ရသစုံ

“ငါးညံ့”ရဲခေါင်မဲမောင်ကျနော်က ငါးတကောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သက်ရှိငါးတကောင်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျားတို့ ကြည့်ဖူး ကြိုက်ဖူးခဲ့ကြတဲ့ Ghost ဇာတ်ကားထဲကလို ကိုယ်သေတာကို ကိုယ်ပြန်မြင်နေရတဲ့ ငါးတကောင်ပဲဆိုပါတော့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ငါးဝိညာဥ်တကောင် ဆိုပါတော့ဗျာ။ငါးသုံးကောင်ပုံပြင်ကို ခင်ဗျားတို့ ကြားဖူးကြမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒီလိုဗျာ။ တံငါသည်တယောက် မြစ်ထဲမှာငါးဖမ်းရင်း ငါးသုံးကောင်မိတာလေ။ အဲဒီလိုမိတော့ သေမှာကြောက်တဲ့ငါးက လွတ်မြောက်လိုလွတ်မြောက်ငြား ခဏခဏ ခုန်ခုန်နေတော့ တံငါက လွတ်သွားမှာစိုးတာနဲ့ ရိုက်သတ်လိုက်ပါရောလား။နောက် ဒုတိယငါးကတော့ သူအခုလိုဖမ်းမိတာ အတိတ်က သူ့ရဲ့ကံကြောင့်ပဲ၊ ဒါ့ကြောင့် […]

“Blade Runner 2049 (2017)”သောရီတစုံတယောက်အပေါ် ဖြည့်ဆည်းတယ် လိုက်လျောတယ် ချစ်ပေးတယ် ဆိုတာလည်း ကိုယ့်အတ္တကို အခြားလူအပေါ် တည်ဆောက်တာတမျိုးပဲမဟုတ်လား။ သာမာန်ခေါက်ဆွဲတပွဲပေါ်မှာ ဟော်လိုဂရမ်ပုံရိပ်တွေထပ်ပြီး စတိခ် တပွဲလို ခံစား စားသုံးဖို့နဲ့ ညစာစားချိန်တွေမှာ တစုံတယောက်ရဲ့စကားသံကိုကြားဖို့ လိုအပ်တဲ့ အထီးတည်းရှင်သန်မှုတွေ။ ဒီနေ့ အလုပ်မှာ အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား။ ပထမဆုံး မိုးရေစက်တွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို ပေးလိုက်နိုင်တုန်းက၊ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဘေးမှာ ကားအတူလိုက်စီးဖို့ ကမ်းလှမ်းခဲ့တုန်းက နောက်ပြီး မင်းဟာ ကိုယ့်ကို […]

“အကုသိုလ်”ရဲခေါင်မဲမောင်ဒေါ်ခင်နွယ်ဦးနှင့် ဒေါ်သီတာကြည်တို့နှစ်ယောက်သည် ညီအမများဖြစ်ကြသည်။ ဒေါ်ခင်နွယ်ဦးက တကိုယ်တည်း အပျိုကြီးဖြစ်ပြီး တောင်ဥက္ကလာပတွင် နေထိုင်ကာ ဒေါ်သီတာကြည်က အိမ်ထောင်နှင့် ရွှေပြည်သာတွင်နေသည်။သူတို့ညီအမနှစ်ယောက်စလုံး အသက်အရွယ်ကလေး ရလာကြပြီးလျှင် ဘုရားအလုပ် တရားအလုပ်ကလေးများကိုလည်း စိတ်ဝင်တစား လုပ်ကိုင်နေကြပြီဖြစ်ပါသည်။သင်္ကြန်တွင်း ရုံးပိတ်ရက်များရသောကြောင့် ညီအစ်မနှစ်ယောက်ချိန်းကာ ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်းရှိ ယောက်ကော်ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ဥပုသ်ယူကြသည်။ ယောက်ကော်ကျောင်းမှာ ငမိုးရိပ်ချောင်းကမ်းအနီးတွင်တည်ရှိပြီး သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်များကြောင့် အေးမြစိမ်းစိုကာ ဧပြီလ၏အပူဒဏ်ကို ကာကွယ်ပေးထားနိုင်လေသည်။ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်နှင့် ဘုရားရိပ်တရားရိပ်မှာ ညီအမနှစ်ယောက် စိတ်ကြည်နူးချမ်းမြေ့ကာ ကောင်းကောင်း ဥပုသ်ယူနိုင်ခဲ့ကြလေသည်။ညနေ နေကျသွားသောအခါ […]

