ကဗျာ

◼️လူရောင်လွင် ရှင်ကြီးဝမ်းရော ရှင်ငယ်ဝမ်းရော ဝင်တုန်းက ကျနော်ဟာ ရေလိုဖောက်မြင်နေရတဲ့ စိတ်နဲ့။  အခုတော့ ရွှေကျင်ထားတဲ့ချောင်းကောတစ်ခုရဲ့သဲမှုန်စတွေလို လေနှင်ရာပါပဲ။ မမလီဆာရေ ကျနော်တို့မှာ ဆင်သွားတိုင်းလမ်းမဖြစ်တာကိုသိပြီးမှတော့ ဆင်ပေါ်ကပြုတ်ကျလည်း မထူးတော့ဘူးမလား။ ကျနော် အကုန်ရောက်ပြီးပြီ မမလီဆာ။မလာခဲ့နဲ့။  ကီလီမန်ဂျာရိုးမှာလည်း နှင်းတွေ မဝေတော့ဘူး။ရေတွင်းထဲကိုငုံ့ကြည့်ပြီး နှင်းရေလို့ အော်ခေါ် လည်း ဘာအသံမှ ထွက်မလာတော့ဘူး။ ပေါက်နေတဲ့ ဦးခေါင်းခွံတွေကို လိမ်ချိုးပြီး သီကုံးဝတ်ဆင်ထားတာတောင် ကျနေ့ာ်လမ်းဟာ လမ်းမဖြစ်သေးဘူး မမလီဆာ။ လူတွေဟာ လူမဖြစ်ကြသေးဘူး။စစ်ပွဲကို […]

■ ​​​ကောက်ရိုး ​ရေးသား​သော “​ငြိမ်းချမ်း​ရေး ​ခေါင်းတလား” ကဗျာကို ​မင်း​ချေ ခံစားရွတ်ဆိုထားပါသည်။ – The Call ရဲ့ YouTube Channel (https://youtube.com/@thecall2022) တွင်လည်း Audio Book များကို ခံစားနားဆင်နိုင်ပါတယ်။

Jasmine Piter အဲဒီနေရာမှာ မြွေလိမ်မြွေကောက်မြေနီလမ်းကလေး အဲဒီနေရာမှာ ပြာမှုန်ကပ်လျက်သား အရောင်ပြောင်းစသစ်ရွက်တွေ အဲဒီနေရာမှာ ပိပြားပြားစွတ်ကြောင်းရာများနဲ့ မြက်ပင်ရှည်ရှည်တွေ အဲဒီနေရာမှာ ကျောက်စကျောက်နကျောက်သားမွမွတွေ အဲဒီနေရာမှာ ဝါးကပ်အကျိုးအပဲ့နဲ့ စည်းရိုးပျက်အစအနတွေ အဲဒီနေရာမှာ အရွယ်စုံထရံစ အပြားလိုက်အပြတ်လိုက်တွေ အဲဒီနေရာမှာ အမိုးမဲ့ အကာမဲ့ ကြမ်းခင်းတန်းအပိုင်းအစတွေ အဲဒီနေရာမှာ မီးသင့်အိမ်တိုင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်တွေ အဲဒီနေရာမှာ လက်တဖဝါးစာမရှိတရှိ သားရေဖိနပ်ငယ်တစ်ဖက် အဲဒီနေရာမှာ အိုးခြမ်းပဲ့နဲ့ တောင်းစုတ်နဲ့ ခမောက်တခြမ်းပြတ် အဲဒီနေရာမှာ မှောက်ခုံ ပက်လက် […]

မောင်တိမ်ဘားမား သေနတ်ပြောင်းမှာ ချည်ထားတဲ့ ဇာပဝါဖြူဖြူ*တွေကို အိမ်သူတွေက ဆံပင်မှာစည်းလို့ လမ်းတွေမှာ ပန်းတွေ မခြောက်သေးတဲ့ သွေးတွေအပြည့်နဲ့ ကတ္တရာလမ်းမကို ငါဟာ ကုန်းနမ်းလိုက်တယ်။ တမြို့လုံးက ကားဟွန်းသံတွေဆူညံလို့ ငါတို့နိုင်ပြီလို့ အသံမြည်တဲ့ အပြုံးတွေဟာဝေလို့ မျက်ရည်တွေအားလုံးဟာ စုစည်းသွားပီး အုတ်ဂူတလုံးဖြစ်သွားတယ်။ ကျဆုံးလေပြီးသော အညတရအားလုံးအား အလေးပြု လို့ ငါ ထ,အော်လိုက်တယ်။ သစ္စာဖောက်တွေဟာ ခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ကြဘူး။ စစ်ပြန်ကြီးနာမည်နဲ့ ဘားတွေ တမြို့လုံးအနှံ့ပေါ်လာတယ်။ အမေတွေက မျက်လုံးလေးတွေကိုပွတ်လို့ အဖေတွေ […]

