ကဗျာ

◼️သက်ဆိုင် ခေါင်းပေါ်မှာ လေယာဉ်ဝဲတဲ့အခါ ပထမဆုံး တွေးမိတာက ကိုယ်ကြုံနေရတာက ဟုတ်မှ ဟုတ်ပမလားဆိုတာပါပဲ ငယ်ငယ်တုန်းက အိမ်ပေါ်လေယာဉ်ဖြတ်ပျံတဲ့အခါ တာတာ့ ပြတယ် ခေါ်သွားဖို့ အော်ပြောတယ် ဒီလို အမှတ်တရတွေကနေ ဆက်မကြုံချင်တော့တဲ့အထိ ခံစားမှုတွေ ရလာတာဆိုတော့ အချစ်ရယ်   ကိုယ်ကြုံရတာကို မယုံနိုင်ဘူး တခါတလေ ကြုံရတဲ့ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ရှိရင်တော့လည်း ကိုယ်တို့ရခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေကို ပြန်တွေးတယ် ကိုယ်တို့ သင်္ကြန်ပွဲဆို ဘယ်လို ဘုရားပွဲနဲ့ မွေးနေ့ပွဲတွေမှာ ပျော်ခဲ့ကြပုံတွေကို […]

“ပြန်ဆုံကြေး” ◼️ဆူးနတ်သန် မပျော်နဲ့ဦး အချစ်  ဝမ်းနည်းလည်း မနေနဲ့ဦး  ပွဲက မသိမ်းသေးဘူး။ မျက်ရည် စက်လက် ဖြစ်လို့မရဘူး  ခွက်ထိုးခွက်လန် ရယ်လို့မရဘူး ဥုံဖွဆိုပြီး မန်းမှုတ်လို့မရဘူး တစ်ချက်မှားရုံနဲ့ သေနိုင်တယ်  တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ပန်းတိုင်ရောက်နိုင်တယ်  မချစ်လို့မှ မဟုတ်တာပဲ  အသက်တွေ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး  အချစ်ခရီးက တွင်နေမှာပဲ။ ဘာလို့ ခေါင်းငုံ့နေမလဲ  ခေါင်းမော့ထား အချစ်  သက်တန့်တွေ မြင်ရဖို့  ဘယ်ခေတ်ရောက်ရောက် အမှန်တရားက  အလင်းဆုံးဆိုတာ […]

◼️ဂနိုက် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ သူ့မိသားစုလေး သူ့အိမ်အိုလေး ထားသွားခဲ့ပြီ သူ့သမီးငယ်လေးကိုရော ချစ်ဇနီးသည်လေးကိုရော ချန်ထားခဲ့ပြီ သူယုံကြည်တဲ့တော်လှန်ရေးနဲ့သူမြင်ချင်တဲ့လွတ်လပ်ရေးကို နောက်ဆုံး အလေးပြုချိန် စစ်ရေးပြရဲဘော်တွေအားလုံးကလဲမျက်ရည်တွေ၀ိုင်း လက်သီးဆုပ်တဖက်ကကျစ်လို့မာလို့ နောက်တဖက်က လက်၀ါးဖြန့်မျက်ခုံးနားကပ် တုန်လို့ခါလို့ “နေမြဲ” လက်တွေရုတ်ကနဲ သူ့ဇနီးသည်လေး အရုပ်ကျိုးပျက်လဲကျ သူ့သမီးငယ်လေးက မျက်ရည်မကျပဲ ရှိုက်ကြီးတငင်နဲ့ “ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ”တဲ့ သူထွက်သွားပြီ ရုတ်ချည်း လေတွေတိုက် မိုးတွေရွာ  တိမ်တစကိုခိုစီးပြီး မင်းအ​ဝေးကြီးကိုထွက်သွားတာ မင်းမိသားစုလေး မင်းရဲ့အသိုက်အမြုံလေး […]

