ဝတ္ထု

ထွင် ”သမီး အိမ်ကို မပြန်ချင်ဘူးနော်” တဲ့ … ကလေးငယ်တိုင်းဟာ မိဘရှိရာအိမ်ကို ခင်တွယ်တတ်ကြပေသည်။ ကျောင်းတက်နေသည့်အချိန်၊ အိမ်နှင့် ဝေးကွာလှသော တနေရာသို့ ရက်အတော်ကြာ ရောက်နေသည့်အခါမျိုးတွင် အိမ်ကို ပြန်ချင်တတ်ကြသည်။ သည့်ကြောင့် မိဘဖြစ်သူများကို ”အိမ်ပြန်ရအောင်” ဆိုပြီး ဂျီကျတတ်သည်။ ကျွန်ုပ်တွေ့ခဲ့သည့် သုံးနှစ်အရွယ် သမီးလေးကတော့ ”သမီး အိမ်ကို မပြန်ချင်ဘူးနော်” ဟု မိခင်ဖြစ်သူအား ဂျီကျလိုက်သည့်အသံကို ကျွန်ုပ် ကြားလိုက်ရသည်။ အကြောင်းက သည်သို့ […]

■ ​ဆောလျန် ​ရေးသား​သော “​အ​ဝေးက ​တောင်တန်း​တွေ” ​​​ဝတ္ထုတိုကို ​​ပိုင်ဖြိုးသု ရွတ်ဖတ်ထား​ပါသည်။ – The Call ရဲ့ YouTube Channel (https://youtube.com/@thecall2022) တွင်လည်း Audio Book များကို ခံစားနားဆင်နိုင်ပါတယ်။

ရိုင်းစိုင်းသော် (၁) ဒီတခါ သတိလွတ်သွားတဲ့အချိန်ကိုတော့ သေချာမှတ်ထားမယ်လို့ မိနီ တေးထားတယ်။ ဒီနေ့လည်း ထပ်ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သူ့စိတ်က ထင်နေတယ်လေ။ မနက်စာအတွက်တော့ လမ်းဘေးမှာ ကလေးတယောက်ယောက် ကျနေခဲ့ပုံရတဲ့ ဘိန်းမုန့်အပဲ့တခုကို သူစားပြီးပြီ။ ဈေးလမ်းကြားမှာ မြေပဲသီးတောင့်နည်းနည်း ထပ်တွေ့တာကို အသိုက်ထဲ ကိုက်ချီသွားမလို့ စိတ်ကူးနေတုန်းမှာပဲ ကြိမ်နှုန်းမြင့် အသံတခုကို ကြားလိုက်ရတယ်။ “စပြီနော် စပြီ” လို့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်သတိပေး ရေရွတ်ရတယ်။ အသံကို မကြားရအောင် ဖုံးထားနိုင်မလားဆိုပြီး […]

ညိမ်းအေး စိတ်ဟာစိတ်နဲ့ လုံးထွေးသတ်ပုတ်နေရတယ် ချစ်တဲ့သူက ချစ်တယ် ညစ်တဲ့သူက ညစ်တယ် ချစ်တဲ့သူကိုလည်း ပြန်ချစ်ဖို့ ညစ်တဲ့သူကိုလည်း ပြန်ချစ်ဖို့ တပြားသားမှ မလျော့လေစေနဲ့ ငါတို့ရင်းထားရတာ စက္ကူစာရွက်စုတ်တစုတ်ပေါ်က ဆေးမှင်သားတွေမဟုတ် အသက်တွေ၊ ဘဝတွေ ၊ အနာဂတ်တွေ သာ၏နာ၏မရှိ ငါတို့အားလုံးဟာ မိုးပြိုနေတဲ့သူတွေချည်းအတူတူ ဒီလှေကိုလှော်ဖို့ ဒီတက်တွေညီဖို့လို ဒီခရီးပေါက်မြောက်ဖို့အဓိက ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ ဖြေဆေးပဲ ဂရုဏာပါထပ်ပေါင်းရင် ပိုပြီးဆေးစွမ်းထက်လိမ့်မယ် သည်းခံခွင့်လွှတ်မှုနဲ့ အနာကိုဆေးရင်း ဒီခရီးကို ဖြောင့်စေရအောင် ဒါကြောင့် […]