“ဟေ့ယောင်ရေ”ဘဒ္ဒဟေ့ယောင်ရေတကယ့်သိုင်းလောကအစစ်နဲ့ ငါတို့သိုင်းလောက အတော်ကွာခြားတာပဲကွာ။ငါ့မှာ သူတို့ကို အားအကျဆုံးတချက်ရှိတာ သူတို့က ထမင်းဟင်းချက်စားတာ တခါမှမတွေ့ရဘူး။ဘာအလုပ်အကိုင်မှလည်း မည်မည်ရရမရှိကြဘူး။လိုတာရှိရင် သူတို့သိုင်းဝတ်စုံလက်ပွထဲက ထုတ်လိုက်တာပဲ။ငွေတုံးလည်းရှိတယ်။ ရွှေတုံးလည်းရှိတယ်။စကြ်ာပုံစံ ဆိပ်လူး လက်နက်ပုန်းလည်းထွက်လာတာပဲ။အင်္ကျီလက်ပွက ကြည့်တော့သာ ဘာမှမဟုတ်တာ လိုတာအကုန်ထည့်ထားလို့ရတယ်။သိပ်လည်းစားကြတာမမြင်မိဘူး။ အရက်တော့ အိုးလိုက်မော့တာပဲ။ စက္ကူဖတ်အနီကို လက်နဲ့ထိုးခွဲပြီးရင် အယိုယိုအဖိတ်ဖိတ် သောက်ကြတော့တာ။တခါတလေ ထမင်းဆိုင်မှာစားနေရင်း ရန်သူကို တူနဲ့ပစ်လိုက်လို့ နဖူးမှာစိုက်သွားတာမျိုးဆို တယ်သဘောကျတာ။ကိုရီးယားသိုင်းလောကနဲ့မတူဘူး။ ကိုရီးယားသိုင်းသမားတွေကျတော့ အစားအတော်စားကြတယ်။သူတို့ ချက်စားဝယ်စား။ ဒီတချက်တော့ ငါတယ်မကြိုက်ဘူး။ဝယ်စားတာထားတော့ ချက်တာက အမယ်မယ် […]

“2046 – Wong Kar Wai”■ သောရီမင်း ကိုယ့်ဆီရောက်လာပုံက သက်တန့်တခုလိုပါပဲ။ အဲဒီ့အရာဟာ ပြီးဆုံးမသွားဘဲ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာ ဆက်လက်တောက်လောင်နေဆဲပါလို့ ရှင့်စာထဲမှာဖတ်ရတော့ ကျမလဲရူးမတတ်ပါဘဲလို့ စာပြန်ချင်ခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ စာမပြန်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ကျမလဲ နံရံလေးဘက်အပြည့်ကာထားတဲ့ ဆေးရုံအခန်းကျဉ်းထဲမှာ လပေါင်းများစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပါပဲ။ရှင် ကျမကို စတွေ့တဲ့အချိန်ဟာ ကျမရဲ့စနစ်တွေအားလုံး အစကနေ ပြန်ပြင်ထားတဲ့အချိန်ပဲ။ ကျမဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေအရ ကျမဟာ နောက်ထပ်ထိခိုက်လို့ မဖြစ်တော့ဘူးတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျမရဲ့စနစ်အားလုံးကို ပြန်ပြင်လိုက်ရတယ်။ […]

