို ကူးစက်နေပါပြီ။ ဒါကို သူမသိမှန်းလည်း အခုကဗျာကို ရေးနေစဥ်မှာလည်း သိနေတယ်။ သူကတော့ သိပုံမရဘဲ မီနီမတ်ကဝယ်လာတဲ့ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ဗူးကိုပဲ ဆက်စားနေတာဖြစ်တယ်။ မီးဆလိုက်တွေကို ငြင်းဆန်တဲ့အချိန်မှာ MC ရဲ့ မိုက်ကိုင်ထားသူတွေ လေထဲတင် ပြန့်နှံ့လာတဲ့ရောဂါပိုးအဖြစ် ပြောင်းသွားတယ်။ နွားခြေရာခွက်ကို ပင်လယ်ထင်ပြီး ရွက်လွှင့်ဖို့လှေတွေ […]

“ပန်းနွေမှာတမ်း” စိမ်းသစ် သားရေ … လူကလေး … မင်းကိုမွေးဖို့လေ အမေ့မှာ မနည်း ကြိုးစားခဲ့ရတယ်ကွဲ့။ မင်းကိုယ်ဝန်ကို အမေလွယ်ထားရတုန်းက မင်းအဖေဟာ အမေ့ကို ဘာမှမခိုင်းဘူးကွဲ့။ အမေ့ဗိုက်ထဲက သူ့ရင်သွေးလေးကိုပဲ ဂရုစိုက်ဖို့ မှာခဲ့တယ်။ တနေ့‌တနေ့ မင်းကိုယ်ဝန်ကြီးကို လွယ်ပြီး သွားရလာရတာ မလွယ်ဘူး။ အမေ့မှာ ခြေလှမ်းတလှမ်း လျှောက်ဖို့ကို မနည်း ကြိုးစားခဲ့ရတာကွဲ့။ မင်းကိုမွေးတုန်းကလေ မင်းအဖေဟာ ပျော်လွန်းလို့ ထတောင်ခုန်တယ်။ ဒါသူ့သားဆိုပြီး တလမ်းလုံးကို […]

“ပြောစကားအက်ဆစ်” (ကျော်ကျော်ဗိုလ်၊ သွက်လက်။ ဒါရိုက်တာကြီးကခင်လှိုင်) ရွက်စိမ်း ညွန့်ဝင်းရဲ့မီးမွှေးထားတဲ့အိမ်ထဲကို ဆန္ဒပြမုန့်လေပွေရှစ်ခု ရောက်သွားပါတယ်။ ဟာ .. ဒါ ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီးရဲ့အိမ်ပဲ။ သူက ငါတို့ကို ကယ်လိုက်တာပဲ။ စစ်တပ်ကိုဖုန်းဆက်ပြီး မုန့်ရှစ်ခုလုံးကို လာဖမ်းခိုင်းလိုက်တဲ့ အကယ်ဒမီ ၇ ခုဆုရ မင်းသားကြီးဖြစ်ပါတယ်။ ပလဲနံသင့်တဲ့သူတွေကို ရွေးပေးတဲ့ အကယ်ဒမီပေးပွဲကိုမှ ဖျော်ဖြေရေးနည်းလွန်း၊ ငယ်သေးလွန်းတဲ့အချိန်မှာ စောင့်မျှော် ကြည့်ခဲ့ကြတဲ့အခါ ပါးစပ်တိပ်ကပ်ပြီး မရှင်းပြခဲ့ကြတဲ့ နိုင်ငံရေးအကြောင်းရာနဲ့လူကြီးများ။ ဘမျိုးဘိုးတူဂျိုကလေးနဲ့။ ကျော်ကျော်ဗိုလ်၊ သွက်လက်။ […]

“နိုင်ငံရေးကပ်ပါးကောင်” လင်းလက်နွေဦး ကပ်ပါးကောင်ရဲ့ အဓိက ဝိသေသကို ပြောပါဆိုရင် ‘လက်ခံကောင်’ပေါ် လုံးဝ မှီခိုနေတယ် ဆိုတာပါပဲ။ လူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တိရိစ္ဆာန်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပိုးကောင်မွှားကောင်လေးပဲဖြစ်ဖြစ် အသက်ရှင်ဖို့၊ ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးဖို့၊ မျိုးပွားဖို့ဆိုတဲ့ ဘဝပေး တာဝန်ကြီးတွေ ရှိတယ်။ အဲ … အသက်ရှိတယ်လို့ ယူဆကြတဲ့ သစ်ပင်ကြီးငယ်တွေလည်း ပါတာပေါ့။ ဒီနေရာမှာ အရေးကြီးဆုံးက အသက်ရှင် ရပ်တည်နိုင်ဖို့ပေါ့။ ရှင်သန်ရမယ်၊ ပြီးမှာ ဘာညာဘာညာကိစ္စတွေ လာမယ် နော်။ ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးမှုက […]

“လူမျိုးစုံတိုင်းပြည်၊ ပြည်သူ*နှင့် တကယ်မလိုအပ်သော အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစား” မာန် အာဏာဟာ ပြည်သူရဲ့လက်အတွင်းမှာ ဖြစ်ရမယ်၊ ဖြစ်နေမှကိုဖြစ်မယ်၊ ဖြစ်ပျက်မှုဟူသမျှကို တမဟုတ်ချင်း မြေလှန်ပစ်နိုင်သူများဟာ ပြည်သူများသာဖြစ်ပေတယ်၊ ချစ်မြတ်နိုးမှု ရှေ့တန်းတင်ပြီး တွဲလက်တွေညီရင် တနေ့မှာ ဖီးနစ်ငှက်ဟာ ပျံသန်းမှာပေါ့။ ဝါဒတွေ၊ အုပ်ချုပ်စနစ် ဆိုတာတွေဟာ ပြည်သူတွေလို ရိုးရာဓလေ့နဲ့ ချစ်စရာအသိုင်းအဝိုင်းကို ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ကြပြီးသား လူအများအတွက် ဘယ်လောက်များ ကြီးကြီးမားမား လိုအပ်နေမှာမို့လို့လဲ။ မြို့ကြီးတွေမှာနေထိုင်ကြတဲ့ ရောယှက် ပေါင်းကူးကြတဲ့ လူမျိုးစုံဟာ ပွထပြီး […]

“ရွှေသောင်ယံကမ်းခြေသရဲ” ရွက်စိမ်း သောင်ပြင်ကို ဂဏန်းတွေကျွေးလိုက်ပြီး အတုယောင်စစ်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ပြန်ရခဲ့တယ်။ တကယ်တော်ပါပြီ။ Trend ကို မလိုက်ချင်ပေမဲ့ လိုက်မိသွားတာက ဘာမှမ​ဖြစ်ပါဘူး။ ရောက်လာမယ် မထင်တဲ့သူတွေ ရောက်လာပြီး ပြည်သူနယ်မြေကို ပြည်သူတွေ ပြန်ရောက်လာကြပြီ။ ကောင်းမယ်ထင်လို့ လုပ်နေခဲ့တာပဲ။ ဒီမှာ ပူဖောင်းတွေမပေါက်ဘူးလို့ ဗလောင်းဗလဲ ပြောနေသူတွေရှိတယ်။ ငါးကင်တွေအစား ယမ်းနံ့တွေရလာလို့ အဲ့ဒီသူတွေလည်း ဝေးဝေးကို ရှောင်သွားလောက်ပြီ။ ဒီဇိုင်းတခုလုပ်ဖို့ ကူညီနေရင်း ရွာတရွာကို အရင်သိမ်းလိုက်တယ်။ ရွှေသောင်ယံကမ်းခြေကို […]