“အချစ်နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေး”ဆပ်ရိပ်ရိုမန်အင်ပါယာကြီး ကျဆုံးသွားတာ မင်းမမြင်ခဲ့ဘူး။ ပြင်သစ် လက်နက်ချတုန်းက ကိုယ်တို့ မမွေးသေးဘူး။ စစ်အေးခေတ်ကို ကိုယ်တို့ မမီခဲ့ဘူး။ ၁၅၀၀ တန် ဆင်းကဒ်တွေပုံထားတဲ့ ကစားကွင်းကြီးထဲမှာ ကိုယ်တို့လူငယ်ဘ၀စခဲ့တယ်။ လူတန်းစားတခုနဲ့ တခုနှိမ်ကြတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုနှိမ်ရမှန်းမသိတဲ့သူတွေက အိမ်က မိန်းမနဲ့သားသမီးကို ပြန်ရိုက်ကြတယ်။ အခုတော့ ကိုယ်တို့အားလုံးဟာ ငရဲကိုလက်ပစ်ကူးပြီး ပိုကောင်းမယ်ထင်တဲ့ ကမ်းပါးဆီ သွားနေကြတယ်။ စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေဟာ အဲ့ဒါကြောင့် သမိုင်းကိုသွေဖယ်ပြီး နေပြည်တော်ကို ဧရာ၀တီရဲ့ဘေးနားမှာ မဆောက်ခဲ့တာ မင်းသိလား။ […]

“တောင်နေတဲ့လိင်တံကို ရိုက်ချိုးခံလိုက်ရသလို ငါတို့ဘဝတွေ”ကျော်ခေါင်လင်းအာဏာသိမ်းမှု ကြုံတုန်းက ငါထင်ခဲ့တာက အာသာဖြေဖို့လုပ်တုန်း လူမိသွားသလိုမျိုး ခံစားမှုမျိုးသာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ငါပြီးမြောက်ဖို့ ၊ ငါ့အိပ်မက်တွေပြီးမြောက်ဖို့ ငါအစွမ်းကုန် စိတ်ပါဝင်စားခဲ့တာပေါ့။ငါ့အခန်းတံခါးကို လော့ခ်ချဖို့မေ့သွားခဲ့တာက လိင်တံထောင်မတ်နေချိန် အခန်းတံခါးလာဖွင့်လိုက်သလို အာဏာသိမ်းမှုဟာ ငါ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်မှု၊ ကြည်နူးမှုတွေ ဖြိုဖျက်ခဲ့ပေါ့။ ငါအများကြီး ပြင်ဆင်ခဲ့ရတာလေ တစ်ရှူးတွေ၊ ရေဗူးတွေ၊ နားကြပ်တွေ အစရှိသဖြင့်ပေါ့။အခုတော့ သဲထဲရေသွန်တာထက်ပိုဆိုးတဲ့ အခြေအနေ၊ သဲထဲ ရေသွန်တာကမှ သဲ ကျစ်လျစ်မှုကို အထောက်အပံ့ပြုသေး။ […]

“ချစ်ခြင်းမေတ္တာ”နွေးနွေးမောင်ရှိန်ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ထည်လဲသုံးကြတဲ့ခေတ်။ လူတွေက လမ်းမှာတွေ့လို့ နှုတ်ဆက်ရင်တောင် ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ လို့ အော်သွားကြတယ်။ လမ်းပေါ်က အသီးရောင်းတဲ့ တွန်းလှည်းမှာလည်း ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ တွေ အော်ရောင်းနေတယ်။ ရှေ့တန်းမှာတိုက်နေကြတာလည်း ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ နဲ့ပဲ။ ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ တွေ မဖြန့်ဝေနိုင်တော့လို့ ကားတွေလည်း ဝေးဝေးမသွားနိုင်ကြတော့ဘူး။ ခရိုနီ/ဘောမ ဘားတွေ/ကလပ်တွေမှာလည်း ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ တွေ အပြည့်ပဲ၊ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ပြွတ်သိပ်နေကြတာ။ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ဗုံးခိုကျင်းထဲ ဝင်ပြေးနေရတဲ့ ‘ချစ်ခြင်းမေတ္တာ’ တွေကိုမှ အားမနာ။ […]