“ချစ်တီး”ရဲခေါင်မဲမောင်မိတ်ဆွေတယောက်၏ ပန်းချီပြပွဲတခုသို့ မောင်ငြိမ်းအေးရောက်သွားသည်။ ပန်းချီကားပေါင်း ၁၀၀ နီးပါး ပြသထားလေရာ ပန်းချီပြခန်းသည် ပန်းချီပြခန်းနှင့်မတူဘဲ ရောင်စုံပန်းဥယျာဥ်ကလေးနှင့်တူနေသည်။ပန်းချီဆိုလျှင် တွေးရမှဟု သဘောထားရှိသော မောင်ငြိမ်းအေးသည် မိတ်ဆွေဖြစ်သူ၏ Abstract ပန်းချီကားများကို စိန်ပြေနပြေကြည့်ရင်း များစွာကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ပန်းချီကားများကိုကြည့်သွားရင်း အချို့ပန်းချီကားကလေးများရှိ အနီရောင်စက်ဝိုင်း အမှတ်အသားကလေးများကို မောင်ငြိမ်းအေး သတိပြုမိလေသည်။ ထိုအနီဝိုင်းကလေးများကပ်ထားသော ပန်းချီကားများမှာ ရောင်းချရသော ပန်းချီကားများဖြစ်ပြီးလျှင် တန်ဖိုးများမှာ အနည်းဆုံးကျပ် ၃ သိန်းမှ အများဆုံးကျပ် ၁၅ သိန်းအထိဖြစ်သောကြောင့် မိတ်ဆွေဖြစ်သူအတွက် […]

“Steins Gate” (2011)သောရီဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်အမြဲရောက်ရှိခဲ့သောခွဲခွာခြင်းများ။ကိုယ်ကြိုးစားပြီး ပြန်လာကြည့်မယ်နော်။အစကနေပြန်လျှောက်မယ်။ အစကနေပြန်စမယ်။ အဆုံးသတ်ဟာ ခွဲခွာခြင်းလိုင်းတွေပေါ်မှာ အတိအကျရှိနေတယ်။ သိတယ်။ ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်။သွေဖီခြင်းများ။ တလက်လက်ထနေတဲ့ အချိန်လိုင်းများ။ ထိချက်ဖွဖွလေးနဲ့တင် အချိန်လိုင်းလေးတွေ ဖွာခနဲ ကွဲသွားတဲ့အခါ မင်းနဲ့ငါခွဲခွာဖို့ ဖြစ်တန်စွမ်းတွေဟာ သိန်းသောင်းချီသတဲ့။ အဲ့ထက်တောင်ပိုဦးမယ်။ ကိုယ်လုပ်နိုင် တာက အဲ့ဒီ့လွဲချော်မှု ဖြစ်တန်စွမ်းတွေကို ရသလောက် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ကြည့်ဖို့ပဲ။ပုံစံအမျိုးမျိုး အကြိမ်ကြိမ် သေဆုံးနေတဲ့မင်းကို မြင်နေရတာ ငရဲပဲ။ နောက်တကြိမ်။ နောက်တကြိမ်။ နောက်တကြိမ်။ နောက်တကြိမ်။ ပြီးတော့ […]

“ကြောက်ခြင်း”ရဲခေါင်မဲမောင်ပြီးခဲ့တဲ့ရက်သတ္တပတ်က မောင်ငြိမ်းအေးတို့ ပြည်ကိုသွားကြတယ်။ မောင်ငြိမ်းအေးတို့ဆိုတာ မောင်ငြိမ်းအေးရဲ့ဇနီးနဲ့ ဇနီးရဲ့ အမလင်မယားဖြစ်ပါတယ်။ပြည်အနောက်ဘက်ကမ်း၊ ပန်းတောင်း-တောင်ကုတ်လမ်းဘေး ငါးမျက်နှာဘုရားမရောက်ခင်မှာ သောင်ကြီးဆိုတဲ့ရွာရှိတယ်။ အဲဒီသောင်ကြီးမှာ ဇနီးသည်ရဲ့မောင်အငယ်ဆုံးကလေးနေပါတယ်။ သွားကြတဲ့အကြောင်းက အဲဒီမောင်အငယ်ဆုံးရဲ့သား သူတို့တူ မင်္ဂလာဆောင်ကိုလာဖို့ ဖိတ်တာကြောင့်ပါပဲ။ပထမတော့ မောင်ငြိမ်းအေး လိုက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပါဘူး။ ကျောက်ကပ်ခွဲထားတာကလည်း မကြာသေးတော့ ခရီးဝေးသွားဖို့ မရဲဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ဇနီးသည်ရဲ့အမယောက်ျား လေဖြတ်ထားလို့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တဲ့သူကလည်း သူပါလိုက်မယ် အတင်းလုပ်တော့ အလိုလို မောင်ငြိမ်းအေးပါ ပါသွားတာပဲဖြစ်ပါတယ်။မင်္ဂလာဆောင်ကနေ ပြည်ဘက်ကမ်းပြန်ကူးလာပြီး ရွှေဝါမြေကို ခရီးဆက်ကြတယ်။ […]