◼️သက်ဆိုင် ခေါင်းပေါ်မှာ လေယာဉ်ဝဲတဲ့အခါ ပထမဆုံး တွေးမိတာက ကိုယ်ကြုံနေရတာက ဟုတ်မှ ဟုတ်ပမလားဆိုတာပါပဲ ငယ်ငယ်တုန်းက အိမ်ပေါ်လေယာဉ်ဖြတ်ပျံတဲ့အခါ တာတာ့ ပြတယ် ခေါ်သွားဖို့ အော်ပြောတယ် ဒီလို အမှတ်တရတွေကနေ ဆက်မကြုံချင်တော့တဲ့အထိ ခံစားမှုတွေ ရလာတာဆိုတော့ အချစ်ရယ်   ကိုယ်ကြုံရတာကို မယုံနိုင်ဘူး တခါတလေ ကြုံရတဲ့ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ရှိရင်တော့လည်း ကိုယ်တို့ရခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေကို ပြန်တွေးတယ် ကိုယ်တို့ သင်္ကြန်ပွဲဆို ဘယ်လို ဘုရားပွဲနဲ့ မွေးနေ့ပွဲတွေမှာ ပျော်ခဲ့ကြပုံတွေကို […]

“ပြန်ဆုံကြေး” ◼️ဆူးနတ်သန် မပျော်နဲ့ဦး အချစ်  ဝမ်းနည်းလည်း မနေနဲ့ဦး  ပွဲက မသိမ်းသေးဘူး။ မျက်ရည် စက်လက် ဖြစ်လို့မရဘူး  ခွက်ထိုးခွက်လန် ရယ်လို့မရဘူး ဥုံဖွဆိုပြီး မန်းမှုတ်လို့မရဘူး တစ်ချက်မှားရုံနဲ့ သေနိုင်တယ်  တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ပန်းတိုင်ရောက်နိုင်တယ်  မချစ်လို့မှ မဟုတ်တာပဲ  အသက်တွေ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး  အချစ်ခရီးက တွင်နေမှာပဲ။ ဘာလို့ ခေါင်းငုံ့နေမလဲ  ခေါင်းမော့ထား အချစ်  သက်တန့်တွေ မြင်ရဖို့  ဘယ်ခေတ်ရောက်ရောက် အမှန်တရားက  အလင်းဆုံးဆိုတာ […]

◼️ဂနိုက် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ သူ့မိသားစုလေး သူ့အိမ်အိုလေး ထားသွားခဲ့ပြီ သူ့သမီးငယ်လေးကိုရော ချစ်ဇနီးသည်လေးကိုရော ချန်ထားခဲ့ပြီ သူယုံကြည်တဲ့တော်လှန်ရေးနဲ့သူမြင်ချင်တဲ့လွတ်လပ်ရေးကို နောက်ဆုံး အလေးပြုချိန် စစ်ရေးပြရဲဘော်တွေအားလုံးကလဲမျက်ရည်တွေ၀ိုင်း လက်သီးဆုပ်တဖက်ကကျစ်လို့မာလို့ နောက်တဖက်က လက်၀ါးဖြန့်မျက်ခုံးနားကပ် တုန်လို့ခါလို့ “နေမြဲ” လက်တွေရုတ်ကနဲ သူ့ဇနီးသည်လေး အရုပ်ကျိုးပျက်လဲကျ သူ့သမီးငယ်လေးက မျက်ရည်မကျပဲ ရှိုက်ကြီးတငင်နဲ့ “ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ ဖေဖေ့ကို နှိုးပေးပါ”တဲ့ သူထွက်သွားပြီ ရုတ်ချည်း လေတွေတိုက် မိုးတွေရွာ  တိမ်တစကိုခိုစီးပြီး မင်းအ​ဝေးကြီးကိုထွက်သွားတာ မင်းမိသားစုလေး မင်းရဲ့အသိုက်အမြုံလေး […]

“အချစ်နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေး”ဆပ်ရိပ်ရိုမန်အင်ပါယာကြီး ကျဆုံးသွားတာ မင်းမမြင်ခဲ့ဘူး။ ပြင်သစ် လက်နက်ချတုန်းက ကိုယ်တို့ မမွေးသေးဘူး။ စစ်အေးခေတ်ကို ကိုယ်တို့ မမီခဲ့ဘူး။ ၁၅၀၀ တန် ဆင်းကဒ်တွေပုံထားတဲ့ ကစားကွင်းကြီးထဲမှာ ကိုယ်တို့လူငယ်ဘ၀စခဲ့တယ်။ လူတန်းစားတခုနဲ့ တခုနှိမ်ကြတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုနှိမ်ရမှန်းမသိတဲ့သူတွေက အိမ်က မိန်းမနဲ့သားသမီးကို ပြန်ရိုက်ကြတယ်။ အခုတော့ ကိုယ်တို့အားလုံးဟာ ငရဲကိုလက်ပစ်ကူးပြီး ပိုကောင်းမယ်ထင်တဲ့ ကမ်းပါးဆီ သွားနေကြတယ်။ စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေဟာ အဲ့ဒါကြောင့် သမိုင်းကိုသွေဖယ်ပြီး နေပြည်တော်ကို ဧရာ၀တီရဲ့ဘေးနားမှာ မဆောက်ခဲ့တာ မင်းသိလား။ […]