“မုဆိုးရာသီ”နှင်းခါးမိုးငယ်ငယ်က သမင်လိုက်အက ကြည့်ဖူးတယ်‘အမဲလိုက်အက’ ဆိုတာကတော့ ကြီးမှနားထောင်ဖူးတဲ့သီချင်း။ကျောက်ခေတ်က ယောက်ျားတွေက အမဲလိုက်တယ်၊ မိန်းမတွေက မီးမွှေးတယ်တဲ့။ တောကောင်အရှင်တွေကို ခြံခတ်မွေးပြီး စားတတ်လာတော့ အမဲပေါတဲ့တောလိုက်ရှာပြီး ပြောင်းရွှေ့နေစရာမလိုတော့ဘူး။ ရေကြည်မြက်နုရာရှာ အခြေချနေတတ်လာကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရွာတွေ မြို့တွေ နိုင်ငံတွေဖြစ်လာတယ်။ တောနဲ့နီးတဲ့နေရာတွေမှာတော့ တချို့က အမဲလိုက်ပြီး သားငါးတွေရောင်းချ အသက်မွေးကြတုန်းပဲ။ သူတို့ကို အရပ်က မုဆိုးလို့ခေါ်ကြတယ်။ မုဆိုးတွေလည်း သားကောင်ကောင်းကောင်းရတဲ့အခါ ဘော်ဒါဘော်ကျွတ်တွေနဲ့ မီးပုံကြီးဖို သောက်ကြစားကြ၊ ရူးကြမူးကြ၊ ကကြခုန်ကြမှာပဲ။ […]

“စစ်ကြီးပြီးရင် ဝက်သားဟင်းစားမယ်”ဆာယာ​နွေဝက်သားဟင်းကဘယ်တော့နူးမှာလဲ။ ဝက်သားဟင်းစားချင်လှပြီ။ ဝက်သားဟင်းစားချင်ရင် ဟင်းအိုးကိုမီးထိုးပေါ့။ လေမှုတ်ယပ်ခပ် မတ်တပ်ရပ်မနေနဲ့။ တကယ်လို့ဝက်သားဟင်းတွေမရှိတော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ မစဥ်းစားဘူး။ ဝက်သားဟင်းစားချင်တယ်။ ဝက်သားဟင်းဟာ ပျင်းရိဖွယ်နေ့တွေအတွက် ပျော်ရွှင်စရာ ချက်ပြုတ်နည်းပဲ။ ဝက်သားဟင်းဆိုတာ အဆီတထပ် အသားတထပ် ဒုက္ခများခြင်းပဲ။ အထူးသဖြင့် စစ်ကြီးထဲမှာ အေးအေးလူလူ ဝက်သားဟင်းချက်နေရတာ အရသာပဲ။ အနောက်ဘက်တောင်ကုန်းကို အမြောက်နဲ့ထုရင် ဝက်သားဟင်းတွေရလာမယ်။ အရှေ့ဘက်လွင်ပြင်ကို တွားသွားကျားထိုးလိုက်ရင်ရော ဝက်သားဟင်းတွေရမှာလား။ ဟိုမှာကြည့် မျှစ်စို့တွေ ဝက်သားဟင်းယောင်ဆောင်ပြီး ငါတို့အိပ်မက်ထဲ ဝင်လာနေပြီ။ […]

“The Lesson”Miroslav HoluvA tree enters and say with a bow:I am a tree.A black tear falls from the sky and says:I am a bird.Down a spider’s webSomething like loveComes nearAnd say:I am silence.But by the […]

အခုတလော ဖတ်ဖြစ်တဲ့စာတွေထဲမှာ ကျော်ကြားတဲ့ အစ္စရေးကဗျာဆရာကြီး ရဟူဒါ အမိခီး (Yehuda Amichai (1924-2000)) ရဲ့ ကဗျာတချို့လည်းပါပါတယ်။ အစ္စရေးလို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ သူ့ရဲ့ကဗျာတွေမှာ စစ်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေရယ် ဘာသာရေး အငွေ့အသက်တွေရယ် လွှမ်းခြုံနေမယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့ ရမယ် ထင်ပါရဲ့။ဟီးဘရူးဘာသာစကားနဲ့ ရေးခဲ့တဲ့ သူ့ကဗျာတွေဟာ အံ့သြစရာကောင်းအောင် ရိုးရှင်းသလောက် လေးနက်တဲ့ အနက်အဓိပ္ပါယ်တွေကို ဆောင်နေတယ်လို့ ဆိုကြပါတယ်။ သူ့ကို နိုဘဲလ်ဆုချီးမြှင့်ဖို့တောင် အကြံပြုခံခဲ့ရတယ်လို့လည်း မှတ်သားမိပါတယ်။ ခံစားမိတဲ့ […]