“Farewell My Concubine” (1993)သောရီငယ်ဘဝမှာ အိပ်မက်တွေအများကြီး ရှိခဲ့ဖူးမှာပဲ။ နွေးထွေးတဲ့ အိပ်ရာလေးတခုခု။ တစုံတယောက်ရဲ့ မြတ်နိုးဖွယ် ရာ။ အရောင်တောက်ပပြီး အနံ့မွှေးတဲ့ပန်းကလေး စသဖြင့်ပေါ့။ နေ့တနေ့ရဲ့အဆုံးသတ်မှာ လုပ်လက်စအလုပ် တွေပိတ်သိမ်းပြီး စိုစွတ်နေတဲ့လမ်းပေါ်လျှောက်ပြီး အဝါရောင်နွေးနွေးတွေထွန်းထားတဲ့ ဘားဆိုင်တဆိုင်ရဲ့ ထောင့်စွန်းကဝိုင်းမှာ ထိုင်နိုင်ဖို့ကပဲ နေ့တနေ့ကိုဖြတ်သန်းရမဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်လာတယ်။ မလိုတာတွေဘဲ အလိုလိုရတတ်တာ ဘဝပဲဆိုတော့ နတ်သမီးပုံပြင်တွေအစား တကွက်စာတဖြတ်စာမှာပါတဲ့ ရုပ်ရှင်ပြကွက်တွေကိုပဲ ထပ်ကာထပ်ကာ ပြန်သတိရပြီး စွဲလန်းရတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကသွေးတွေလည်း ဆိုင်ရှေ့နေရာအနှံ့မှာ […]

“လု လူး”ရဲခေါင်မဲမောင်မောင်ငြိမ်းအေး၏သူငယ်ချင်း စာရေးဆရာတယောက်သည် ဒဂုံမြို့သစ်မြောက်ပိုင်းမှာနေပြီး မောင်ငြိမ်းအေးက ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်းမှာ နေပါသည်။အပတ်စဉ် တနင်္လာနေ့တိုင်း ထိုသူငယ်ချင်းဆီသို့ လမ်းလျှောက်ကာ မောင်ငြိမ်းအေးသွားလေသည်။ တောင်နှင့်မြောက် ခြားနေသည်ဆိုသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးက မြို့အဝင်အစပ်နားမှာချည်းဖြစ်ကြပြီး ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်အနေဖြင့် ၆ မှတ်တိုင်မျှသာ ဝေးသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။အရင်ရက်များက သူငယ်ချင်းဆီသို့သွားရာတွင် မောင်ငြိမ်းအေးတယောက် စိတ်အေးလက်အေးရှိပါသည်။ သွားသည့်အချိန်ကလည်း မနက်အစော ၆ နာရီလောက်ဖြစ်သည်။ ဆောင်းတွင်းမို့ ၆ နာရီဆိုသော်ငြား အလင်းရောင်မရှိသေးပါ။ လမ်းဓာတ်မီးတိုင်များမှ အလင်းရောင်သာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်ငြိမ်းအေးတယောက်တည်း ဟိုတွေးသည်တွေးဖြင့် […]