ရွယ်မိုး ပန်ကာသံ တဝီဝီက အိပ်မပျော်သော သူ့အဖို့ နားရှုပ်ချင်စရာကောင်းသည်။ ပုဇဥ်းရင်ကွဲ အော်သံများက ကြီးစိုးနေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ဖားအော်သံများကိုပင် တအွမ်အွမ် ကြားနေရတတ်သေးသည်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို သူ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ ရောက်နေသည်က လူနာဆောင်တခုဖြစ်သည်။ သံကုတင် များပေါ်တွင် အလျှိုလျှို လဲလျောင်းနေကြသည့် လူနာများထံမှ တခူးခူး ဟောက်သံများပင် ခပ်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်လာနေသည်။ သူ့ကိုစောင့်ပေးနေသည့် ရဲဘော်ကပင် အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ ကြာလှပြီ။ နံရံကပ်နာရီကို ကြည့်မိတော့ မနက် […]

ငွေကြယ်စင် အခန်း (တစ်) အိမ်ရှေ့ကနေ မနက်ခုနစ်နာရီခွဲရင် ကားအနီရောင်လေးတစီး ဖြတ်သွားတတ်တာကို မနက်တိုင်း ကျနော် စောင့်ကြည့်မိနေတတ်တယ်။ မမ လှလှလေး တယောက် မောင်းသွားတာ။ ကျနော်က ခုနှစ်တန်းကျောင်းသားအရွယ်ပဲ ရှိသေးတော့ ဘာဘာညာညာစိတ်မျိုး မရှိပါဘူး။ ကျနော့်အမအရင်း ဖြစ်ရင်ကောင်းမှာလို့ စိတ်တော့ဖြစ်ဖူးတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျနော် အဲ့ဒီကားကို စီးချင်လို့ပါ။ ကျနော်တို့မိသားစုက အဲဒီလိုကားကို စီးရဖို့မပြောနဲ့ ကားအနားကိုတောင်ကပ်ဖို့ မထိုက်တန်ပါဘူး။ သူများအိမ်ဘေးမှာ အဖီလေးထိုး၊ အဖေက ကြုံရာကျပန်းလုပ်ပြီး […]

မင်းချစ်ပိုင် ဒုန်းခနဲပဲ။ ကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့စာအုပ်က ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ ကိုထွန်းလက်ထဲကနေ ပြုတ်ကျသွားတယ်။ နောက်တကြိမ် ထပ်ယူလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတကြိမ်လည်း စာအုပ်က ပြုတ်ကျသွားပြန်တယ်။ ကျစ် .. ရှစ်ထဲမှပဲလို့ အသံထွက်ကာ ဆဲရေးမလိုဖြစ်သွားပေမဲ့ သူ သတိရသွားတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဆဲပြီးနှင့်ပြီ။ မနေ့ညက သူ့လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဘက်စလုံးကနေ စကူနှစ်ချောင်းကို ဖြုတ်ထုတ်ထားတာကို ကိုထွန်း သတိရသွားတယ်။ ဒါကြောင့် သူ စိတ်ထဲ ဆဲရေးလိုက်တာက သူ့နှုတ်ဖျားကနေ မထွက်ကျလာတာ။ ဒီနေ့ […]

ဆူးနတ်သန် တခုသော မိုးရွာပြီးစ စိုစွတ်သောနေ့တနေ့မှာ ကျမ တော်လှန်ရေးတပ်ဖွဲ့မှာ ဝင်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်မှာ အာဏာသိမ်းခြင်းဆိုတဲ့ အမှောင်တိုက်တခု ကျမရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝထဲမှာ တရွတ်တိုက် ဝင်ရောက်လာပါတော့တယ်။ ကျမက ဆယ်တန်းနှစ်မှာပဲ COVID ကပ်ရောဂါနဲ့ ကျောင်းနားနေရစဉ်မှာပဲ ဒီဖြစ်ရပ်ဆိုးကြီး စတင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမလို ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် မိန်းကလေးတယောက်ဟာ ကျွန်မတို့ ယောနယ်မှာတော့ ဘာများ အသုံးကျနိုင်ဦးမှာလဲ။ ကျောင်းတက်ချင်တက်ဆိုတဲ့အရွယ်မှာ ကျောင်းတံခါးတွေ ပိတ်သွားကြပြီ။ ကျမတို့လို ဆယ်ကျော်သက်တွေအတွက် မမီမကန်း […]